ζητώ για μία ακόμη φορά την άποψή σας.

μετά από ταραχώδεις ψυχολογικές διακυμάνσεις, και τόνους ψυχοθεραπείας εξακολουθώ να νιώθω σαν να κουβαλάω παντού μαζί μου μία πληγή ως προσωπικη αποσκευή, δεν την ξεφορτώνομαι ποτέ.
η θλίψη με έχει περικυκλώσει, κι ενά τα επαγγελματικά και τα του οίκου πάνε καλύτερα - δηλαδή οι λύσεις βρίσκονται και υλοποιούνται.... έχω μια ατέρμονη μάχη με το βάρος μου...και με μία σχέση η οποία δεν προχωράει αλλά δεν πεθαίνει κιόλας. αναρωτιέμαι, ενώ είμαι ικανή να τα βάζω με θηρία, γιατί δεν μπορώ να κόψω τον δεσμό της βουλιμίας, και τον δεσμό της σχέσης αυτής? σε λογικό επίπεδο είναι όλα σαφη.... σε συναισθηματικό υστερώ... αδυνατώ να εμπεδώσω και να πράξω. έχετε κάτι να μού πείτε? σας ευχαριστώ εκ των προτέρων....