ΠΗΓΗ:ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΜΗΝΙΑΙΟ ΩΡΟΣΚΟΠΙΟ http://www.oroskopio.com/

Χρονια σας πολλα να ειστε παντα καλα και να σας χαιρομαστε. Χρονια πολλα και στην μανουλα μου που εχει γενεθλια αυριο!!!!!!!!!!!! την τοξοτουλα μου!!!!!!!!!!!!!

Γεια σου αγαπητέ τοξότη και σου εύχομαι εκ των προτέρων καλούς καλπασμούς, καλύτερο τρέξιμο και καλύτερα χτυπήματα στους στόχους σου γιατί χωρίς αυτά, μάλλον δεν αποδίδεις δεν αποδίδεις δηλαδή, γίνεσαι δυστυχής χωρίς τρέξιμο, χωρίς δραστηριότητες και μάλιστα διαφορετικές. Με δυο λόγια απεχθάνεσαι όπως το λιβάνι ο «έξω από εδώ» να ρουτινιάζεις ή να είσαι αναγκασμένος να αποδέχεσαι την επανάληψη της καθημερινότητας.

Αγαπητό τοξοτάκι καλύτερα όμως να ξαπλώσεις στο κρεβάτι της ψυχανάλυσης κι ύστερα να σου τα πω….. Όσο πιο αναλυτικά θέλεις.

Με τόση φόρα – που γνωρίζω καλά ότι διαθέτεις- ήδη με παρέσυρες και πριν σιγουρευτώ ότι σε ξάπλωσα, άρχισα να σε ψυχαναλύω. Ηρέμησε λοιπόν και ξάπλωσε. Αν δεν τα καταφέρεις δέχομαι να μείνεις και καθιστός. Όρθιο δεν σ αντέχω και μην κοιτάζεις προς την πόρτα παρακαλώ, γιατί θα νιώθω  ότι με γράφεις και ο νους σου είναι να την κάνεις προς την έξοδο. Κουλάρισε λοιπόν, πιες ένα νεράκι, πιες και άργυρο άμα θέλεις – ένα μέταλλο που σου ταιριάζει- και διώξε την ανυπομονησία σου. Τόσοι και τόσοι έχουν ξαπλώσει εδώ σ’ αυτό το ντιβανοψυχαναλυτήριο και δεν δημιούργησαν κανένα επεισόδιο…. Άραξε λοιπόν! Δεν θα πονέσεις σου το υπόσχομαι. Εσύ εξάλλου είσαι δυνατός και διαισθητικός. Προς τι λοιπόν η άρνηση σε καθετί που σε βάζει να συγκεντρωθείς ε, σε τι; Γιατί, δεν θα το δεχτώ, κι ας μου το πεις, ότι είσαι από τα παιδάκια που μπορεί κάποιος να σου βάλει χαλινάρι! Όχι, ποτέ. Εσύ είσαι μόνο για να ιππεύεις το άλογο και να κάνεις κουμάντο το δικό σου χαλινάρι. Είσαι ο καβαλάρης της αναζήτησης. Κρατάς επομένως τα γκέμια του αλόγου σου αλλά δεν θα σε χάλαγε καθόλου να είχες στην διάθεση σου και τα γκέμια όσων σε αφορούν και συνάμα να βαράνε τον ταμπουρά στο δικό σου το ρυθμό. Πάμε όμως τώρα να πούμε κάποια από τα βασικά χαρακτηριστικά προτερήματα και ελαττώματα σου και ….. βλέπουμε.

Η αλήθεια είναι ότι είσαι κατακτητής. Ότι βάλεις στο μυαλό σου όχι μόνο θα το πετύχεις αλλά οι επίμονες προσπάθειες σου σε κάνουν να νιώσεις καλύτερα απ’ όλους την κατάκτηση αυτού που επεδίωκες. Είσαι έτοιμος ανά πάσα στιγμή να φιλοσοφήσεις να συμβουλεύσεις, να βοηθήσεις και να σταθείς δίπλα σε όποιον σου το ζητήσει.

Η ζωή σου τοξοτόπουλο, αναγνωστόπουλο είναι ένα ταξίδι γεμάτο επεισόδια. Είσαι ευχάριστο παιδί, έχεις χιούμορ και προσαρμόζεσαι με ευκολία όπου και αν βρεθείς. Κατά τα άλλα έχεις πάντα μια απάντηση σε ό,τι κι αν ερωτηθείς, όχι συνήθως από γνώση αλλά από διαίσθηση. Σου αρέσει, περισσότερο από τον καθένα, να προοδεύεις, να αναζητάς τα ιδανικά και ιδεώδη και να βλέπεις τα πάντα με τόση αισιοδοξία, που συχνά κατηγορείσαι για επιπολαιότητα. Εδώ πρέπει να σου διευκρινίσω, αγαπητό τοξοτόπουλο, αναγνωστόπουλο ότι επειδή είσαι κάργα αυθόρμητος, εκφράζεις αυτό που νιώθεις και επειδή αποφεύγεις οτιδήποτε σε πιέζει, κάνεις λάθη τακτικής και χάνεις την μπάλα όταν καλείσαι να κρίνεις και να συγκρίνεις.

Τελοσπάντων, η γνώση δε θεωρείς ότι σου προσφέρει και πολλά, προτιμάς την πληροφορία για όσα σε ενδιαφέρουν και θέλεις να ασχολείσαι μαζί τους. Γουστάρεις να κάνεις ταυτόχρονα διάφορα σχετικά άσχετα πράγματα! Ποιά από αυτά είναι ουσιώδη και βοηθητικά για σένα, δεν σε αφορά και τόσο, αρκεί να είσαι απασχολημένος ή και παθιασμένος…. Ακόμα καλύτερα. Η πετριά που έχεις φάει εσύ τοξοτόπουλο μου, είναι διαφορετική: σε φτιάχνει όταν ψάχνεις τι και πως να κάνεις κάτι και λίγο σ’ ενδιαφέρει όταν ολοκληρώσεις αυτό το κάτι. Απίστευτο; Καθόλου, θα σου έλεγα, αφού το ανθεκτικό ύφασμα από το οποίο έχεις υφανθεί είναι και εμπριμέ. Έτσι την βρίσκεις εσύ, αλλά όταν σε λένε άστατο, φευγάτο και πολλάκις ότι είσαι «ό,τι θυμάμαι χαίρομαι» μη δίνεις φράγκο, δραχμή, ούτε ευρώπουλο. Αν και εσύ, γνωρίζω καλά, ότι δύσκολα απογοητεύεσαι. Έχεις την δύναμη του Μπετόβεν. Είσαι κουφός μπροστά στην οποιαδήποτε κριτική και δεν μασάς ούτε καταπίνεις παρόμοια τέτοια. Εσύ το βιολί σου! Δεν πρόκειται να πτοηθείς όσο βρίσκεσαι στο δρόμο της αναζήτησης του καταπληκτικού, του ιδεώδους, του τέλειου…..

Και τώρα, αγαπημένο αναγνωστόπουλο τοξοτόπουλο, θα μπω λίγο – ή και πολύ – στο εσώψυχό σου. Όπως σε αποκάλεσα πιο πάνω είσαι ο καβαλάρης της αναζήτησης. Είναι φορές  - λίγες είναι η αλήθεια, γιατί αποφεύγεις να κοιταχτείς κατάφατσα μαζί τους- που καταλαβαίνεις ότι αναζητάς το ανύπαρκτο. Τα δύσκολα για σένα αρχίζουν εκεί ακριβώς. Όταν αντιληφθείς ότι είσαι ο ξεχωριστός, ο εκλεκτός, ο προορισμένος για υψηλά πεπρωμένα, αρχίζει το εσωτερικό σου παρατράγουδο. Δεν αντέχεις – μετά συγχωρήσεως – να δεχτείς ότι ο προορισμός σου στον κόσμο –τούτο το μάταιο – δεν είναι τόσο εξαιρετικός, όσο νομίζεις. Εκεί είναι που μελαγχολείς. Και αν είσαι μόνος, χωρίς ταίρι, τότε η μελαγχολία, σου φέρνει μια θλίψη μπορεί και δυο και σε κάνει να νιώσεις την πίκρα του τοξότη που έσπασε το βέλος του. Όχι για πολύ όμως….. Την επόμενη μέρα προς την δόξα τραβάς και συνεχίζεις την αναζήτηση. Τι ακριβώς αναζητάς ούτε κι εσύ ξέρεις. Θα μου πεις: «το απόλυτο ψάχνω κυρά μου, το ιδανικό». Κι εγώ όμως θα σε ρωτήσω: «Νομίζεις ότι θα βρεις ποτέ αυτά που ψάχνεις;».Απορίας άξιον……

Πριν κλείσω το υπαρξιακό σου κομμάτι τοξοτόπουλο μου, θα σου πω – κι αν θέλεις το ακούς- ότι επειδή έχεις πόθο και πάθος με την πρωτιά «παθαίνεις κόλλημα» και όταν κάτι δεν σου βγαίνει, το ρίχνεις στην τρελή κι αρχίζεις να  αμφισβητείς το πόσο τέλειος είσαι. Πρόσεξε εκεί, όταν τρως αυτόν τον ντουρβουτζά, είναι που γίνεσαι άστατος και κάργα ασυνεπής. Χάνεις την κατεύθυνση σου τοξοτόπουλο. Για μάθε, σε παρακαλώ, να κουλάρεις περισσότερο και να παίρνεις λιγότερη φόρα με ό,τι  σου σφηνώνεται στο έξυπνο μυαλό σου που συνήθως αναπτύσσει μεγάλες ταχύτητες. Όποιος δεν γνωρίζει να κόβει ταχύτητα, στο τέλος κάπου «θα βρει», είναι αποδεδειγμένο με αριθμούς και νούμερα.

Στα ερωτικά σας, αγαπητά τοξοτόπουλα, είστε σαν τον Δον Ζουάν ή σαν τις Αμαζόνες, εσείς κορίτσια. Αυτός ο ερωτύλος, γοητευτικός γυναικοκατακτητής, κι εκείνη η ανήσυχη, μαχητική κι ανεξάρτητη. Όπως και να ‘χει, αγαπημένα παιδιά της τοξοβολίας, κοριτσάκια και αγοράκια, στο δρόμο του έρωτα εκείνο που σας αφορά – μόνον - είναι η διαδρομή και η περιπέτεια.

Το τι θα κάνεις και δεν θα κάνεις, τοξοτόπουλο, φανατικό αναγνωστόπουλο, μ’ εκείνη ή  με εκείνον, δεν παίζει και σπουδαίο ρόλο, για να μην πω κανέναν. Το να φτάσεις εσύ εκεί που σου φωνάζει αυτή η φωνή του…… «δρόμο παίρνω και δρόμο αφήνω» έχει την μεγάλη σημασία. Είναι φυσική σου ανάγκη. Εγώ σε καταλαβαίνω και σε κατανοώ. Σ’ εκείνον ή σ’ εκείνη πέστο. Πες του/ της ότι είτε στον Αμαζόνιο θέλεις να πας είτε στον πλανήτη Άρη για σκοποβολή, δεν σε ενδιαφέρει ο λόγος -  άσε και που δεν υπάρχει λόγος- απλά θέλεις να κάνεις αυτό που σου ‘ρθε…. Έτσι ξαφνικά. Πες της – ειδικά εσύ αγοροτοξοτάκι –ότι είσαι ικανός να στηθείς στο σταθμό Πελοποννήσου να μετράς τα δρομολόγια των τρένων προκειμένου να μην μείνεις στο σπίτι, δίχως να έχεις κάτι – απ’ όσα σου αρέσουν – να κάνεις. Είσαι παιδί κουμπί τοξοτόπουλο, πρέπει να παραδεχτείς ότι όταν γνωρίσεις και κάποιο άτομο και το ερωτευτείς, έχεις όλες τις καλές προθέσεις, πετάς στους ουρανούς και νιώθεις ότι τα συναισθήματα σου είναι αυθεντικά. Δεν είναι ψέμα – σε γνωρίζω καλά- όμως η διάρκεια είναι αυτή που σε κάνει να τα παίζεις. Και ξέρεις- σίγουρα ξέρεις – τι κάνεις στο τέλος; Το σκας μαλακά, σιγανά και αργά λέγοντας μέσα σου: «ήρθα, νίκησα κι έφυγα». Λες και ένα ψιλοδακρύβρεχτο και ψιλοβαρύγδουπο αντίο και συνεχίζεις: «Ήταν καταπληκτικά μαζί σου, πέρασα υπέροχα, είσαι πολύ ωραίος άνθρωπος αλλά…. Πρέπει να πηγαίνω».

Τώρα εσύ, αγαπημένο Αναγνωστόπουλο, που δεν είσαι τοξοτόπουλο, αλλά σου τα ‘φερε η μοίρα – μαύρη κακομοίρα που λέει και το άσμα- να μπλέξεις μαζί του, όταν σου πει ότι φεύγει άφησε τον να πάει στο καλό. Μόνο έτσι θα έχεις περισσότερες πιθανότητες να ξαναγυρίσει. Ο τοξότης μπορεί να φύγει αλλά να πηγαίνει πάντα στον……. Αγύριστο. Διώξτον και πριν κλείσει την πόρτα φώναξε του ότι είναι ελεύθερος να πάει όπου θέλει και να κάνει ό,τι θέλει. Ο τοξότης σας δεν κρατιέται εύκολα. Γι’ αυτό αν αδιαφορήσετε – αντέχετε να το παίξετε έτσι;- θα επιστρέψει κοντά σας. Είναι σχεδόν βέβαιο, όσο βέβαιο είναι και το κέρατο που θα σας φυτρώσει στο κεφαλάκι, έτσι για να το βλέπει και να νιώθει ότι αξίζει….. τον θέλουν όλες….. αφού είναι ο πρώτος και με διάφορα από τον δεύτερο. Η συμβουλή που έχω να σου δώσω – αν με ρωτάς – αναγνωστόπουλο, που αγάπησες το τοξοτόπουλο, είναι μια και καίει ελαφρώς. Όταν ξαναγυρίσει σε σένα, μετά το κέρατο που θα σ’ έχει κεράσει, μην του πεις ποτέ τη λέξη προδοσία. Για εκείνον  αλλά και για εκείνη η προδοσία αναφέρεται μονό στα ιδανικά. Η προδοσία του κρεβατιού δεν αξίζει τον κόπο να ούτε να αναφέρεται. Δεν μετράει στην δική του συνείδηση. Προσπάθησε λοιπόν να ξεπεράσεις το πρόβλημα της απιστίας, αν επιμένεις να και θέλεις να είσαι μαζί του. Αν σου είναι δύσκολο κάτι τέτοιο, τι να σου πω κι εγώ, πράξε ό,τι νομίζεις σε βοηθάει να εκτονωθείς. Αυτό είναι το αγαπητότατο τοξοτόπουλο, αγαπημένε αναγνώστη. Αναζητάει την κορυφή σε όλα! Τι κρίμα όμως που ακόμη και κι αν φτάσει εκεί ψηλά για να συναντήσει την κορυφή, θα την βρει άδεια! Κι αυτός βαριέται μόνος του! Αν μείνει εκεί περιμένοντας τους άλλους θα απογοητευτεί απέραντα. Τι να κάνει εκεί πάνω χωρίς παρέα; Άσε που ξαναζεί την πορεία μέχρι εκεί και  βλέπει τα λάθη του. Αδιέξοδο; Όχι βέβαια! Ο τοξότης κατεβαίνει από κει και την άλλη ημέρα αρχίζει την αναζήτηση νέας κορυφής. Γεια σου λοιπόν Κένταυρε και καλή τύχη. Εγώ πάντως θα ζαλιζόμουν μαζί σου εκεί ψηλά στις βουνοκορφές που οδηγείς το άλογο σου!

ΠΗΓΗ:ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΜΗΝΙΑΙΟ ΩΡΟΣΚΟΠΙΟ http://www.oroskopio.com/