αναμένοντας το τετράγωνο του κρόνου με το γενέθλιό μου και λίγο μετά την είσοδο στο 12ο, καθαρίζω τα ντουλάπια, για να ευχαριστηθώ την εσωστρέφειά μου - επιτέλους!
όσο πιο πολύ ανακαλύπτω τον εαυτό μου, τόσο πιο δυνατή νοιώθω.
όσο καταφέρνω να γυρίζω τη πλάτη σε ό,τι έχει τελειώσει,
ή ό,τι αποδείχθηκε ψεύτικο, τόσο απελευθερώνομαι.
εγώ, ακολουθώ το δρόμο μου.
κι ό,τι δεν αντέχει καλώς - όχι άλλα ημίμετρα.
και ναι, δε χάνω ποτέ την πίστη στους ανθρώπους
γιατί είμαι νομίζω τυχερή και πάντα ανακαλύπτω θησαυρούς
που καμιά σχέση δεν έχουν με τα μεγάλα λόγια που πια
τόσο εύκολα εκστομίζονται - την προδοσία πολλοί αγάπησαν..

είναι πολύ ωραίο να ξυπνάς,
να ανήκεις στον εαυτό σου,
να αρνείσαι να είσαι παιχνιδάκι,
να αγαπάς.

http://www.youtube.com/watch?v=4uaEXrLWdDM

άντε, αν δε σας "δω" καλό μας σου-κου!!