Ήμουν λέει στο μετρό στη Θεσ/κη (αυτό θα πει είμαι μπροστά από την εποχή μου)......

Αλλά δεν ήταν έτοιμο,οι σήραγγες ήταν μικρές, σκοτεινές και στενές γεμάτες χώματα, στο τρενάκι είχε λίγο κόσμο, 2-3 άτομα, άγνωστα σε εμένα.

Έξω έβλεπα μόνο από τα φωτάκια του τρένου.

Πήγαινε όλο και πιο κάτω, όλο και πιο βαθιά. 

Βρεθήκαμε σε μια ανηφόρα,φοβήθηκα ότι δεν θα τα καταφέρναμε. Τελικά βγήκαμε στην επιφάνεια.

Και αντί να πάω στο ρουφ γκάρντεν στο Ηλέκτρα παλάς να αράξω,μπήκα σε ένα καράβι.

Είχε τρυκιμία και βούλιαξε,αλλά μετά βγήκε κι αυτό στην επιφάνεια.

Εγώ έζησα.