Μέσα στη μεγαλύτερη ελευθερία, ο άνθρωπος γίνεται ουσιαστικά δούλος, όταν παραδέχεται αδιαμαρτύρητα, έστω και το ενδεχόμενο ν΄απεμπολήσει έστω και μόρια της ελευθερίας του, και αδιαφορεί αν απεμπολείται η ελευθερία των άλλων... Μέσα στην πιο στυγνή δουλεία, ο άνθρωπος παραμένει ελεύθερος, όταν δεν αποδέχεται τη δουλεία και μάχεται εναντίον της... Την υλική υποδούλωση του ατόμου την αναιρεί το άυλο μέρος του, αν μένει αδούλωτο;
   "Κι αν είναι σκλαβωμένο το κορμί, ο νους είναι ελεύθερος", έλεγε ο Σοφοκλής.

   Αυτός ο "ανίκητος έρως" ελευθερίας, αυτή η συνειδητή δύναμη του νου, όσο κι αν καταπιεστούν, όσο κι αν κατατρεχθούν, δεν μπορούν να καταβληθούν. Και τελικά, αποδείχνονται υπέρτεροι απ΄την "υπεροπλία"της βίας κι απ΄την υπεροψία των δημίων και των δεσμοφυλάκων.

   Την αμάχητη δύναμη τη δίνει και μόνη η βούληση ελευθερίας, η έφεση αν-υποταξίας, η ρήξη με τη βίαιη ευ-ταξία.

                                                                                       Τέχνη, γλώσσα και εξουσία - ΜΑΡΙΟΣ ΠΛΩΡΙΤΗΣ



...αιώνια αξία.......χρόνια καλά κι από "κοντά"...!