Ο πλανήτης της φαντασίας, της διαίσθηση, της διάλυσης και της ψευδαίσθησης.

Αστρονομικά δεδομένα:

 

Απόσταση από τον Ήλιο: 4,5 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα

Μάζα: 17 φορές τη μάζα της Γης

Διάμετρος (στον ισημερινό): 24.764 χιλιόμετρα (περίπου 4 φορές η διάμετρος της Γης)

Επιφάνεια: 15 φορές η επιφάνεια της Γης

Βαρύτητα επιφάνειας (στον ισημερινό): περίπου ίση με τη βαρύτητα της Γης

Θερμοκρασία: μέση τιμή περίπου -213°C

 

Ο Ποσειδώνας είναι ο 8ος πλανήτης του πλανητικού μας συστήματος. Ανακαλύφθηκε το 1846 αν και ήδη από το 1613 ο Γαλιλαίος τον είχε παρατηρήσει όταν έτυχε να βρίσκεται κοντά στον Δία, αλλά νόμισε ότι ήταν ένας από τους δορυφόρους του δεύτερου. Η ύπαρξη του Ποσειδώνα είχε προβλεφθεί θεωρητικά το 1843 από τον Γάλλο αστρονόμο Urbain Leverrier, λόγω της βαρυτικής του επίδρασης στον Ουρανό. Παρατηρήθηκε για πρώτη φορά στις 23 Σεπτεμβρίου του 1846 από τον John Galle του αστεροσκοπείου του Βερολίνου, βάσει των προβλέψεων του Leverrier.

Η ατμόσφαιρα του αποτελείται κυρίως από υδρογόνο, ήλιο, υδρατμούς και μεθάνιο (μόλις 2%). Το χρώμα του είναι γαλάζιο, όπως και του Ουρανού, και ο λόγος είναι το λίγο μεθάνιο που υπάρχει στην ατμόσφαιρά του και το οποίο απορροφά το κόκκινο φως. Ένα μοναδικό χαρακτηριστικό αυτού του πλανήτη είναι ότι έχουν παρατηρηθεί να πνέουν στην επιφάνεια του οι ισχυρότεροι άνεμοι από όλους τους άλλους πλανήτες του Ηλιακού μας συστήματος, με ταχύτητες μεγαλύτερες από 1100  χλμ/ώρα.

Δεν είναι ορατός με γυμνό μάτι. Αν παρατηρηθεί με, ικανής διαμέτρου, τηλεσκόπιο βλέπουμε έναν γαλαζοπράσινο δίσκο και δεν είναι δυνατόν να διακρίνουμε λεπτομέρειες στην επιφάνειά του. Η ένταση του μαγνητικού πεδίου του Ποσειδώνα είναι περίπου ίση με το 1/5 της έντασης του γήινου μαγνητικού πεδίου. Ακόμα, το μαγνητικό του πεδίο έχει παράξενο προσανατολισμό. Ο άξονας του σχηματίζει γωνία περίπου 50° με τον άξονα περιστροφής του πλανήτη. Ο λόγος της μεγάλης αυτής απόκλισης δεν είναι ακόμη γνωστός.

Ο Ποσειδώνας έχει 13 γνωστούς δορυφόρους: Ο μεγαλύτερος όλων, ο Τρίτων, ανακαλύφθηκε το 1846 από τον Lassell και η Νηρηίδα το 1949 από τον Kuiper. Οι επόμενοι 6: Ναϊάδα, Θάλασσα, Δέσποινα, Γαλάτεια, Λάρισα και Πρωτέας ανακαλύφθηκαν το 1989 από το Voyager 2. Άλλοι 4 ανακαλύφτηκαν το 2002 και 1 το 2003. Στους τελευταίους 5 δεν έχουν δοθεί ακόμη ονόματα.

Τον Ποσειδώνα έχει επισκεφτεί μία μόνο διαστημική αποστολή, το Voyager 2 στις 25 Αυγούστου 1989. Κατά τη στιγμή που το Voyager πλησίασε τον Ποσειδώνα, το πιο θεαματικό χαρακτηριστικό του ήταν η Μεγάλη Σκοτεινή Κηλίδα στο βόρειο ημισφαίριο. Είναι περίπου η μισή από τη Μεγάλη Ερυθρή Κηλίδα του Δία, που η τελευταία έχει διάμετρο ίση με της Γης.

Το Voyager 2 παρατήρησε επίσης μια μικρότερη σκοτεινή κηλίδα στο νότιο ημισφαίριο, καθώς και ένα μικρό λευκό νέφος ακανόνιστου σχήματος που κινείται γρήγορα γύρω από τον Ποσειδώνα μέσα σε περίπου 16 ώρες και είναι γνωστό με το όνομα «Tο σκούτερ». Η προέλευση και ο τρόπος σύστασης του παραμένει ακόμη ένα μυστήριο (όπως και κάθε τι που έχει σχέση με τον πλανήτη).

Αργότερα, το 1994, οι παρατηρήσεις από το τηλεσκόπιο Hubble έδειξαν ότι η Μεγάλη Σκοτεινή Κηλίδα είχε εξαφανιστεί! Η μόνη πιθανή εξήγηση είναι ότι αυτή είτε είχε εκφυλιστεί είτε είχε αποκρυφτεί από άλλα χαρακτηριστικά της ατμόσφαιρας. Μερικούς μήνες αργότερα, το τηλεσκόπιο Hubble ανακάλυψε μια νέα σκοτεινή κηλίδα στο βόρειο ημισφαίριο του Ποσειδώνα. Αυτό δείχνει ότι υπάρχουν ταχείες μεταβολές στην ατμόσφαιρά του, που πιθανότατα οφείλονται σε μικρές αλλαγές στις θερμοκρασιακές διαφορές ανάμεσα στα ανώτερα και κατώτερα στρώματα των νεφών.

Άλλο ένα ενδιαφέρον γνώρισμα αυτού του πλανήτη είναι ότι όπως ο Κρόνος, και ο Ουρανός, έχει δακτυλίους, τέσσερις τον αριθμό, οι οποίοι είναι αρκετά λεπτοί και αμυδροί. Αποτελούνται από παγωμένο μεθάνιο και από σωματίδια σκόνης που προέρχονται από θραύσματα συγκρούσεων. Επειδή τα υλικά δεν είναι ομοιόμορφα κατανεμημένα, μερικά τμήματα των δακτυλίων φαίνονται πιο λαμπερά από άλλα. Εκτείνονται σε απόσταση από 40.000 χιλιόμετρα πάνω από την ατμόσφαιρα του πλανήτη και μέχρι τα 63.000 χιλιόμετρα, ενώ το πλάτος τους δεν ξεπερνάει τα 15 με 20 χιλιόμετρα. Ο εξωτερικός δακτύλιος ονομάζεται Δακτύλιος Adams. Ο αμέσως επόμενος ονομάζεται Galatea. Στη συνέχεια βρίσκεται ο Le Verrier και τέλος ο αμυδρός αλλά πλατύς δακτύλιος του Galle.

 

Συμβολισμοί και Μυθολογία του Ποσειδώνα

"Ο σαλευτής της γης, ο Ποσειδώνας..." (Ομήρου Οδύσσεια)

 

Ο Ποσειδώνας, γιος του Κρόνου και αδερφός του Δία και του Ουρανού, εμφανίζεται στις περιγραφές των επικών πηγών ως ένας αγριωπός άντρας με μακριά μαλλιά και πυκνή γενειάδα. Αυτό, όμως, που τον χαρακτηρίζει κυρίως είναι ο οξύθυμος χαρακτήρας του, που τις περισσότερες φορές έρχεται απροειδοποίητα να καταστρέψει ό,τι ή όποιον βρεθεί στο δρόμο του.

Σύμβολό του είναι η τρίαινα, η οποία απεικονίζει την εξέλιξη. Πιο συγκεκριμένα πρόκειται για το ημικύκλιο της ψυχής, το οποίο το διαπερνά ο σταυρός της ύλης, και μαζί καταλήγουν σε τρεις αιχμηρές άκρες. Κάθε μία από αυτές συμβολίζει και μία έκφανση της ανθρώπινης υπόστασης η οποία πρέπει να εξαγνιστεί από τα νερά του Ποσειδώνα. Αυτές είναι: (1) η υλική μας υπόσταση και οι αισθήσεις της, (2) η αστρική (συναισθηματική) υπόστασή μας και οι επιθυμίες της, και (3) η κατώτερη πνευματική υπόστασή μας και οι εγωκεντρικές σκέψεις της. Πώς ερμηνεύεται αυτό το σύμβολο; Ο άνθρωπος καλείται μέσα από τις εμπειρίες του στη γη να προάγει τις τρεις αυτές εκφάνσεις της ύπαρξής τους σε ένα πιο εξευγενισμένο επίπεδο. Σύμφωνα με μία διαφορετική ερμηνεία, το ημικύκλιο της τρίαινας το διαπερνά ο ιστός της Ζωής του Ήλιου, απελευθερώνοντας κατ' αυτό τον τρόπο την προσωπικότητα από υποκειμενικούς περιορισμούς και επιτρέποντάς της να εκφραστεί με ανιδιοτέλεια. Ο μικρός κύκλος στη βάση του συμβόλου αντιπροσωπεύει το Πνεύμα, κι επομένως η τρίαινα συμβολίζει την κατάσταση κατά την οποία το Πνεύμα διαπερνά την ανθρώπινη υπόσταση, δίνοντάς της ώθηση ώστε να αποκτήσει ηθικοπλαστικά οράματα, συμπόνια και ανιδιοτελή συναισθήματα. 

Σύμφωνα με την αρχαία Ελληνική μυθολογία, ο Ποσειδώνας θεωρείται ο θεός των σεισμών, των υδάτινων πηγών, των θαλασσών και των αλόγων, και σύμβολά του είναι η τρίαινα, το δελφίνι και ο ίππος. Οι αρχαίοι πίστευαν ότι ο Ποσειδώνας εξημέρωσε τα άλογα, γι' αυτό τον τιμούσαν και με ιπποδρομίες. Μέσα στις πολλές ιδιότητές του είναι να γαληνεύει τα νερά για τους ναυτικούς που ταξιδεύουν στη θάλασσα, αλλά και να προκαλεί θύελλες και καταιγίδες που ανατρέπουν και το πιο γερό σκαρί, και να απελευθερώνει ομίχλη για να χάνουν τα καράβια το δρόμο τους. Ο παλιρροϊκός ρυθμός της θάλασσας αντιπροσωπεύει ακριβώς τον τρόπο με τον οποίο κινείται και μεταμορφώνεται, καθώς επίσης και την κυκλοθυμία με την οποία αντιδρά.

Κατά τη δημιουργία του Κόσμου, έπρεπε να γίνει η διαίρεσή του σε τρία βασίλεια. Ο Δίας πήρε τους ουρανούς, ο Πλούτωνας τον Κάτω Κόσμο και ο Ποσειδώνας τις θάλασσες. Ο Ποσειδώνας πήρε επίσης και το έδαφος της Ατλαντίδας, στη μέση της οποίας υπήρχε ένα βουνό όπου κατοικούσαν τρεις άνθρωποι, ο Ευήνορας, η Λευκίππη - η γυναίκα του - και η Κλειτώ - η κόρη του. Ο Ποσειδώνας ερωτεύτηκε την κόρη και μαζί της έκανε δέκα γιους. Ο μεγαλύτερος ήταν ο Άτλαντας, προς τιμήν του οποίου ο Ποσειδώνας ονόμασε το νησί Ατλαντίδα και τον περιβάλλοντα ωκεανό, Ατλαντικό. Οι Ρωμαίοι αποδίδουν ως σύζυγο στον Ποσειδώνα, τη Salacia, τη θεότητα του αλμυρού νερού.

Παρά το γεγονός ότι ο Ποσειδώνας θεωρείται αρσενική θεότητα από τους Έλληνες και από τους Ρωμαίους, παράλληλα ενσαρκώνει και αρκετές θηλυκές ιδιότητες. Αποτελεί έναν πλανήτη που αντιπροσωπεύει ένα από τα πιο έντονα χαρακτηριστικά της θηλυκής πλευράς μίας θεϊκής υπόστασης -την Αγάπη. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι ζούσαν σε ανδροκρατούμενες κοινωνίες και για το λόγο αυτό ήταν πιο πιθανό να δώσουν αρσενική υπόσταση στους θεούς τους. Πρέπει όμως να κατανοήσουμε ότι τίποτα δεν είναι μόνο αρσενικό ή μόνο θηλυκό. Αυτή είναι μία βασική αρχή που εκφράζεται μέσα από την Κινέζικη Φιλοσοφία του ying και του yang. Παρόλο που όλοι οι πλανήτες τείνουν να εκφράζουν περισσότερο μία από τις δύο φύσεις τους (εκτός από τον Ερμή που θεωρείται ουδέτερος), όταν βρίσκονται σε ζώδια αντίθετα με τη φύση τους εκφράζονται με την αντίθετη πολικότητα.

Ο Ποσειδώνας συνδέεται με την τέχνη και ως υψηλότερη έκφραση της αγάπης και της αρμονίας για τον κόσμο. Η αγάπη του για την ομορφιά είναι έκδηλη από το ίδιο του το παλάτι, το οποίο μπορεί να συγκριθεί σε ομορφιά μόνο με εκείνο του Δία. Είναι χτισμένο στο πιο ωραίο μέρος του βυθού, με τοίχους από όστρακα και κοχύλια που λάμπουν με διάφορα χρώματα. Χιλιάδες χρυσόψαρα τον ακολουθούν παντού και φροντίζουν ώστε να είναι περιποιημένος ο γαλάζιος χιτώνας του.

Από τους πλέον γνωστούς μύθους του Ποσειδώνα είναι αυτός όπου ερωτεύεται τρελά τη Δήμητρα. Στην προσπάθειά της να του ξεφύγει, μεταμορφώθηκε σε άλογο και κρύφτηκε ανάμεσα στα άλογα του Όνκιου. Ο θεός όμως κατάλαβε το τέχνασμα της και μεταμορφώθηκε και αυτός σε άλογο κι έτσι έσμιξε μαζί της χωρίς αυτή να το καταλάβει. Από αυτό το ζευγάρωμα, γεννήθηκε μία κόρη αλλά κι ένα άλογο, ο Αρίωνας, ο οποίος μπορούσε να σκέφτεται και να μιλάει με ανθρώπινη φωνή. Το ότι μπορούσε να μεταμορφωθεί προκειμένου να ξεγελάσει τους θνητούς ήταν κάτι που ήταν γνωστό για όλους τους θεούς του Ολύμπου. Το γεγονός όμως ότι μπόρεσε να ξεγελάσει και τη θεά Δήμητρα, είναι κάτι που δηλώνει το βαθμό στον οποίο μπορούσε να σαγηνεύσει και να εξαπατήσει.  

Πολλές από τις ιδιότητές του πλανήτη διαφαίνονται και μέσα από το μύθο της διεκδίκησης της πόλης της Αθήνας. Η Αθηνά και ο Ποσειδώνας διεκδικούσαν την πόλη αυτή, αλλά μόνο αυτός που θα προσέφερε το πιο ωραίο και χρήσιμο δώρο θα κέρδιζε την πόλη. Τότε ο Ποσειδώνας με την τρίαινά του χτύπησε με δύναμη στο έδαφος και από το σημείο εκείνο άρχισε να αναβλύζει μία πηγή. Στη συνέχεια, η Αθηνά τους πρόσφερε ένα δέντρο ελιάς. Οι Αθηναίοι όμως προτίμησαν την ελιά, άρα και την Αθηνά ως προστάτιδα τους, καθώς η ελιά θα μπορούσε να τους προσφέρει ξύλο, λάδι και τροφή. Η αντίδραση του Ποσειδώνα ήταν η αναμενόμενη: εξοργίστηκε τόσο, που πλημμύρισε όλη την Αθήνα για να τιμωρήσει τους κατοίκους της που δεν τον διάλεξαν!

Αυτός ο μύθος μπορεί να συνδυαστεί και με την μοιρασιά των Βασιλείων μεταξύ των αδερφών Δία, Ποσειδώνα και Πλούτωνα. Και σε εκείνο το μύθο ο Ποσειδώνας διεκδικούσε για λογαριασμό του τον Ουρανό και τελικά έλαβε τη θάλασσα, ένα βασίλειο που δεν το ήθελα. Στην περίπτωση της Αθήνας χάνει ξανά τη μάχη της διεκδίκησης, μένει ξανά ανικανοποίητος. Και αν στην πρώτη περίπτωση στρέφει αυτό το αίσθημα προς την τέχνη (φτιάχνει το ομορφότερο παλάτι) στη δεύτερη το ξέσπασμά του είναι καταστροφικό. Συμβολικά ο Ποσειδώνας μπορεί με την ίδια ευκολία να μας στρέψει στην ανώτερη έκφραση αλλά και στην καταστροφή, στην προσπάθεια μας να δώσουμε συγκεκριμένες οδούς στο αίσθημα του ανικανοποίητου.

Ο Ποσειδώνας τέλος συνδέεται και με την κατάλυση των ορίων του Εγώ και ο πλέον χαρακτηριστικός μύθος που σχετίζεται με αυτή την ιδιότητα του είναι η ιστορία που περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο κατέκτησε τη γυναίκα του, την Αμφιτρίτη. Η Αμφιτρίτη, πιστή στο λόγο που είχε δώσει στον πατέρα της, Νηρέα, ότι δεν θα τον εγκαταλείψει ποτέ, απέρριψε την πρόταση του Ποσειδώνα να γίνει γυναίκα του, και πήγε να κρυφτεί στην άκρη του κόσμου. Ο Ποσειδώνας όμως δεν άντεχε στη σκέψη ότι θα τη χάσει και άρχισε να την ψάχνει διαρκώς. Σύμμαχο στην αναζήτησή του βρήκε ένα δελφίνι που τον οδήγησε μέσα από μακρινές θάλασσες, μερόνυχτα ολόκληρα, σε μια σκοτεινή σπηλιά στην άκρη του κόσμου. Εκεί βρισκόταν η Αμφιτρίτη, την οποία άρπαξε για να μην του ξεφύγει ξανά και την έκανε γυναίκα του. Ο μύθος μας διδάσκει ότι η αγάπη οδήγησε τον Ποσειδώνα ως την άκρη του κόσμου, τον έκανε να ξεπεράσει τα όρια του κόσμου, τα όρια του αναμενόμενου και του πρακτικού. Ο Ποσειδώνας καταλύει τα όρια του Εγώ ώστε να ανοίξει την πύλη στην απόλυτη αγάπη για τα πάντα, στην αναγνώριση ότι όλοι είμαστε ένα μέρος του άπειρου και του όλου. Στον κόσμο του Ποσειδώνα ψευδαίσθηση είναι η ύπαρξη του Εγώ.

 

Βασικά αστρολογικά χαρακτηριστικά και συμβολισμοί

 

Η αστρολογία είναι μια συμβολική γλώσσα και κάθε πλανήτης συνδέεται με συγκεκριμένα αντικείμενα, χρώματα, μέρη του σώματος κοκ. Παρακάτω αναφέρονται τα σημαντικότερα από αυτά, που σχετίζονται με τον Ποσειδώνα:

 

Ορυκτά και Μέταλλα: Ποσειδώνιο, αμέθυστος, κοράλλι, άκουα μαρίνα, ελεφαντόδοντο, λευκόχρυσος, πιθανόν και ράδιο  

 

Χρώμα: Γαλαζοπράσινο, λιλά, λουλακί, γκριζογάλανο, σταχτύ, αιθέρια χρώματα

 

Ημέρα της εβδομάδας:  Δεν συνδέεται με κάποια μέρα της εβδομάδας

 

Μέρη του σώματος:  Μυελός των οστών, επίφυση, υποθάλαμος, ψυχική/ πνευματική κατάσταση - ψυχοσωματικά συμπτώματα

 

Φυτά και δέντρα: Νούφαρο, ορχιδέα, ιτιά, συκιά, τοξικές εθιστικές ουσίες (κάνναβη, κόκα, εχινόκακτος), καφές, καπνός/ ταμπάκο

 

Ζώα: Ψάρια, θηλαστικά του νερού, άλογα

 

Επαγγέλματα: Μουσικός, καλλιτέχνης, ψυχολόγος, αναισθησιολόγος, Θεραπευτικά επαγγέλματα, επαγγέλματα σχετικά με αρώματα, επαγγέλματα στο χώρο της showbiz όπως χορευτές, ηθοποιοί, επαγγέλματα σχετικά με τις τέχνες γενικότερα, με τη ναυτιλία, με το αλκοόλ.

 

Τοποθεσίες και οικήματα: Νοσοκομεία, μουσεία, φυλακές και γενικά κάθε είδους ίδρυμα όπως ψυχιατρείο, κλινικές απεξάρτησης κτλ

Ο Ποσειδώνας είναι ο πιο απομακρυσμένος πλανήτης του Ηλιακού συστήματος (από τη στιγμή που ο Πλούτωνας δεν κατατάσσεται πλέον αστρονομικά στους πλανήτες), η τροχιά του είναι εξαιρετικά ελλειπτική και για να διαγράψει ένα πλήρη κύκλο στον ζωδιακό απαιτεί περίπου 165 χρόνια.

 

Χρόνος παραμονής σε κάθε ζώδιο: Περίπου 14 χρόνια σε κάθε ζώδιο.

 

Ανάδρομη πορεία: Κάθε χρόνο ανάδρομος για ένα χρονικό διάστημα 5 μηνών περίπου.

 

Κυβερνήτης/Κυριαρχία: Ιχθύες (σύγχρονος κυβερνήτης)

Αδυναμία: Παρθένος

 

Συμβολισμοί του Ποσειδώνα στο ωροσκόπιο

 

Ο Ποσειδώνας σχετίζεται με ιδιότητες όπως ο ιδεαλισμός, η φαντασία, η ευαισθησία, η ψυχική και η διαισθητική ικανότητα και ο οραματισμός. Ευθύνεται όμως και για την εξαπάτηση, την παραίσθηση, την αυταπάτη, την απροσεξία, τα ναρκωτικά & το αλκοόλ. Δίνει ώθηση στην ευδαιμονία, την ευφορία, την ευημερία και την απεριόριστη αγάπη.

 

Άραγε είναι τυχαίο το γεγονός ότι κατά το διάστημα της ανακάλυψης του πλανήτη Ποσειδώνα καθιερώθηκε η χρήση του αιθέρα ως αναισθητικό κατά τις χειρουργικές επεμβάσεις; Ή ότι πολλοί ψυχοθεραπευτές και ειδικοί στο διαλογισμό άρχισαν να εντάσσουν στις θεραπευτικές μεθόδους και πρακτικές τους την ύπνωση;

Ο Ποσειδώνας προσδίδει σε ό,τι αγγίζει μία αίσθηση μυστικισμού, την αίσθηση μίας άλλης υπερβατικής, μαγικής ασύλληπτης προσωπικότητας που κάνει την μέχρι τώρα ζωή ή διάσταση των πραγμάτων μονότονη, βαρετή και άχρωμη. Η κατανόηση των ορίων είναι κάτι δύσκολο για τους ποσειδώνιους χαρακτήρες. Τίποτα δεν είναι απλό και ξεκάθαρο. Κάθε σκέψη και κάθε πράξη έχει χιλιάδες συσχετισμούς που πολλαπλασιάζονται στο άπειρο. Το μέτρο είναι κάτι που φαίνεται παράλογο και οι νόμοι με τους οποίους λειτουργεί ο κόσμος της ύλης και των δεδομένων φαίνονται ασυνήθιστοι.

Αυτή όμως η απόδραση από την πραγματικότητα, η ονειροπόληση, από την άλλη, του έχει προσδώσει και μία φαντασία χωρίς όρια. Άτομα με έντονο Ποσειδώνα μπορεί να οραματίζονται τα πάντα. Είτε είναι ο μουσικός που τον οδηγεί η δύναμη του να ονειρεύεται ακούγοντας μία όμορφη συμφωνία, είτε είναι ο χορευτής που θέλει να ενωθεί μαζί με το ρυθμό και να γίνει μία προέκταση του ήχου, είτε είναι ο ζωγράφος που θα αφήσει την φαντασία του να τον οδηγήσει να εκφράσει όσα νιώθει, είτε είναι ο εμπνευσμένος συγγραφέας με τα προφητικά οράματα και τη συνειδητοποίηση των κοσμικών αληθειών που πηγαίνουν πέρα από τα σύνορα της λογικής - όλα αυτά είναι ο Ποσειδώνας, ο πλανήτης της διορατικότητας και του μυστικισμού.

Αυτή η φαντασία έρχεται ως ανάγκη προκειμένου να μην καταβάλλονται από την κοινοτυπία της καθημερινότητας και να μεταβάλλουν συνεχώς το τοπίο του «βυθού» τους. Τα άτομα αυτά απεχθάνονται τη σωματική εργασία, αισθάνονται περιορισμένα από τις "γήινες" υποχρεώσεις, και στην χειρότερη εκδοχή τους, είναι η προσωποποίηση της εξαπάτησης, των φοβιών ή των εμμονών. Γι΄ αυτό και βάζουν αρκετό θέατρο και ρομαντισμό στη ζωή τους, ο οποίος όμως δεν εξαντλείται μόνο στις ερωτικές τους σχέσεις, αλλά καλύπτει το μεγαλύτερο φάσμα της.

Το γεγονός αυτό μπορεί να προσδώσει στο χαρακτήρα τους μεγάλη ρευστότητα και πολυπλοκότητα, ακριβώς επειδή η μόνη σταθερά πάνω τους είναι η πεποίθηση πως η σταθερότητα ως έννοια δεν ορίζεται. Τι άλλο όμως πέρα από συμπόνια, μπορεί να δείχνει ένας άνθρωπος με έντονα στοιχεία Ποσειδώνα, ο οποίος από τη μία ζει μέσα από πολλούς ρόλους, αλλά και από την άλλη δε θεωρεί τίποτα δεδομένο και ότι όλα είναι σχετικά; Μέσα από μία παρόμοια στάση καταλαβαίνει κανείς πόσο δύσκολο είναι ένας ποσειδώνιος τύπος να κατηγορήσει κάποιον για τις απόψεις του ή για τις αποφάσεις του ακόμα κι όταν αυτές βαίνουν εις βάρος του πρώτου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, τέτοια άτομα να μπαίνουν πολλές φορές στο ρόλο του θύματος και να θυσιάζονται, απόλυτα αποδεχόμενοι τη δυστυχία και τον πόνο, αλλά ως κάτι χωρίς νόημα, αφού ό,τι θεωρείται αλήθεια, ζωή ή θάνατος είναι ψευδαίσθηση.

Εξάλλου δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Ποσειδώνας χαρακτηρίζεται ως η υψηλότερη οκτάβα της Αφροδίτης. Αλλά ενώ η Αφροδίτη προσφέρει κάτι και απαιτεί μια ανταπόδοση, ο Ποσειδώνας αντιλαμβάνεται την αγάπη από την πλευρά της αυτοθυσίας. Η χαρά του Ποσειδώνα είναι στο να δίνεται, ενώ της Αφροδίτης στο να μοιράζεται.

Εξαιτίας της διάθεσης για υπέρβαση είναι ευνόητο το πόσο εύκολα μπορεί κάποιος με ποσειδώνια χαρακτηριστικά να χάσει τη μέση οδό, το σημείο ισορροπίας ανάμεσα στο όνειρο και τη φαντασία, το υπερβατικό ή το όραμα ή την ψευδαίσθηση και το ρεαλισμό, το εδώ και τώρα, τα συνηθισμένα όρια του χώρου και του χρόνου, την πραγματικότητα. Και που βρίσκεται αυτό το σημείο ισορροπίας; Στην πειθαρχία, την αντοχή και στην εμμονή στην υλοποίηση του οράματος.

Ο Ποσειδώνας είναι ο πλανήτης της διάλυσης, της διάλυσης του Εγώ, γεγονός που προσδίδει πλούσια ταλέντα και οράματα, τα οποία καθιστούν τους εκπροσώπους του από τους πιο τυχερούς ανθρώπους. Ωστόσο, αν το όραμα της διεύρυνσης του εαυτού, θολωμένο από αυταπάτες και παραισθήσεις, αποδειχθεί τόσο μεγάλο και τόσο υπερβολικό ώστε να γίνει πραγματικότητα, αναπόφευκτα θα επέλθει και η απόρριψη του εαυτού.