άνοιξα το παράθυρο
που πήγε ο αέρας
εκεί που κοιμάσαι
θα έρθω σε λίγες μέρες
μη με μαλώνεις
είμαι πάντα καθώς πρέπει
όχι για τους άλλους - για μένα
με άφηνες να πιάνω το τιμόνι για λίγο
κι έπειτα με έστελνες στο αμπάρι
φοβόσουν μη πέσω στη θάλασσα
έτσι που πήγαινα στην άκρη
μου άρεσε να με φυσά ο αέρας
και να έχει κύμα
τώρα δεν αντέχω το κύμα
δεν αντέχω να με ταρακουνάει κανείς
πιο πολύ απ' όλα
αυτή την εικόνα θυμάμαι
ανεβασμένη στους ώμους σου
όταν πατάγαμε στη γη
εγώ στα ουράνια
τα άλλα παιδιά να ζηλεύουν
γι' αυτό
μη με μαλώνεις