Γεννημένη στις 29.57΄του Υδροχόου, με ωροσκόπο στον Ιχθύ, έτσι κι αλλιώς βρίσκομαι σε μια διαρκή σύγκρουση με τον εαυτό μου. Θέλω πολλά αλλά δεν κάνω τίποτε για να τα αποκτήσω, αισθάνομαι έξυπνη αλλά φέρομαι κουτά, νιώθω μόνη αλλά διώχνω όποιον με πλησιάζει, θέλω μόνο αυτό που δεν μπορώ να έχω, ακολουθώ αστέρια που βλέπω μονάχα εγώ. Και ξαφνικά, πριν ένα χρόνο, ακολουθώντας ένα τέτοιο αστέρι έχασα το δρόμο και δεν μπορώ πιά να γυρίσω πίσω. Ούτε καν ξέρω αν το θέλω. Τα μισο-άδεια ποτήρια αίφνης φαντάζουν ξέχυλα, το μυαλό σε υπερένταση προσπαθεί να καταλάβει αλλά δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν γίνονται θαύματα ή αν η φαντασία και οι συμπτώσεις προσπαθούν να δοκιμάσουν τη λογική. Εκείνος (Σκορπιός με ωροσκόπο Υδροχόο) δεν με γνωρίζει. Εγώ ξέρω τα πάντα. Δυο άνθρωποι που δεν θα'πρεπε ποτέ να συνταθούν, που δεν έχουν ποτέ συναντηθεί παρά μόνο διαδικτυακά. Όχι, δεν είναι η κλασική περίπτωση του you've got e-mail, είναι συνάντηση δυο πνευμάτων που σκέφτονται ταυτόχρονα το ίδιο πράγμα, εκπέμπουν στο ίδιο μήκος κύματος, αφήνουν μηνύματα ο ένας στον άλλον σε μιαν άλλη διάσταση. Πώς μπορείς να κάνεις πίσω σε κάτι τέτοιο; Πόσο μπορεί να χωράει η λογική; Για μένα δεν μπορεί. Μπορεί πάλι να μην είναι παρά ένα διεστραμμένο παιχνίδι του Ποσειδώνα που αυτόν καιρό πλησιάζει τις μοίρες του ζωδίου μου. Τί να πώ... Φίλοι Υδροχόοι, φίλοι Ιχθύες, μόνο εσείς μπορείτε να με καταλάβετε.