27 Γεναρη 2008

Παιρνω την ριζοσπαστικη αποφαση να λυσω τον 17χρονο γαμο μου... που την βρηκα εγω τοση τολμη? Πως μπορεσα? Κανω το σωστο?

29 Γεναρη 2008

Τον βοηθω να μαζεψει τα πραγματα του.. τον λυπαμαι.. δεν του αξιζει να τον διωχνω ετσι.. ειμαι στο τσακ να του πω μεινε.. σιωπω.. ξερω οτι ειναι για καλυτερα.. ξερω? Οχι, τιποτα δεν ξερω... νιωθω απλα οτι ο κομπος πλεον εφτασε στο χτενι.. Ποναω.. λες και ξεσκιζεται ενα κομματι μου.. δεν θελω να φυγει.. δεν θελω να μεινει.. νιωθω αδεια και ταυτοχρονα γαληνια...

Οι μερες παιρνουν.. προσπαθαθω να ισσοροπησω.. ματαια... μου λειπει... το σπιτι αδειο αλλα και ησυχο... μου λειπει το χαμογελο του και τα πειραγματα του.. αλλα δεν μου λειπουν καθολου οι φωνες.. εκεινες οι φωνες... εκεινα τα νευρα... εκεινα τα ξεσπασματα βιας... σκεφτομαι αυτα και ηρεμω.. γαληνευω... μα μου λειπει...

Εβδομαδα πρωτη.. εχει αρχισει να γινεται επιθετικος παλι.. φοβαμαι.. θελω να εξαφανιστω.. δεν τολμω να βγω εξω να ξεσκασω.. με ποιον αλλωστε?? Η σωστη γυναικα δεν γυρνα απο δω και απο κει... χα!! Ποιος του ειπε οτι ημουν γυναικα.. φοβαμαι.. χανομαι.. ξερω πλεον οτι εχω παρει την σωστη αποφαση.. την σωστη αποφαση να φυγω μακρια απο αυτον τον φοβο που μονο αυτος μπορουσε να μου προκαλεσει...

Εβδομαδα δευτερη.. Δεχομαι απειλες κατα την ζωη μου.. καταφευγω στο αστυνομικο τμημα... δεν μπορουν να βοηθησουν αν δεν κανω επισημη καταγγελια, το οποιο σημαινει μεγαλες κυρωσεις και καταστροφη της καριερας του.. δεν μπορω να το κανω.. δεν μπορω να καταστρεψω εναν ανθρωπο.. αρκετο πονο του προκαλω... θα του περασει.. ολα θα ειναι πιο καλα.. θα δεις..

17 Φλεβαρη 2008

Εχω εχει ξεκινησει το χιονι.. ειναι ομορφα.. λες και παιρνει απο πανω μου την θλιψη.. λες και υποσχεται κατι καινουριο... ομορφο... καθαρο..
Βλεπω τον πατερα στην αυλη να σκουπιζει το χιονι μην τυχων και γλιστρισει η μανα... Τι περιεργο ζευγαρι αυτοι οι δυο.. Καρκινος με μια γκρινιαρα Παρθενο.. που ομως την τσιγκλαει συνεχεια για να τ'ακουει.. μαλλον του εχει γινει δευτερη φυση.. ποιος ξερει.. 68 χρονων και οι δυο.. ιδιως ο πατερας καλοστεκουμενος και υγιεστατος εκτος απο μια πιεση..
730 μμ
Ερχεται η Κ να με βγαλει απο το σπιτι... δεν θελω.. να μου κανει παρεα.. προτιμω την μοναξια... επιμενει να παμε στου αδελφου μου που εχει γενεθλια σημερα.. οχι της λεω περιμενω το παιδι να γυρισει απο το φροντιστηριο.. δεν παω πουθενα.. (προφαση) ...με ειχε πιασει μια μαυριλα ασχημη, ηθελα να παω στον αδελφο μου.. δεν μπορουσα να κουνησω απο το τραπεζι της κουζινας... κατατονια..
Φευγει η Κ παει στο αδελφι μου.. παιρνω την κιθαρα και αρχιζω να γρατζουνω.. να περασει η ωρα...
11΄00 μμ
τοκ τοκ χτυπαει η πορτα.. ειναι η Παρθενα μανα.. "Ο πατερας σου δεν ειναι καλα.. δεν ερχεσαι να δεις?" Τι να δω σκεφτομαι.. Με ψυλλου πηδημα η Παρθενα ετρεχε στους γιατρους.. μπορει να εβηξε ο πατερας και να ηθελε να φωναξω ασθενοφορο.. γκρρρρ..
Ο πατερας κιτεται στον καναπε ασπρος σαν να εχει περασει ηδη στο υπερπεραν... "Που πονας" ρωταω.. μου δειχνει τον λαιμο κι μου ψυθιριζει 'κομπος' "Τα χερια σου?" κουναει το κεφαλι καταφατικα.. "Μανα το τηλεφωνο" Η Παρθενα μανα αρχιζει να ωριεται.. δεν ειναι τιποτα της λεω ησυχασε.. Με ακουει ομως που μιλαω με εκαβ οι οποιοι δεν θελουν να στειλουν ασθενοφορο λογω καιρου.. χιονοθυελλα πλεον εξω και οι δρομοι επικινδυνοι.. χανω την υπομονη μου και αρχιζω τον τσαμπουκα.. αφου παιρνω το ονομα του ατομου με τον οποιον συνομιλω, του δηλωνω ορθα κοφτα οτι τον κρατω υπευθυνο για τον θανατο του πατερα, διοτι ο ανθρωπος αυτη τη στιγμη που μιλαμε παθαινει οξυ εμφραγμα.. "Μην υπερβαλεται κυρια μου.." Αρχιζω κι εγω να ουρλιαζω πλεον στον εκαβιτη, αφου βλεπω την μανα λιποθυμη στο πατωμα και του λεω κλεινοντας.. "Καν'τα δυο πλεον τα ασθενοφορα" Τοκ Τοκ πορτα.. "Μαμααα.. που εισαι?" "Πηγαινε γρηγορα διπλα Β φυγε.. θα παμε τον παππου στο νοσοκομειο.. εσυ και η Ε θα κατσετε για λιγο μονοι σας.. ενταξει?" Ολα αυτα  σκυμμενη πανω απο την παρθενα μανα, σηκωνοντας τα ποδια της, σκαμπιλιζοντας και ριχνοντας νερο στο προσωπο με το ενα χερι και με το αλλο να κρατω το χερι του πατερα.. που πλεον... "Μαμαααα.. Τι εγινε?? Πηγαινε κι εσυ διπλα και κατσε με τον αδελφο σου.. ΤΩΡΑ!!!" Η παρθενα μανα ανεκτησε τις αισθησεις και αρχισε τα κλαμματα.. χμμ.. την προτιμουσα ησυχη.. την καημενουλα..

Το ασθενοφορο ηρθε με μιαμιση ωρα καθυστερηση.. οι δρομοι απροσπελαστοι... Στο κεντρο του πειραια γινοτανε γιορτη.. ζευγαρακια και παιδια και μαμαδες και μπαμπαδες μεσα στη μεση του δρομου να περπατουν η να παιζουν με το χιονι..1 η ωρα το νυχτα!!! Οι κιτρινες λαμπες να φωτιζουν το καταλευκο τοπιο με εναν τοσο σερουαλιστικο τροπο.. ηθελα κι εγω να βγω να παιξω.. να κυλιστω στο χιονι με τα παιδια μου.. γιατι ημουν μεσα στο ασθενοφορο??

"Οξυ εμφραγμα του μυοκαρδιου.. θα μεινει στην εντατικη μεχρι να ξεπερασει τον κινδυνο.. αν.."
"Παρε τον γιο σου τηλ μανα πες του να ερθει να σε παρει να πας να κατσεις με τα παιδια.. ειναι μονα τους.. θα κατσω εγω εδω.."
Τι το ηθελα?? Εγκλωβιστικα μεσα στο νοσοκομειο για 2 μερες.. δεν μπορουσα να φυγω λογω χιονιου.. δεν μπορουσε να ερθει κανεις να με αντικαταστασει και εγω θα την εκανα και με τα ποδια.. Οι ωρες ηταν θλιβερες.. δεν περνουσαν.. και ιδιως τα βραδια.. εξω απο την εντατικη μεσα στο ψοφοκρυο, να ακουω τον αερα να λυσσομαναει εξω, να τριζουν τα παραθυρα και εγω να προσπαθω να βολευτω σε εκεινες τις πλαστικες καρεκλες για να κλεισω λιγο τα ματια μου, σκεπασμενη μονο με το μπουφαν του πατερα.. που εβαλαν στα χερια μου οι γιατροι.. να με σκεπαζει αυτη η γνωριμη μυρωδια.. να με τυλιγει και να πνιγω τα δακρυα του φοβου.. δεν ηταν νεκρος ακομα.. "ΤΙ κλαις?" Φοβομουν μην τυχων και δεν την ξαναμυριζα.. οχι τωρα που την ξαναβρηκα.. ειχα να τον δω πανω απο 7 χρονια..εδω που τα λεμε παντα τον εβλεπα ανα 5 χρονια για 2 μηνες το καλοκαιρι απο τα 23 μου... μολις ειχε παρει συνταξη και ειχε ερθει στην Ελαδα για να κανει το ονειρο τους πραγματικοτητα.. να αποσυρθουν στο νησακι τους.. Τοσο αδικο.. Θεουλη μου κανε να γινει καλα..

Τριτη ημερα στην εντατικη.. ειχαν πλεον ανοιξει οι δρομοι.. και ηρθε η μανα.. επρεπε να παω και δουλεια.. την αφησα και της ειπα "θα ερθω εγω το βραδι να κατσω.. εσυ δεν θα αντεξεις εδω"
Φευγω.. στον δρομο με περνει αυτος.. "Τι εμαθα? Ο πατερουλης σου μεσα?" Ειρωνεια στην φωνη του.. και γελιο!! "Εισαι γαιδουρι" του λεω.. και σκεφτομαι πως μπορεσα ποτε να αγαπησω εναν τετοιο ανθρωπο.. τι καλα που δεν ηταν σπιτι να με περιμενει πια..

Τεταρτη μερα.. χειρουργειο δυο by pass.. ολα καλα... Παει περασε...

18 Μαρτη 2008

Επιασαν τον αδελφο μου με μεγαλη ποσοτητα ινδικη καναβης.. κατασχεθηκε το αμαξι.. Τον εβαλαν να τους παει σπιτι.. μπηκε μεσα στο σπιτι του αλυσοδεμενος με χειροπεδες και πεντε της ασφαλειας.. Η θετη του κορη παθαινει ενα σοκ.. Το 12χρονο τον λατρευε σαν Θεο... τωρα?? Το μωρο.. ο 8αμηνος γιος δεν μπορει να καταλαβει και πολλα αλλα ξερει οτι κατι συμβαινει και κλαιει ασταματητα.. Η οψη του ειναι θλιβερη.. μελανιες και καρουμπαλα παντου..

Κρινεται προφυλακειστεος μεχρι να γινει το δικαστηριο.. τον πανε Κορυδαλο..

Ο πατερας?? Καποιος να του το πει.. οχι εγω.. οχι Εγω!! Παιρνω τηλ τον καρδιοχειρουργο του.. τον ρωταω αν μπορω να τονε ποτισω με λεξοτανιλ.. ναι λεει..

Ειμαι σιγουρη οτι ξερει για τον γιο του.. δεν τον εχει δει 2 μερες τωρα, το αμαξι ειναι εδω.. που ειναι αυτος?? Του δινω το χαπακι.. αδιαμαρτυρητα το παιρνει, με κοιταει.. κουναει το κεφαλι του συγκαταβατικα και μου λεει "χτυπα"
Τον χτυπαω και ευτυχως δεν πεφτει.. αντεχει..

Γινονται τα δικαστηρια.. οικονομικη εξασθενιση.. οι γονεις ξεπουληθηκαν.. παει το ονειρο του νησιου .. 5 χρονια τ'αδελφι.. Ελπιζω να αντεξει.. βγηκε χθες.. με αδεια 7ημερη.. στις 22 (εκλειψη) εχει κι αλλο δικαστηριο (εφετειο) ισως να τα γλιτωσει..

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ζητω συγνωμη για την καταχρηση του χωρου.. νιωθω οτι θα σκασω, αν δεν μιλησω..