καλημέρα...
τα τελευταία 2+ χρόνια έχουν υπάρξει ΄παράδοξα, δύσκολα, εξαντλητικά. επαγγελματικά, η δουλειά (η εταιρεία που διοικώ μου ανήκει) ένιωθα ότι δεν με ικανοποιούσε και σταδιακά έχασα όλο μου τον ενθουσιασμό για εκείνη. ακολούθησαν κρίσεις πανικού και κατάθλιψη, η αναγκαία διάλυση μίας σχέσης που είχε τελματώσει και μέσα στην οποία ασφικτυούσα, και η γνωριμία με έναν ασταθή λέοντα (18.08.69) ο οποίος με ταλαιπώρησε αφάνταστα, τον ερωτεύτηκα επίσης αφάνταστα, και με άφησε με κλονισμένη την πίστη σε όλες τις συντροφικές σχέσεις. το μόνο καλό που έχει απομείνει στην ζωή μου είναι οι φίλοι μου που αγαπώ και με αγαπούν. τελευταία, έχω και μία μυστήρια αύρα αισιοδοξίας.
θα έρθουν καλύτερερες μέρες?