Φημισμένες για την τεράστια συναισθηματική ένταση και την ψυχική επικοινωνία που προσφέρουν στις σχέσεις αλλά και για σχέσεις νοσηρής εξάρτησης, οι όψεις Σελήνης - Ποσειδώνα σε συναστρία αποτελούν ένα ξεχωριστό κεφάλαιο της Συναστρίας. Ένα κεφάλαιο με πρακτικά άπειρες προεκτάσεις.

«-Νομίζεις ότι αυτό που συνέβη με μας συμβαίνει στον καθένα; Αυτό που νιώθουμε ο ένας για τον άλλο; Σχεδόν δεν είμαστε δύο χωριστοί άνθρωποι πια. Κάποιοι το ψάχνουν σ' όλη τους τη ζωή και δεν το βρίσκουν. Άλλοι δεν φαντάζονται καν ότι υπάρχει.

-Θέλω να κρατήσω αυτή την αγάπη για πάντα, αλλά αν φύγουμε μαζί, θα τη χάσουμε.»

(The Bridges of Madison County)

Όποιος έχει δει την ταινία «Οι Γέφυρες του Μάντισον» ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει ο όρος ανεκπλήρωτοι έρωτες. Ναι, μιλάμε για το ζευγάρι εκείνο που ο Ποσειδώνας του ενός σχηματίζει κάποιο όψη, συνήθως δύσκολη, με τη Σελήνη του άλλου, και μετατρέπει τα συναισθήματα σε ψευδαισθήσεις και πολλές φορές η σχέση καταλήγει σε απογοήτευση. Που οφείλεται μία τέτοια έκβαση; Πιθανόν στην απόσταση - φυσική ή ψυχολογική - που εμποδίζει το ζευγάρι να είναι μαζί και δεν μπορεί να μεταφράσει τη σχέση του σε όρους και στιγμές μίας κοινής καθημερινότητας. Μία τέτοια σχέση είναι κατά κύριο λόγο μία ένωση ψυχών, όπου τα όρια του Εγώ παραλύουν και τα δύο μέλη της γίνονται κοινωνοί μίας αστείρευτης αγάπης. Οι πιθανότητες να γίνει μία ισόρροπη και βαθειά σχέση είναι μικρές, γιατί οι βάσεις της είναι η εξιδανίκευση, ο χειρισμός και η παθητικότητα. Όλα ξεκινούν από την ανάγκη του ενός να βρει το λυτρωτή του στο πρόσωπο του άλλου, ακόμα κι αν χρειαστεί να θυσιάσει μέρος της προσωπικότητάς του. Όμως, στο τέλος, και οι δύο είναι θύματα και θύτες, γιατί όλο αυτό είναι ένα παιχνίδι με προβολές και καθρεφτισμούς, όπου και στους δύο υπερέχει η ανάγκη να αγαπηθούν, με όποιο κόστος...

Μόνο μαζί σου

Οι ρόλοι μέσα σε μία τέτοια σχέση εναλλάσσονται συχνά. Όταν το άτομο με τον Ποσειδώνα βρει το λυτρωτή του στο πρόσωπο του/της συντρόφου του νιώθει να τον πλημμυρίζει ένας χείμαρρος από πρωτόγονες επιθυμίες και αγνά συναισθήματα, που του ξυπνούν την ανάγκη να επουλώσει μέσα από αυτή τη σχέση και τα δικά του τραύματα. Έτσι, είναι σε θέση να παίξει και ο ίδιος το θύμα προκειμένου να αγαπηθεί και να γιατρευτεί. Είναι δεκτικός/η και ανοικτός/η προς οποιαδήποτε εμπειρία μπορεί να του υποσχεθεί την Εδέμ, την απόδραση από τη σκληρή πραγματικότητα, τη λύτρωση.

Όταν ο Ποσειδώνας του ενός συντρόφου βρίσκεται σε όψη με τη Σελήνη του/της Άλλου/ης, καλλιεργεί μέσα στη σχέση μία αμοιβαία εξάρτηση, όπου και οι δύο θέλουν να «θρέψουν» και να φροντίσουν την ψυχή του άλλου και να μπουν σε ρόλους που παρομοιάζουν τη σχέση μητέρας και παιδιού (παρά την όποια ερωτική ένταση προϋπάρχει). Το άτομο με το Ποσειδώνα βιώνει το άτομο με τη Σελήνη ως έναν ακούραστο παρηγορητή που ανταποκρίνεται στις πιο μύχιες ανάγκες του και στις απωθημένες επιθυμίες του. Τον/Την βλέπει ως ένα σταθερό αποκούμπι, γιατί η Σελήνη είναι το αστρολογικό σύμβολου που σχετίζεται περισσότερο με το σώμα, την ύλη, τα ένστικτα, την επιβίωση. Με άλλα λόγια το άτομο που αναλαμβάνει το ρόλο του Ποσειδώνα στη σχέση φωνάζει με κάθε τρόπο στο άτομο που έχει τη Σελήνη: «Μόνο μαζί σου μπορώ να νιώσω ασφαλής!».

Ψυχή με Ψυχή

Από την άλλη πλευρά, το μέλος της σχέσης που κατέχει τη Σελήνη σ' αυτή την όψη συναστρίας, καταλαβαίνει τις σκέψεις και τις ανάγκες του/της Άλλου/ης χωρίς ο/η ίδιος/α να δώσει εξηγήσεις - παρουσιάζει συχνά μεγάλη ενσυναίσθηση, τον/την αγαπάει χωρίς να τον/την κρίνει ή να τον/την (επι)δοκιμάζει και είναι πάντα εκεί για να προσφέρει συναισθηματική ζεστασιά, καταφύγιο και συγχώρεση. Ναι, είναι αυτή η συγχώρεση που κάνει το συγκεκριμένο άτομο να παίρνει το μητρικό αυτό ρόλο (ανεξάρτητα αν είναι άντρας ή γυναίκα, μιλάμε με ψυχολογικούς όρους) και να αντιδρά θετικά στις ανάγκες του ατόμου που έχει το Ποσειδώνα, καθώς και η ίδια έχει ανάγκη να την έχουν ανάγκη.

Όταν το άτομο με το Ποσειδώνα κρύβει απ' όλους ή και από τον εαυτό του την τρωτότητα και την απόγνωσή του, είναι ο/η σύντροφος με τη Σελήνη που που θα το καταλάβει, και θα το κάνει να νιώσει ασφάλεια - τόση ασφάλεια ώστε να του/της ανοίξει την καρδιά και την ψυχή του. Έτσι δημιουργείται ένας δυνατός συναισθηματικός δεσμός που μπορεί να θεραπεύσει τις πληγές και των δύο. Είναι η φάση όπου η κατανόηση είναι πλέον διαισθητική, σκέφτονται και λένε τα ίδια πράγματα και η ανεκτικότητα είναι η βάση για ένα πιο βαθύ δέσιμο.

Σχέσεις εξάρτησης

 Το πρόβλημα ξεκινάει όταν ένας από τους δύο θέλει να αποκοπεί, να διεκδικήσει την ελευθερία του, να σχετιστεί και με άλλους ανθρώπους.

Ναι, αναπόφευκτα θα έρθει και αυτή η στιγμή όπου το άτομο που μετέχει σ' αυτή τη συναστρία με το Ποσειδώνα του θα πρέπει να φύγει. Συχνά αρχίζει να αποστασιοποιείται, να είναι όλο και πιο συχνά απών - σωματικά ή ψυχολογικά - είτε επειδή έχει μια άλλη υποχρέωση στη ζωή του που τον τραβάει μακριά (οικογενειακά προβλήματα, εμμονή με ένα γονιό, καριέρα). Άλλωστε αυτό είναι που εγκλωβίζεται περισσότερο μέσα στην καθημερινότητα (που το ίδιο δημιουργεί φυσικά...) και θέλει να αποδράσει από αυτή. Όμως το ζήτημα μπορεί να περιπλέκεται ακόμη περισσότερο...

Το άτομο που έχει το Ποσειδώνα μπορεί να εξαρτηθεί τόσο πολύ από το/τη σύντροφο του με τη Σελήνη ώστε όταν ένα νέο στοιχείο εισβάλει στη ζωή της (φίλος, μια εργασία που τον/την ικανοποίει, ένα παιδί), αυτό να νιώθει χαμένο. Όχι, δεν είναι ζήλια, είναι ότι θέλει μόνο εκείνος/η να είναι το αγαπημένο παιδί της Σελήνης και όταν απειληθεί αυτή η θέση, νιώθει άδειος και στερημένος. Όμως, ο/η σύντροφος που έχει το Ποσειδώνα δεν είναι αυτός/η που θα διεκδικήσει επιθετικά και δυναμικά, προκειμένου να κερδίσει πάλι πίσω τη θέση που θέλει. Θα επιστρατεύσει την παθητική επιθετικότητά του/της και θα γίνει εξαιρετικά χειριστικός/ή για να αποκτήσει ξανά την προσοχή της Σελήνης. Πώς μπορεί να γίνει χειριστικός σε μία Σελήνη που νοιάζεται πάνω απ' όλα για το «παιδί» της;

Πρωτίστως υποβιβάζοντας την προσωπικότητά του/της και τις δυνατότητές του/της. Με το να γίνει αδύναμος/η, ακόμα πιο τρωτός/η συναισθηματικά, με αφορμή μία ασθένεια, μία ματαίωση, μία απόρριψη, μία αποτυχία από την υπόλοιπη ζωή του. Έτσι, θολώνει την ατμόσφαιρα γύρω από τις ικανότητές του/της (πόσο απ' όλο αυτό μπορεί στ' αλήθεια να αντιμετωπίσει μόνος/η του/της, πόσο αδύναμος/η νιώθει), έτσι ώστε το άτομο με τη Σελήνη να μην μπορεί να ερμηνεύσει σωστά και αντικειμενικά τα σημάδια που λαμβάνει. Είναι αυτή η αποφευκτική συμπεριφορά που ανακυκλώνει την εξάρτηση και της δίνει τον πρώτο λόγο και τον τελευταίο μέσα στη σχέση.

Το άτομο με τη Σελήνη, από τη μεριά του, μπορεί να γίνει εξαιρετικά κτητικό και να θέλει να είναι ο μόνος φροντιστής του «παιδιού» που έχει την ανάγκη του. Αυτό σημαίνει ότι κάθε φορά που ο Ποσειδώνιος σύντροφος θα αποσύρεται ή θα καλύπτει τις ψυχολογικές του ανάγκες με άλλους ανθρώπους, εκείνο θα φθονεί την ευτυχία για την οποία δεν είναι οφείλεται στη δική του φροντίδα. Έτσι το άτομο με τη Σελήνη εκφράζει την κτητικότητα του με φανερούς τρόπους: απαιτώντας φυσική παρουσία και απτές αποδείξεις αγάπης. Με αυτό τον τρόπο όμως κάνει το Ποσειδώνιο σύντροφο να τρομάζει από τις απαιτήσεις που δημιουργούνται και ενδόμυχα να φοβάται και να απορρίπτει το άτομο με τη Σελήνη. Το δεύτερο φοβάται με τη σειρά του τη φυγή του Ποσειδώνιο συντρόφου και μειώνει την αυτοπεποίθησή του, δίνει έμφαση στις αδυναμίες του και αγνοεί τις δυνατότητές του. Γιατί κρίνει (με καθαρά συναισθηματικά κριτήρια) ότι ο καλύτερος τρόπος να κρατήσει το/τη σύντροφο του/της είναι να μειώσει τη δική του/της αυτοδυναμία και να τονίσει τη δική του βοήθεια και υποστήριξη.

Ναι, μιλάμε για τυπικές συμπεριφορές εξάρτησης σε μία σχέση Ποσειδώνα-Σελήνης, όπου δεν βλέπεις στον άλλο αυτό που πραγματικά είναι, όπου ο άλλος δεν μπορεί να διαβάσει τα πραγματικά σου συναισθήματα, και ως συνέπεια, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα συναισθηματικής εξαπάτησης. Αν το ζευγάρι δεν μπορέσει να βγει από αυτόν τον φαύλο κύκλο, τότε κλείνεται στον εαυτό του και αποκόπτεται από τον έξω κόσμο, ζώντας μέσα στην κτητικότητα, την εξάρτηση και την απώλεια ορίων. Κανείς από τους δύο δεν νιώθει σίγουρος για το σήμερα, το αύριο και τις προθέσεις του άλλου. Κανείς από τους δύο δεν μπορεί να καταλάβει πού τελειώνει η ευθύνη του ενός και που αρχίζει η ευθύνη του άλλου.

Ταχύτητα διαφυγής

Το θέμα της (δια)φυγής, παραμένει εσαεί καίριο: πάντα κάποιος από τους δύο θέλει να φύγει αλλά δεν μπορεί. Και όταν ο ένας φεύγει και επιστρέφει, ο άλλος δεν μπορεί να του αρνηθεί το γυρισμό του. Η ισορροπία έχει πια χαθεί. Το ζευγάρι επιλέγει να ζήσει, είτε με έναν αποκαρδιωτικό και προσγειωτικό συμβιβασμό και με μία μεγάλη θυσία, είτε να κρατήσει ζωντανή την φλόγα εφόσον ο ένας από τους δύο φύγει για κάποιο λόγο.

Μόνη λύση, η αμεσότητα, η ειλικρίνεια, ο σεβασμός στη ζωή του άλλου, η αποκοπή από τον ομφάλιο λώρο. Κάθε τέτοια σχέση θα πρέπει να συμβιβαστεί και να εντάξει - έστω και με πολλή προσπάθεια - την πραγματικότητα μέσα της, και να κάνει συνεχώς συγκρίσεις και παρεμβολές με πραγματικές συνθήκες σχέσεων που βασίζονται στην ισορροπία και την ελευθερία. Μόνο έτσι θα μπορέσει να απελευθερωθεί και να κατακτήσει την πνευματική και ψυχική ένωση που τόσο έχει ανάγκη.  

*Να σημειωθεί ότι ο τρόπος που βιώνει ένα ζευγάρι τη σχέση Ποσειδώνα - Σελήνης μέσα στη συναστρία δεν είναι πάντα ίδιος. Εξαρτάται από τη θέση και τις όψεις του Ποσειδώνα μέσα στο γενέθλιο χάρτη του καθενός. Από το αν κάποιος από τους δύο ή και οι δύο επηρεάζονται από Ποσειδώνια διέλευση. Από το ποιους οίκους εμπλέκει η όψη Ποσειδώνα-Σελήνης. Από το ποιο είναι το κυρίαρχο στοιχείο του χάρτη (Νερό, Γη). Από το αν υπάρχουν και όψεις με Κρόνο στη συναστρία, ώστε να υπάρχει και επαφή με την πραγματικότητα.