"Τα τέσσερα ριζώματα των πάντων άκου πρώτα:
Ζευς λαμπερός, Ήρα ζωοδότρα, Αϊδωνεύς και η Νήστις
που δακρύζοντας θνητό κρουνό αναβρύζει....
?[ριζώματα] που δεν μπήκαν στο γίγνεσθαι...
....Κάτι άλλο θα σου πω,
φύση δεν έχει κανένα από τα θνητά
και ούτε τέλος με ολέθριο θάνατο,
παρά μόνο σμίξιμο και εναλλαγή όσων σμίξαν,
"φύση" το ονομάζουν οι άνθρωποι ωστόσο....
...Διπλή ιστορία θα σου πω.
Κάποτε απ' τα πολλά βγήκε το ένα
και μι' άλλη φορά
απ' το ένα τα πολλά.
Διπλή είναι η γέννηση των θνητών,
διπλή και η φθορά τους,
τη μία τη φέρνει και τη χαλάει η σύναξη των πραγμάτων,
την άλλη την θρέφει και τη σταματάει ο χωρισμός τους.
Κι αυτή η εναλλαγή δεν έχει τελειωμό,
άλλοτε η Φιλότητα ενώνει τα πράγματα και τα κάνει ένα,
και άλλοτε το Νείκος τα χωρίζει...
Μα έλα, δες τα όσα μαρτυρούν του λόγου την αλήθεια,
αν κάτι που ανέφερα λειψό είναι στη μορφή
τον ήλιο τον ολόλαμπρο, που πυρπολεί το βλέμμα,
και όλα τα αθάνατα που λούζονται στου ήλιου τις αχτίδες,
τη σκοτεινή και δροσερή βροχή, που είναι μέσα σ' όλα.
Κι από τη γη αναβλύζουν πράγματα ριζωμένα και στερεά.
Στο Μίσος, όλα διαφέρουν στη μορφή και είναι χωρισμένα
μα στην Αγάπη, συνάζονται και ποθούνε το' να το άλλο.
Απ' αυτά βγαίνουν όλα όσα ήταν, είναι και θα είναι στο μέλλον,
βλάστησαν δέντρα κι άνδρες και γυναίκες,
θηρία και πουλιά, νερόθρεφτα ψάρια,
και οι θεοί οι μακρόβιοι, οι πρώτοι στις τιμές.
Γιατί μονάχα αυτά υπάρχουν, αλλά διατρέχοντας το' να το άλλο
γίνεται η όψη τους αλλιώτικη.
Τόσο τ' αλλάζει το μίγμα...
...Όπως όταν ζωγράφοι χρωματίζουν αναθήματα,
άντρες που από χάρισμα την τέχνη τους κατέχουν,
αφού πάρουν στα χέρια τους πολύχρωμα χορτάρια
κι αρμονικά τα σμίξουν άλλα πιο πολύ και άλλα πιο λίγο,
φτιάχνουν απ' αυτά μορφές που με κάθε τι μοιάζουν,
πλάθοντας δέντρα και άντρες και γυναίκες ,
θηρία και πουλιά και υδρόβια ψάρια
μα και μακρόβιους θεούς, πιο τιμημένους απ' όλα,.
Έτσι λοιπόν ας μη σε απατάει ο νους
ότι είναι αλλού των θνητών η πηγή,
οσωνδήποτε - πολυάριθμων -φανερώθηκαν,
αλλά σωστά μάθε τα αυτά, ακούγοντας του θεού τον λόγο.
Κορφές με άλλες κορφές συνάπτοντας
ας μην φτιάξω μόνο μία ατραπό του λόγου.
Και δυό φορές, αυτό που χρειάζεται, καλό είναι να ειπωθεί....
.....Εκεί δεν διαφαίνονται ούτε του ήλιου τα γρήγορα μέλη
ούτε το δασύ γένος της γης ούτε η θάλασσα,
σε τόσο πυκνή κρυφότητα συναρμογής έχει στηθεί
ο Σφαίρος ο κυκλοειδής χαιρόμενος τη γύρω μοναξιά του.
Ούτε διχόνοια ούτε διαμάχη μες στα μέλη [ του Σφαίρου ]
Από παντού προς τον εαυτό του ίσος και κατά πάντα απέραντος
ο Σφαίρος ο κυκλοειδής χαιρόμενος τη γύρω μοναξιά του.
Από την πλάτη του δεν ξεπετιούνται δυό κλαδιά,
ούτε και πόδια, ούτε γρήγορα γόνατα, ούτε γενετήσια μέλη,
αλλά ήταν Σφαίρος και από παντού ίσος προς τον εαυτό του.
Αλλά αφού μέσα στα μέλη του αυξήθηκε η Διαμάχη
και σε τιμές ορθώθηκε στο πέρασμα του χρόνου,
που εναλλασσόμενος δένεται με ευρύτατο όρκο?
Όλα κατά σειράν σειόντουσαν τα μέλη του θεού...
....Εμπρός λοιπόν, θα σου πω βάζοντας τον ήλιο ως αρχή,
από πού γεννήθηκαν όλα όσα εμείς βλέπουμε τώρα:
είναι η γη και ο πόντος πολυκύματος και ο υγρός αέρας
κι ο αιθέρας ο Τιτάν που σφίγγει τα πάντα σε κύκλο
Ο Ήλιος με τα οξέα βέλη του και η ιλαρή Σελήνη.
Ο Ήλιος συναθροισμένος περιπολεί τον μέγα ουρανό.
Ο Ήλιος αντανακλά φως και αντικρίζει τον Όλυμπο με άφοβο πρόσωπο.
Η Σελήνη σε κυκλική τροχιά γύρω απ' τη γη ελίσσεται αλλότριο φως.
Η Γη τη νύχτα θέτει, ενάντια στεκούμενη στο φως.
....Πολλές φωτιές καίνε κάτω από το έδαφος
...Ο αιθέρας καταδύεται με μακριές ρίζες κάτω από τη γη
...Της γης ιδρώτας η θάλασσα
...Το αλάτι έπηξε, χτυπημένο απ' τις ριπές του ήλιου.
....Στο πιο θερμό μέρος της γης εκτεινόταν το αρσενικό φύλο,
γι' αυτό οι άντρες είναι πιο μαύροι, πιο ανδρείοι
και πιο τριχωτοί
....Από τα δύο μάτια βγαίνει μια ματιά
....Όσο αλλάζουν οι άνθρωποι φύση, τόσο συμβαίνει ν' αλλάζουν και οι σκέψεις τους
Eμπεδοκλής ο Ακραγαντίνος
Ζευς λαμπερός, Ήρα ζωοδότρα, Αϊδωνεύς και η Νήστις
που δακρύζοντας θνητό κρουνό αναβρύζει....
?[ριζώματα] που δεν μπήκαν στο γίγνεσθαι...
....Κάτι άλλο θα σου πω,
φύση δεν έχει κανένα από τα θνητά
και ούτε τέλος με ολέθριο θάνατο,
παρά μόνο σμίξιμο και εναλλαγή όσων σμίξαν,
"φύση" το ονομάζουν οι άνθρωποι ωστόσο....
...Διπλή ιστορία θα σου πω.
Κάποτε απ' τα πολλά βγήκε το ένα
και μι' άλλη φορά
απ' το ένα τα πολλά.
Διπλή είναι η γέννηση των θνητών,
διπλή και η φθορά τους,
τη μία τη φέρνει και τη χαλάει η σύναξη των πραγμάτων,
την άλλη την θρέφει και τη σταματάει ο χωρισμός τους.
Κι αυτή η εναλλαγή δεν έχει τελειωμό,
άλλοτε η Φιλότητα ενώνει τα πράγματα και τα κάνει ένα,
και άλλοτε το Νείκος τα χωρίζει...
Μα έλα, δες τα όσα μαρτυρούν του λόγου την αλήθεια,
αν κάτι που ανέφερα λειψό είναι στη μορφή
τον ήλιο τον ολόλαμπρο, που πυρπολεί το βλέμμα,
και όλα τα αθάνατα που λούζονται στου ήλιου τις αχτίδες,
τη σκοτεινή και δροσερή βροχή, που είναι μέσα σ' όλα.
Κι από τη γη αναβλύζουν πράγματα ριζωμένα και στερεά.
Στο Μίσος, όλα διαφέρουν στη μορφή και είναι χωρισμένα
μα στην Αγάπη, συνάζονται και ποθούνε το' να το άλλο.
Απ' αυτά βγαίνουν όλα όσα ήταν, είναι και θα είναι στο μέλλον,
βλάστησαν δέντρα κι άνδρες και γυναίκες,
θηρία και πουλιά, νερόθρεφτα ψάρια,
και οι θεοί οι μακρόβιοι, οι πρώτοι στις τιμές.
Γιατί μονάχα αυτά υπάρχουν, αλλά διατρέχοντας το' να το άλλο
γίνεται η όψη τους αλλιώτικη.
Τόσο τ' αλλάζει το μίγμα...
...Όπως όταν ζωγράφοι χρωματίζουν αναθήματα,
άντρες που από χάρισμα την τέχνη τους κατέχουν,
αφού πάρουν στα χέρια τους πολύχρωμα χορτάρια
κι αρμονικά τα σμίξουν άλλα πιο πολύ και άλλα πιο λίγο,
φτιάχνουν απ' αυτά μορφές που με κάθε τι μοιάζουν,
πλάθοντας δέντρα και άντρες και γυναίκες ,
θηρία και πουλιά και υδρόβια ψάρια
μα και μακρόβιους θεούς, πιο τιμημένους απ' όλα,.
Έτσι λοιπόν ας μη σε απατάει ο νους
ότι είναι αλλού των θνητών η πηγή,
οσωνδήποτε - πολυάριθμων -φανερώθηκαν,
αλλά σωστά μάθε τα αυτά, ακούγοντας του θεού τον λόγο.
Κορφές με άλλες κορφές συνάπτοντας
ας μην φτιάξω μόνο μία ατραπό του λόγου.
Και δυό φορές, αυτό που χρειάζεται, καλό είναι να ειπωθεί....
.....Εκεί δεν διαφαίνονται ούτε του ήλιου τα γρήγορα μέλη
ούτε το δασύ γένος της γης ούτε η θάλασσα,
σε τόσο πυκνή κρυφότητα συναρμογής έχει στηθεί
ο Σφαίρος ο κυκλοειδής χαιρόμενος τη γύρω μοναξιά του.
Ούτε διχόνοια ούτε διαμάχη μες στα μέλη [ του Σφαίρου ]
Από παντού προς τον εαυτό του ίσος και κατά πάντα απέραντος
ο Σφαίρος ο κυκλοειδής χαιρόμενος τη γύρω μοναξιά του.
Από την πλάτη του δεν ξεπετιούνται δυό κλαδιά,
ούτε και πόδια, ούτε γρήγορα γόνατα, ούτε γενετήσια μέλη,
αλλά ήταν Σφαίρος και από παντού ίσος προς τον εαυτό του.
Αλλά αφού μέσα στα μέλη του αυξήθηκε η Διαμάχη
και σε τιμές ορθώθηκε στο πέρασμα του χρόνου,
που εναλλασσόμενος δένεται με ευρύτατο όρκο?
Όλα κατά σειράν σειόντουσαν τα μέλη του θεού...
....Εμπρός λοιπόν, θα σου πω βάζοντας τον ήλιο ως αρχή,
από πού γεννήθηκαν όλα όσα εμείς βλέπουμε τώρα:
είναι η γη και ο πόντος πολυκύματος και ο υγρός αέρας
κι ο αιθέρας ο Τιτάν που σφίγγει τα πάντα σε κύκλο
Ο Ήλιος με τα οξέα βέλη του και η ιλαρή Σελήνη.
Ο Ήλιος συναθροισμένος περιπολεί τον μέγα ουρανό.
Ο Ήλιος αντανακλά φως και αντικρίζει τον Όλυμπο με άφοβο πρόσωπο.
Η Σελήνη σε κυκλική τροχιά γύρω απ' τη γη ελίσσεται αλλότριο φως.
Η Γη τη νύχτα θέτει, ενάντια στεκούμενη στο φως.
....Πολλές φωτιές καίνε κάτω από το έδαφος
...Ο αιθέρας καταδύεται με μακριές ρίζες κάτω από τη γη
...Της γης ιδρώτας η θάλασσα
...Το αλάτι έπηξε, χτυπημένο απ' τις ριπές του ήλιου.
....Στο πιο θερμό μέρος της γης εκτεινόταν το αρσενικό φύλο,
γι' αυτό οι άντρες είναι πιο μαύροι, πιο ανδρείοι
και πιο τριχωτοί
....Από τα δύο μάτια βγαίνει μια ματιά
....Όσο αλλάζουν οι άνθρωποι φύση, τόσο συμβαίνει ν' αλλάζουν και οι σκέψεις τους