Ax agapiti mou! Ma ti fasi pernas ki esy! H lexi "ypomoni" einai poli passe...nomizw kalitera na tous afiseis olous, na min asxoleisai oso mporeis kai na vreis mia kali fili na les ton pono sou olimeris kai olinixtis..etsi gia na feugei i arnitiki energeia tis megalis dosis testosteronis pou mpike xafnika stin zwi sou!! Ti allo pia... Antres! pou na katalavoun...alla leme emeis alla ennooun, alla ekfrazoun, alla skeftontai... Dyo diaforetikoi planites!! pou th apaei..tah perasei ki auto...Ola kala!!
axxx,nai, kala les. i polli testosteroni kanei kako.kAI NA PEIS OTI DEN TIN ITHELA TOSON KAIRO? TIN ITHELA,ALLA OXI SE TETOIA DOSOLOGIA. ELEOS PIAAAAAAAAA
νομιζεις οτι υπερβαλω οφουκιοφου;κι ομως, ειναι ετσι και χειροτερα - δεν τα εγραψα ολα.αλλα οκ, αλλη μια φορα θα υπομεινω προσδοκωντας καλυτερες μερες...περιμενοντας να αντικρυσω το ουρανιο τοξο...
αυτο που αποκομισα απο ολα αυτα που τραβηξα και εξακολουθω να τραβαωκαι με απιστευτο πονο και τιμημα γιαυτο και καταλαβαινω απολυτα τι περνας, ειναι οτι κυνηγησαμε το ονειρο νομιζοντας οτι μπορουμε να καταφερουμε τα παντα ενω ολα μας ελεγαν μη και δειχνοντας ενα προσωπο που οι αλλοι θελαμε να δουνε για να μας δωσουν αυτο που θελαμε......δεν υπολογισαμε καν αν αξιζει τον κοπο η αν η απατηλη νικη που πηραμε θα ηταν αυτο που τελικα μας αξιζε οταν θα ανακαλυπταμε οτι εγκλωβιστηκαμε στις ιδιες μας τις επιλογες και τωρα πληρωνουμε το τιμημα τους....τοση αλαζονεια.....
και το κακο ξερεις ποιο ειναι? οτι παρολο που πηρα πολυ καλα το μαθημα μου και προσπαθω να καταπιω την ηττα μου και να σταθω ξανα στα ποδια μου ,ξεροντας οτι εχασα οτι θεληςα περισσοτερο στη ζωη μου ,γιατι δεν το επιτρεπουν οι συνθηκες να το εχω, αν ξαναγυριζα πισω παλι θα το ξανακανα.....ισως λιγο διαφορετικα αλλα θα το ξανακανα........γιατι αυτο που εζησα δεν συγκρινεται με τιποτα,ηταν υπεροχο και τονιωσα....και αυτο δεν μπορει να μου το παρει κανεις.......αλλα ποναει....πολυ......
ζησε λοιπον τον πονο σου μην μετανοιωνεις γιατι ηταν ολο δικο σου κι ας ηταν ψευδαισθηση........φτασε πατο για να μπορεις νανεβεις........καλο κουραγιο.........
Λουνα, ναι, κυνηγησα την ουτοπία...γιατί νομίσα ότι μπορούσα να την αγγίξω και να τη γευθω, αλλα ήταν εικονική πραγματικότητα, ένα αποκύημα της φαντασίας μου.το θέμα ειναι τώρα πια να ξέρω τί θέλω και να το διεκδικω χωρίς εξιδανικεύσεις και παραμυθιάσματα...ρεαλισμός νομίζω ειναι η λέξη κλειδί πια, τουλάχιστον για μένα, γιατί δε με παίρνει άλλο να αεροβατώ
οι αντρες της ζωης μου, γκρρρρ
και το κακο ξερεις ποιο ειναι? οτι παρολο που πηρα πολυ καλα το μαθημα μου και προσπαθω να καταπιω την ηττα μου και να σταθω ξανα στα ποδια μου ,ξεροντας οτι εχασα οτι θεληςα περισσοτερο στη ζωη μου ,γιατι δεν το επιτρεπουν οι συνθηκες να το εχω, αν ξαναγυριζα πισω παλι θα το ξανακανα.....ισως λιγο διαφορετικα αλλα θα το ξανακανα........γιατι αυτο που εζησα δεν συγκρινεται με τιποτα,ηταν υπεροχο και τονιωσα....και αυτο δεν μπορει να μου το παρει κανεις.......αλλα ποναει....πολυ......
ζησε λοιπον τον πονο σου μην μετανοιωνεις γιατι ηταν ολο δικο σου κι ας ηταν ψευδαισθηση........φτασε πατο για να μπορεις νανεβεις........καλο κουραγιο.........
Υ.Γ. Θα αργήσουν οι "βροχιές". Μέχρι να δεις το "ουράνιο τόξο" θα έχεις πάθει αφυδάτωση. Πάντως... "tomorrow is another day".
Φιλικά!