(απευθύνομαι στον κ. Πανόπουλο ή σε όποιον γνωρίζει από αστρολογία και θα ήθελε να ασχοληθεί με το θέμα μου)

Διαβάζοντας τα ποστ άλλων εκπροσώπων της "φυλής" του Υδροχόου, διαπιστώνω ότι πολλοί τριτοδεκαημερίτες έχουν υποφέρει τα πάνδεινα τα τελευταία χρονια.Φαίνεται λοιπόν οτι δεν έχει πέσει μόνο σε μένα ο ουρανός στο κεφάλι...Παρ`όλα αυτά, ίσως συμφωνήσετε πως η δική μου ιστορία ειναι ασυνήθιστα σύνθετη και οδυνηρή. Για να μη σας κουράσω, παρακαλώ να ρίξετε μια ματιά στην ανάρτηση της 2/5/09 με τίτλο I thank .... κλπ

Τα δύσκολα ξεκίνησαν το 1989 με μια πολύ κακή γνωριμία που κατέληξε σε επώδυνο διαζύγιο.Ακολούθησε δεύτερος γάμος, και τα ζόρια συνεχίστηκαν  με εναν πολύ δύσκολο τοκετό -παραλίγο να πεθάνω.  Το δευτερο παιδί μου γεννήθηκε με σοβαρό πρόβλημα υγείας, και η κακοτυχία κορυφώθηκε με τον καρκίνο. Από τότε έχουν περάσει χρόνια δύσκολα, δια πυρός και σιδήρου. Οργανικά είμαι αρκετά καλά από τον πρώτο καιρό. Ψυχικά διαλύθηκα και ξανα-συναρμολογήθηκα. Για πολλά χρόνια ένιωθα σαν να ειμαι άφυλη, δηλαδή μια γυναικα μόνο στην όψη, στερημένη από την ερωτική επιθυμία. Οταν άρχισα να αποζητώ την ερωτική χαρά στο σύντροφό μου κατάλαβα ότι δεν μπορούσε να μου δώσει παρά μόνο την ειλικρινή και πολύτιμη φιλία του. Η χημεία ανάμεσά μας έχει χαθεί ανεπιστρεπτί. Ομως εγώ νιώθω έτοιμη να ξαναζήσω πραγματικά και η ζωή ειναι άδεια χωρίς έρωτα. Θα βρεθεί ένας άνθρωπος που να μπορέσει να με νιώσει και να "γιατρέψει" αυτή την πληγή;

Πρόσφατα γνώρισα έναν Υδροχόο (γενν. 2/2/1970, στις 12 το μεσημέρι) Συναντηθήκαμε για πρώτη φορά στις 2/5/09 (σύμπτωση;) Μήπως θα μπορούσε να είναι... "αυτός που περιμένω"; Πειτε μου σας παρακαλώ τη γνώμη σας!