Οχι δε νιώθεις μόνο εσύ έτσι
Σε καταλαβαίνω απόλυτα
Τα έχω νιώσει κι εγώ ακριβώς έτσι παλαιότερα
Ρώτας πολλα γιατί και όλα έχουν τη δική τους απάντηση
Απο που θές να αρχίσουμε??????
Αχ, ευχαριστώ πολύ για τη συμπαράσταση...μα γιατί δεν μπορεί κάποιος να μας πει αυτό που χρειάζεται για να περάσει ο πόνος προσωρινά; νιώθω ότι όλοι προσπαθούν, αλλά καταλήγουν να μην είναι με το μέρος μου...
Ποσο σε νιωθω δεν φανταζεσαι....... Μια απο τα ιδια κι εγω, προσπαθω να σκεφτομαι οσο πιο θετικα γινεται, και να απογευγω τους ανθρωπους που με κανουν χειροτερα, ακομα και αν τους αγαπαω.
καταλαβαίνω ότι μπορεί οι άλλοι να έχουν τις καλύτερες προθέσεις, αλλά πάντα αυτά που υποστηρίζουνε προκύπτουν και από διάφορα προσωπικά τους συμπλέγματα, αισθήματα ανικανοποίητα ή μιία αλληλεγγύη στη "δυστυχία". Αυτά δηλαδή σκέφτομαι για να συνέλθω καθε φορά που μοιράζομαι τον φόβο μου ότι αυτό που πια δεν έχω αν και το πάλεψα πολύ, μπορεί να το δω να ανθίζει δίπλα μου - κυριολεκτικά- με έναν καινούριο έρωτα, και εισπράττω ότι ναι, αυτό είναι πολύ πιθανό, ενώ θα ήθελα τόσο να μου πει κάποιος ένα συμβατικό - έστω και- ψέμα του τύπου "δεν θα ξαναβρεί κάτι σαν αυτό που είχατε", "θα το μετανιώνει για πάντα", ή τουλάχιστον "δε θ΄αλλάξει ποτέ, απλώς θα ταλαιπωρεί μια άλλη". Μα καλά, ταινίες δε βλέπουνε; Μια παρηγοριά ζητάω, όχι μια προφητεία, δε θα τους ζητήσω το λόγο αν δε γίνει έτσι στην πραγματικότητα!!!
Μια γνώμη προσωπική: σε τέτοιες περιπτώσεις δύο ενδεχόμενα παίζουν: είτε διαλέγεις την εκδοχή "σαν και εμένα καμία" - "θα με ψάχνεις αλλά..." κ.λ.π. και τη συνοδεύεις με όλα τα κατάλληλα για την περίσταση κοσμητικά επίθετα (εδώ σημαντικό ρόλο έχουν και οι λοιπές ατυχήσασες της παρεάς) είτε κάνεις το παλικάρι και αποδέχεσαι το αυτονόητο γεγονός ότι όλοι οι δρόμοι δεν οδηγούν στην Ρώμη και πέρνεις το χρόνο σου μέχρι να έρθει το επόμενο! Διαλέγεις κατά βούληση αυτό που θα σε κάνει να το περάσεις πιο εύκολα
oliak, έχεις δίκιο, αλλά όλα ξεκινάνε από το γεγονός ότι έχω πάρει τον ...χρόνο μου! τον έχω ξεπεράσει κιόλας, πάω για να γιορτάσω τη διετία (εντάξει τώρα υπερβάλλω). απλά είμαι μάλλον τόσο υπερευαίσθητη με το ζήτημα που οτιδήποτε δεν είναι εντελώς υποστηρικτικό αλλά μάλλον σκέτα ρεαλιστικό δεν είμαι έτοιμη να το δεχτώ, μια κουβέντα μου λένε και είμαι στα πατώματα, λες και εξαρτάται από οποιονδήποτε το τι συμβαίνει ή το τι θα συμβεί...!
Βασικά το τι λένε οι άλλοι λίγο σε νοιάζει
Το θέμα είναι οτι δεν λές εσυ κατι για να ανακουφιστεις
Μονο εσύ μπορείς να ανακουφίσεις τον εαυτό σου,να τον ησυχάσεις και να μη βασανίζεσαι.
Εγω για να καταλάβεις το έζησα κιόλας,τον έβλεπα μια χαρά χαρούλα με άλλη αλλά προς έκπληξη μου δεν άνοιξε μύτη.
Εκλαψα πόνεσα τρόμαξα με εβρισα εβρισα και τουσ γύρω μου και στο τέλος είπα έτσι ήταν να γίνει εγώ έκανα ότι μπορεσα καλο κακο .
ΕΥΤΥΧΩΣ στη σχέση φταίνε και οι δύο και έτσι εβγαλά απο πάνω μου τα δικά του λάθη.
Ναι ευτυχώς πάντα φταίνε και οι δύο, στην περίπτωσή μου βέβαια ήταν απλό, ξεκάθαρο, το ξανάκανε, έφυγα, και ένα χρόνο ταλαιπωρώ τον εαυτό μου γιατί δεν το πάλεψα κι άλλο. Αποφανθηκα ότι το δικό μου λάθος ήταν που το διέλυσα, και συντελεί και το γεγονός πως ό, τι κι αν έκανα μετά δεν περνούσα - περνάω το ίδιο καλά. Δεν ικανοποιούμαι με τίποτα. Είχε κρατήσει και πολύ καιρό και ήταν σε μια πορεία...μονιμοποίησης. Ανησυχώ με το πόσο έχει παραταθεί η φάση που περνάω...
Tώρα κι αν σε καταλαβαίνω
Για αυτό που ανησυχείς είχα κι εγώ θέμα .Είχε κρατήσει 2 χρόνια η ιστορία μου μετά το χωρισμό και κάπου είπα ωπα κάτι δεν πάει καθόλου καλά.
Τότε πήγα σε ειδικό και πραγματικά μετά ημουν πολυ καλύτερα.
giami, το έκανα κι αυτό - ήδη από πριν - και σταμάτησα γιατί κουράστηκα (άσε που άκουγα τα ίδια για τα οποία γκρινιάζω!!) και βελτίωση δεν είδα. Όλα τα έκανα. Πήγα ταξίδι στην άλλη άκρη της γης, άλλαξα τα πάντα γύρω μου, δοκίμασα καινούρια πράγματα...ανίατη σου λέω.
watershine, oh yes. yes yes yes.
Τότε το μόνο που μένει είναι ν'αλλαξεις χώρο εργασίας.
Αν δεν θέλεις να φύγεις από την εταιρεία/οργανισμό/κτλ μπορείς να ζητήσεις να σε μεταφέρουν σε άλλη θέση. Έτσι απλά δεν θα τον βλέπεις καθημερινά. Και είναι πολύ σημαντικό!
Ίσως να μη σου έκανε ο/η ειδικός που είχες.Υπάρχει και αυτή η περίπτωση .
Αυτό που λέει η Monitor είναι το καλύτερο.
προσπάθησε να αλλάξεις χώρο εργασίας
Μωρε καλά μου έλεγε η μάνα μου
"Παιδάκι μου μακριά απ τη δουλειά σου κι απ τη γειτονιά σου"
Εγώ τα έκανα βέβαια και τα δύο έτσι για να τσεκάρω αν μου΄έλεγε ψέμματα...
μόνο εγώ νιώθω έτσι;;;
Σε βοηθάει καθόλου αυτό?
Σε καταλαβαίνω απόλυτα
Τα έχω νιώσει κι εγώ ακριβώς έτσι παλαιότερα
Ρώτας πολλα γιατί και όλα έχουν τη δική τους απάντηση
Απο που θές να αρχίσουμε??????
Το θέμα είναι οτι δεν λές εσυ κατι για να ανακουφιστεις
Μονο εσύ μπορείς να ανακουφίσεις τον εαυτό σου,να τον ησυχάσεις και να μη βασανίζεσαι.
Εγω για να καταλάβεις το έζησα κιόλας,τον έβλεπα μια χαρά χαρούλα με άλλη αλλά προς έκπληξη μου δεν άνοιξε μύτη.
Εκλαψα πόνεσα τρόμαξα με εβρισα εβρισα και τουσ γύρω μου και στο τέλος είπα έτσι ήταν να γίνει εγώ έκανα ότι μπορεσα καλο κακο .
ΕΥΤΥΧΩΣ στη σχέση φταίνε και οι δύο και έτσι εβγαλά απο πάνω μου τα δικά του λάθη.
Για αυτό που ανησυχείς είχα κι εγώ θέμα .Είχε κρατήσει 2 χρόνια η ιστορία μου μετά το χωρισμό και κάπου είπα ωπα κάτι δεν πάει καθόλου καλά.
Τότε πήγα σε ειδικό και πραγματικά μετά ημουν πολυ καλύτερα.
watershine, oh yes. yes yes yes.
Αν δεν θέλεις να φύγεις από την εταιρεία/οργανισμό/κτλ μπορείς να ζητήσεις να σε μεταφέρουν σε άλλη θέση. Έτσι απλά δεν θα τον βλέπεις καθημερινά. Και είναι πολύ σημαντικό!
Αυτό που λέει η Monitor είναι το καλύτερο.
προσπάθησε να αλλάξεις χώρο εργασίας
Μωρε καλά μου έλεγε η μάνα μου
"Παιδάκι μου μακριά απ τη δουλειά σου κι απ τη γειτονιά σου"
Εγώ τα έκανα βέβαια και τα δύο έτσι για να τσεκάρω αν μου΄έλεγε ψέμματα...