Με συγκινησε το μηνυμα του lefteriskritikos γι αυτο αποφασισα να σας γραψω κι εγω...μου θυμισε την παιδικη μου ηλικια οπου ως κορη του αστυνομου μιας επαρχιακης πολης, που ειχε παρει μεταθεση ο μπαμπας, επρεπε να εκκλησιαζομαι ανελλιπως καθε κυριακη και αποτελεσμα αυτου ηταν να εχω αποστηθισει ολη τη λειτουργια και να την ψαλλω μαζι με τον παπα, καποτε καποτε αρκετα δυνατα μαλιστα, μεχρι που καποια μερα αυτος ο δυσμοιρος αναφωνησε εξαλλος-ας βγαλει επιτελους καποιος εξω αυτο το παιδι! 
Παιδικες αναμνησεις...τρυφερες παιδικες αναμνησεις, μεχρι που αποφασισα κι εγω να καταπιαστω με την κοινωνια...οχι οτι κερδισα και τιποτα, μονο γνωση, που την πληρωσα φυσικα με το αντιστοιχο τιμημα...και καμμια φορα...οταν ολα τριγυρω ησυχαζουν...ευχομαι...να ξαναγυρνουσε εκεινη η παιδικη αγνοια, εκεινη η τρυφερη αθωοτητα, που δεν ηταν επιλεκτικη οπως τωρα, αλλα η αντικειμενικη πραγματικοτητα... 
Χρονια καλα λευτερη...