Θα επηρεάσει κυρίως όσους/ες έχουν πλανήτες στις τελευταίες μοίρες Λέοντα - Υδροχόου - Ταύρου - Σκορπιού. Στους οίκους του χάρτη μας που λαμβάνει χώρα η Πανσέληνος (είναι αντίθεση Ήλιου - Σελήνης άρα επηρεάζει έναν άξονα του χάρτη μας) αντιμετωπίζουμε κυκλοθυμία, διάθεση για ολοκλήρωση προσπαθειών, ξεκαθαρίσματα, τελικές αποφάσεις. Το ότι η συγκεκριμένη Πανσέληνος είναι σε όψη με τον Ποσειδώνα προσδίδει ένα χαρακτήρα θυσίας στα παραπάνω θέματα - οι συμβιβασμοί και οι αποφάσεις μάλλον δεν μας ευχαριστούν, αλλά δεν έχουμε και εναλλακτικές δυνατότητες...
Υποθετω πως δεν μιλαμε μονο για προσωπικους πλανητες ετσι δεν ειναι? Αναφερομαι σε Κρονο στην τελευταια μοιρα του Ταυρου στον 4ο. Επισης εχω απορια για το αν κοιταμε μονο τον οικο βασει ζωδιου ή και τον οικο στον γεννεθλιο χαρτη. Ευχαριστω για την ανταποκριση by the way...
Στο γενέθλιο χάρτη πάντα αναφέρομαι. Ναι, μπορείς να πιάσεις και τον Κρόνο... Αλλά το πιο σημαντικό στην περίπτωση σου δεν είναι η Πανσέληνος αλλά το τετράγωνο του Ποσειδώνα στον Κρόνο σου. Η Πανσέληνος έρχεται απλά να πυροδοτήσει αυτή την κομβική και δύσκολη διέλευση.
επειδη δεν αφορα τον δικο μου χαρτη αλλα ενος φιλου, καταχωρησα τον δικο του χαρτη στο προφιλ μου σε περιπτωση που χρειαστουν αλλα στοιχεια για να ρωτησω το εξης: η ενεργοποιηση απ'οτι καταλαβαινω "χτυπαει" τον 4ο οικο οπου βρισκεται ο Κρονος του. Εχει να κανει με τον Πατερα αυτη η διέλευση? Υπερισχυει η διέλευση στον γεννεθλιο 4ο σε σχεση με την πανσεληνο στον 7ο? Εγω αντιστοιχα χωρις πλανητες στις τελευταιες μοιρες των αντιστοιχων ζωδιων επηρρεαζομαι (αν επηρρεαστω) στον 10ο γεννεθλιο οικο που περιλαμβανει την τελευταια μοιρα του Λεοντα? Εχω μπερδευτει γιατι νομιζα οτι οποτε γινεται οτιδηποτε στον Λεοντα επρεπε να κρυφτω απο καθε ειδους σχεσεις... Με την αρμενικη βιζιτα ας πουμε του Αρη στον Λεοντα περσι τα ειδα ολα στα προσωπικα... κατι εχω χασει ειμαι σιγουρη....
Είναι πολύ δύσκολο να καλύψω αυτές τις διελεύσεις σε ένα ποστ. Let's give it a shot πάντως...
Πρώτα από όλα πρέπει να καταστήσουμε σαφές τι συμβολίζει ο Κρόνος ως ψυχοδυναμική στο χάρτη. Το θεμελιώδες ζήτημα με το οποίο ασχολείται σαν σύμβολο ο γενέθλιος χάρτης είναι η διαδικασία απόκτησης μιας προσωπική ταυτότητας. Προσωπική ταυτότητα σημαίνει να έχω την ικανότητα συνειδητά να εκφράζω τη δημιουργική μου υπόσταση (Ήλιος), τις συναισθηματικές μου ανάγκες (Σελήνη), τις απόψεις και τον τρόπο σκέψης μου (Ερμής), τι μου αρέσει και μου προσφέρει ικανοποίηση (Αφροδίτη) και τέλος να διεκδικώ και να μάχομαι για να προστατέψω όλα τα παραπάνω (Άρης). Αυτοί οι πέντε πλανήτες, οι προσωπικοί όπως αποκαλούνται, περιγράφουν όλες τις ψυχοδυναμικές που αφορούν το Εγώ για το Εγώ. Το δίπολο Δία - Κρόνου έρχεται μετά από αυτές τις προσωπικές κινητήριες δυνάμεις για να προσδώσει μια κοινωνική ταυτότητα/διάσταση στη ταυτότητα. Ο Δίας συμβολίζει τη διάσταση εκείνη της προσωπικότητας μας που λέει πως θέλουμε να περιλάβουμε περισσότερη γνώση, περισσότερη κοινωνικότητα, να επεκταθούμε πέρα από τα κεκτημένα του Εγώ. Και τέλος ο Κρόνος... Ο Κρόνος έρχεται σαν καταπιεστικός φύλακας αλλά και σκληρός προστάτης όλων των προηγούμενων. Ο Κρόνος συμβολίζει το σύνορο της συνείδησης, το φράχτη που βάζουμε γύρω από την ταυτότητα μας για να έχουμε μια αίσθηση σταθερότητας και παγίωσης. Είναι το σύμβολο του Κρόνου που μας επιτρέπει να λέμε: "Είμαι Εγώ γιατί με λένε Χ, μου αρέσουν αυτά τα πράγματα, θέλω να πολεμήσω γι' αυτούς τους στόχους, έχω αυτούς τους ανθρώπους κοντά στη καρδιά μου και μου δίνουν χαρά, σκέφτομαι έτσι και εκεί έξω εκπληρώνω αυτούς τους ρόλους!". Ο Κρόνος συμβολίζει τη δομή της ταυτότητας μας και από τη σκοπιά του Εγώ μου, αν μπορώ να προστατέψω αυτή την δομή, τότε πάντα θα μπορώ να έχω συνείδηση του εαυτού μου. Δυστυχώς όμως, σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο κόσμο, το Εγώ αποτυγχάνει οικτρά να διατηρήσει αυτά τα όρια σταθερά.
Αν ακολουθήσουμε το συμβολισμό του Κρόνου σαν σύνορο, τότε οι εξωκρόνιοι πλανήτες είναι όσα βρίσκονται πέρα από τα σύνορα της συνείδησης. Συμβολικά όσο απομακρύνομαι από το σύμβολο του Ήλιου, τόσο πιο βαθιά εισχωρώ στο χώρο του ασυνειδήτου. Οι εξωκρόνιοι πλανήτες συμβολίζουν όλες τις δυναμικές που υπερβαίνουν τη δύναμη της συνείδησης και ανά τακτά χρονικά διαστήματα κάνουν επιθέσεις στα σύνορα που συμβολίζει ο Κρόνος. Και τότε αυτά διαλύονται...
Ο Ποσειδώνας σαν σύμβολο συνδέεται με τις συναισθηματικές εντυπώσεις της ζωής μέσα στη μήτρα, της ευλογημένης κατάστασης του εμβρύου που συμβιώνει με τη μητέρα και δεν έχει αίσθηση της διαφορετικότητας του. Μια ζωή που όλα παρέχονται δωρεάν και βρισκόμαστε προστατευμένοι μέσα σε ένα ασκό ζεστού νερού. Αυτές οι συναισθηματικές εντυπώσεις είναι πάντα εκεί, σε ένα μέρος που το συνειδητό Εγώ δεν έχει πρόσβαση, γιατί δεν είναι μνήμη (με την έννοια της μνήμης ως χρονική αλληλουχία που δημιουργεί αίσθηση ταυτότητας). Κάθε φορά που ο Ποσειδώνας διελαύνει από έναν οίκο, σ' αυτή τη σφαίρα της ζωής νοσταλγούμε συναισθηματικά το τέλειο, το ιδανικό, όπως το γνωρίσαμε σ' αυτή την ευλογημένη κατάσταση ένωσης με τη μητέρα. Και φυσικά, επειδή ο κόσμος αυτός δεν θα είναι ποτέ τέλειος, απογοητευόμαστε, θλιβόμαστε, βαρυθυμούμε.
Όπως γίνεται αντιληπτό, τα σύμβολα του Κρόνου και του Ποσειδώνα είναι πλήρως αντιθετικά. Ο πρώτος προστατεύει τη συνείδηση και το Εγώ, ο δεύτερος θέλει να επιστρέψει πίσω στην κατάσταση του μη - Εγώ, της συμβίωσης. Έτσι, όταν ο Ποσειδώνας σχηματίζει όψεις με τον Κρόνο μας (ακόμη και τα τρίγωνα και τα εξάγωνα είναι προβληματικά πολλές φορές, πόσο μάλλον οι δύσκολες όψεις), αυτές οι συναισθηματικές εντυπώσεις κάνουν ευθεία επίθεση στο πιο σημαντικό για την προστασία του Εγώ κομμάτι της ψυχολογικής μας ύπαρξης. Οι κοινωνικοί ρόλοι (επαγγελματική ταυτότητα, γάμος, πατρότητα/μητρότητα κοκ) που συγκροτούν την αίσθηση του Εγώ μας και είναι σταθερές μας, παύουν να μας ικανοποιούν. Απογοητευόμαστε, αισθανόμαστε ότι πήραμε λάθος αποφάσεις, νιώθουμε καταδικασμένοι σε μια ζωή που τίποτα ποτέ δεν θα έχει ζωντάνια και χρώμα. Επίσης γινόμαστε προοδευτικά όλο και περισσότερο εύπλαστοι, θυματοποιούμαστε, δεν αντιστεκόμαστε. Ο Ποσειδώνας άλλωστε πάντα συνοδεύεται με μια αίσθηση παράδοσης όταν είναι ενεργός στο χάρτη μας. Φυσικά αυτά έρχονται βήμα βήμα γιατί η πρώτη αντίδραση μας (οι πρώτοι μήνες που ο Ποσειδώνας σχηματίζει την όψη) θα είναι να αγκιστρωθούμε πάνω σ' αυτά που πρόκειται να καταρρεύσουν.
Και γιατί όλο αυτό το βάσανο, θα αναρωτηθεί κανείς (κι εγώ ο ίδιος ομολογώ έχω φτάσει στα όρια μου για να κατανοήσω τη σημασία αυτού του συμβόλου...); Τι στιγμή που το περνάς δεν μπορείς να το ερμηνεύσεις. Αυτό είναι κανόνας και είναι απαράβατος. Αφού έχει όμως ολοκληρωθεί η διέλευση παρατηρούμε σημαντικές αλλαγές στην ταυτότητα μας. Η πρώτη διάσταση λέει πως καταλαβαίνουμε ότι είχαμε δώσει απελπιστικά μεγάλη σημασία στη κοινωνική μας ταυτότητα και την δύναμη του Εγώ μας. Ο Ποσειδώνας έρχεται να μας υπενθυμίσει πως όχι μόνο δεν είμαστε πανίσχυροι, αλλά στην πραγματικότητα η κατάρρευση είναι πάντα ένα βήμα μακριά και δεν πρέπει να θεωρούμε τίποτα δεδομένο στη ζωή μας. Η δεύτερη διάσταση λέει πως όταν βρεθήκαμε κάτω από την επίδραση του Ποσειδώνα αισθανθήκαμε την ανάγκη της ανθρώπινης επαφής και της συναισθηματικής επικοινωνίας στον υπερθετικό βαθμό. Κατά τη διάρκεια της διέλευσης θα ζήσουμε όλο το φάσμα των συναισθημάτων στις σχέσεις: τη μαγεία, το ρομαντισμό, την αίσθηση του πεπρωμένου αλλά και την απογοήτευση, την προδοσία και την αποπομπή από τον παράδεισο του έρωτα. Ναι, τελικά με τον Ποσειδώνα βιώνουμε ξανά, αυτή τη φορά με τη μορφή ανθρώπινων σχέσεων την ευλογημένη ένωση με τη μητέρα και την γέννα σε ένα σκληρό και κυνικό κόσμο.
Τελειώνοντας να επαναλάβω πως οι διαστάσεις αυτών των διελεύσεων είναι πάμπολλες και αδύνατο να αναλυθούν σε ένα ποστ. Πάντως ο Κρόνος είναι σκληρό καρύδι και μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις που δεν έχει καλλιεργηθεί σαν σύμβολο και δυναμική (κι αυτό δεν φαίνεται εκ πρώτης όψεως στο χάρτη, το τονίζω!) δεν θα ανανήψουμε μετά από μια τέτοια διέλευση. Αφού περάσει αυτή η διέλευση θα ξανασυγκροτήσουμε τα σύνορα μας. Το θέμα είναι να αφήσουμε περισσότερες ανοιχτές διόδους στα τείχη μας και να γίνουμε λίγο πιο συνειδητοί των εγγενών αδυναμιών μας μετά από αυτή την εμπειρία.
προσκυνω.... σ'αυτη ακριβως την κατασταση βρισκεται ο φιλος μου. πρεπει να διαλυσει πολλα στη ζωη του αλλα δεν μπορει να το κανει. και διαλυονται μονα τους με μεγαλο πονο και πολυ αργα. Και ετσι χανει αλλες ευκαιριες που προκυπτουν. Αν ευχηθω να τα καταφερει πιο γρηγορα θα πιασει? μπα....εε?
το βλεπω αυτο και συγνωμη για τις τοσες ερωτησεις,,,αριθμητικα εχουμε καποιο αριθμο απο που εως που κιμενονται οι τελευταιες μοιρες. Ειναι οσο απομακρυνεται απο το ζωδιο που υπαρχει στο χαρτη δλδ.?
ερώτηση..όταν ο ποσειδώνας λοιπόν διελαύνει απο τον 1ο οίκο μας, η αίσθηση του εγώ και πως παρουσιάζουμε τον εαυτό μας στους άλλους μπαίνει σε διαδικασία διάλυσης, έτσι ώστε να νιώσουμε ξανά την ψευδαίσθηση της απόλυτης συναισθαντικότητας? (τρομάζω και μόνο στην σκέψη...
Συγχαρητήρια! Πολύ καλή ανάλυση.
Να υποθέσω ότι με τονισμένο Αιγόκερω στον γενέθλιο χάρτη μου και ωροσκόπο στο ίδιο ζώδιο (άρα κυβερνήτη ωροσκοπίου προφανώς τον Κρόνο), με Ήλιο στον Υδροχόο σε άψογη αντίθεση με τον γενέθλιο Κρόνο μου στον Λέοντα, ο αστρολόγος και τ' αδέλφια μου Υδροχόοι μάλλον απορούν που ζω ακόμη ανάμεσά τους...?
Κι επίσης ερωτώ: με Σελήνη στις τελευταίες μοίρες του Λέοντα, θα ζω και μετά απ' αυτή τη @@@Πανσέληνο???
μια ερωτησουλα μηπως και παρω απαντηση,....
(φαντάζομαι και αντίθεση Ποσειδώνα Κρόνου μια απ' τα ίδια θα είναι)
Πρώτα από όλα πρέπει να καταστήσουμε σαφές τι συμβολίζει ο Κρόνος ως ψυχοδυναμική στο χάρτη. Το θεμελιώδες ζήτημα με το οποίο ασχολείται σαν σύμβολο ο γενέθλιος χάρτης είναι η διαδικασία απόκτησης μιας προσωπική ταυτότητας. Προσωπική ταυτότητα σημαίνει να έχω την ικανότητα συνειδητά να εκφράζω τη δημιουργική μου υπόσταση (Ήλιος), τις συναισθηματικές μου ανάγκες (Σελήνη), τις απόψεις και τον τρόπο σκέψης μου (Ερμής), τι μου αρέσει και μου προσφέρει ικανοποίηση (Αφροδίτη) και τέλος να διεκδικώ και να μάχομαι για να προστατέψω όλα τα παραπάνω (Άρης). Αυτοί οι πέντε πλανήτες, οι προσωπικοί όπως αποκαλούνται, περιγράφουν όλες τις ψυχοδυναμικές που αφορούν το Εγώ για το Εγώ. Το δίπολο Δία - Κρόνου έρχεται μετά από αυτές τις προσωπικές κινητήριες δυνάμεις για να προσδώσει μια κοινωνική ταυτότητα/διάσταση στη ταυτότητα. Ο Δίας συμβολίζει τη διάσταση εκείνη της προσωπικότητας μας που λέει πως θέλουμε να περιλάβουμε περισσότερη γνώση, περισσότερη κοινωνικότητα, να επεκταθούμε πέρα από τα κεκτημένα του Εγώ. Και τέλος ο Κρόνος... Ο Κρόνος έρχεται σαν καταπιεστικός φύλακας αλλά και σκληρός προστάτης όλων των προηγούμενων. Ο Κρόνος συμβολίζει το σύνορο της συνείδησης, το φράχτη που βάζουμε γύρω από την ταυτότητα μας για να έχουμε μια αίσθηση σταθερότητας και παγίωσης. Είναι το σύμβολο του Κρόνου που μας επιτρέπει να λέμε: "Είμαι Εγώ γιατί με λένε Χ, μου αρέσουν αυτά τα πράγματα, θέλω να πολεμήσω γι' αυτούς τους στόχους, έχω αυτούς τους ανθρώπους κοντά στη καρδιά μου και μου δίνουν χαρά, σκέφτομαι έτσι και εκεί έξω εκπληρώνω αυτούς τους ρόλους!". Ο Κρόνος συμβολίζει τη δομή της ταυτότητας μας και από τη σκοπιά του Εγώ μου, αν μπορώ να προστατέψω αυτή την δομή, τότε πάντα θα μπορώ να έχω συνείδηση του εαυτού μου. Δυστυχώς όμως, σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο κόσμο, το Εγώ αποτυγχάνει οικτρά να διατηρήσει αυτά τα όρια σταθερά.
Αν ακολουθήσουμε το συμβολισμό του Κρόνου σαν σύνορο, τότε οι εξωκρόνιοι πλανήτες είναι όσα βρίσκονται πέρα από τα σύνορα της συνείδησης. Συμβολικά όσο απομακρύνομαι από το σύμβολο του Ήλιου, τόσο πιο βαθιά εισχωρώ στο χώρο του ασυνειδήτου. Οι εξωκρόνιοι πλανήτες συμβολίζουν όλες τις δυναμικές που υπερβαίνουν τη δύναμη της συνείδησης και ανά τακτά χρονικά διαστήματα κάνουν επιθέσεις στα σύνορα που συμβολίζει ο Κρόνος. Και τότε αυτά διαλύονται...
Ο Ποσειδώνας σαν σύμβολο συνδέεται με τις συναισθηματικές εντυπώσεις της ζωής μέσα στη μήτρα, της ευλογημένης κατάστασης του εμβρύου που συμβιώνει με τη μητέρα και δεν έχει αίσθηση της διαφορετικότητας του. Μια ζωή που όλα παρέχονται δωρεάν και βρισκόμαστε προστατευμένοι μέσα σε ένα ασκό ζεστού νερού. Αυτές οι συναισθηματικές εντυπώσεις είναι πάντα εκεί, σε ένα μέρος που το συνειδητό Εγώ δεν έχει πρόσβαση, γιατί δεν είναι μνήμη (με την έννοια της μνήμης ως χρονική αλληλουχία που δημιουργεί αίσθηση ταυτότητας). Κάθε φορά που ο Ποσειδώνας διελαύνει από έναν οίκο, σ' αυτή τη σφαίρα της ζωής νοσταλγούμε συναισθηματικά το τέλειο, το ιδανικό, όπως το γνωρίσαμε σ' αυτή την ευλογημένη κατάσταση ένωσης με τη μητέρα. Και φυσικά, επειδή ο κόσμος αυτός δεν θα είναι ποτέ τέλειος, απογοητευόμαστε, θλιβόμαστε, βαρυθυμούμε.
Όπως γίνεται αντιληπτό, τα σύμβολα του Κρόνου και του Ποσειδώνα είναι πλήρως αντιθετικά. Ο πρώτος προστατεύει τη συνείδηση και το Εγώ, ο δεύτερος θέλει να επιστρέψει πίσω στην κατάσταση του μη - Εγώ, της συμβίωσης. Έτσι, όταν ο Ποσειδώνας σχηματίζει όψεις με τον Κρόνο μας (ακόμη και τα τρίγωνα και τα εξάγωνα είναι προβληματικά πολλές φορές, πόσο μάλλον οι δύσκολες όψεις), αυτές οι συναισθηματικές εντυπώσεις κάνουν ευθεία επίθεση στο πιο σημαντικό για την προστασία του Εγώ κομμάτι της ψυχολογικής μας ύπαρξης. Οι κοινωνικοί ρόλοι (επαγγελματική ταυτότητα, γάμος, πατρότητα/μητρότητα κοκ) που συγκροτούν την αίσθηση του Εγώ μας και είναι σταθερές μας, παύουν να μας ικανοποιούν. Απογοητευόμαστε, αισθανόμαστε ότι πήραμε λάθος αποφάσεις, νιώθουμε καταδικασμένοι σε μια ζωή που τίποτα ποτέ δεν θα έχει ζωντάνια και χρώμα. Επίσης γινόμαστε προοδευτικά όλο και περισσότερο εύπλαστοι, θυματοποιούμαστε, δεν αντιστεκόμαστε. Ο Ποσειδώνας άλλωστε πάντα συνοδεύεται με μια αίσθηση παράδοσης όταν είναι ενεργός στο χάρτη μας. Φυσικά αυτά έρχονται βήμα βήμα γιατί η πρώτη αντίδραση μας (οι πρώτοι μήνες που ο Ποσειδώνας σχηματίζει την όψη) θα είναι να αγκιστρωθούμε πάνω σ' αυτά που πρόκειται να καταρρεύσουν.
Και γιατί όλο αυτό το βάσανο, θα αναρωτηθεί κανείς (κι εγώ ο ίδιος ομολογώ έχω φτάσει στα όρια μου για να κατανοήσω τη σημασία αυτού του συμβόλου...); Τι στιγμή που το περνάς δεν μπορείς να το ερμηνεύσεις. Αυτό είναι κανόνας και είναι απαράβατος. Αφού έχει όμως ολοκληρωθεί η διέλευση παρατηρούμε σημαντικές αλλαγές στην ταυτότητα μας. Η πρώτη διάσταση λέει πως καταλαβαίνουμε ότι είχαμε δώσει απελπιστικά μεγάλη σημασία στη κοινωνική μας ταυτότητα και την δύναμη του Εγώ μας. Ο Ποσειδώνας έρχεται να μας υπενθυμίσει πως όχι μόνο δεν είμαστε πανίσχυροι, αλλά στην πραγματικότητα η κατάρρευση είναι πάντα ένα βήμα μακριά και δεν πρέπει να θεωρούμε τίποτα δεδομένο στη ζωή μας. Η δεύτερη διάσταση λέει πως όταν βρεθήκαμε κάτω από την επίδραση του Ποσειδώνα αισθανθήκαμε την ανάγκη της ανθρώπινης επαφής και της συναισθηματικής επικοινωνίας στον υπερθετικό βαθμό. Κατά τη διάρκεια της διέλευσης θα ζήσουμε όλο το φάσμα των συναισθημάτων στις σχέσεις: τη μαγεία, το ρομαντισμό, την αίσθηση του πεπρωμένου αλλά και την απογοήτευση, την προδοσία και την αποπομπή από τον παράδεισο του έρωτα. Ναι, τελικά με τον Ποσειδώνα βιώνουμε ξανά, αυτή τη φορά με τη μορφή ανθρώπινων σχέσεων την ευλογημένη ένωση με τη μητέρα και την γέννα σε ένα σκληρό και κυνικό κόσμο.
Τελειώνοντας να επαναλάβω πως οι διαστάσεις αυτών των διελεύσεων είναι πάμπολλες και αδύνατο να αναλυθούν σε ένα ποστ. Πάντως ο Κρόνος είναι σκληρό καρύδι και μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις που δεν έχει καλλιεργηθεί σαν σύμβολο και δυναμική (κι αυτό δεν φαίνεται εκ πρώτης όψεως στο χάρτη, το τονίζω!) δεν θα ανανήψουμε μετά από μια τέτοια διέλευση. Αφού περάσει αυτή η διέλευση θα ξανασυγκροτήσουμε τα σύνορα μας. Το θέμα είναι να αφήσουμε περισσότερες ανοιχτές διόδους στα τείχη μας και να γίνουμε λίγο πιο συνειδητοί των εγγενών αδυναμιών μας μετά από αυτή την εμπειρία.
Excellent!!!
ΑΤΙΑ θα καταλήξω.....
Να υποθέσω ότι με τονισμένο Αιγόκερω στον γενέθλιο χάρτη μου και ωροσκόπο στο ίδιο ζώδιο (άρα κυβερνήτη ωροσκοπίου προφανώς τον Κρόνο), με Ήλιο στον Υδροχόο σε άψογη αντίθεση με τον γενέθλιο Κρόνο μου στον Λέοντα, ο αστρολόγος και τ' αδέλφια μου Υδροχόοι μάλλον απορούν που ζω ακόμη ανάμεσά τους...?
Κι επίσης ερωτώ: με Σελήνη στις τελευταίες μοίρες του Λέοντα, θα ζω και μετά απ' αυτή τη @@@Πανσέληνο???