καθως λενε οι portishead

και μια τεραστια θλιψη μεσα μου για μια ιστορια (μονοπλευρης?) αγαπης με εναν ακαταστατο, δυσκολο, χαοτικο ανθρωπο, που μολις ελειψε
και παραλληλα πισω μου μια περιοδος αδρανειας  στα θεματα που με απασχολουν
δουλεια, σπιτι κλπ
οι φιλοι παντα εκει με αγαπη αληθινη
αλλα τι θα γινει?
θα βρω τη δυναμη να αφησω πισω αυτα που με δυσκολευουν αλλα ειναι οικεια και να επιδιωξω τα νέα?

θα μπορεσω να βελτιωσω την ψυχικη μου κατασταση, εγω που γυρνω σε φαυλους κυκλους τωρα αλλα που καποτε (πριν την καταθλιψη και τις κρισεις πανικου) διακατεχομουν απο δυναμισμο που εντυπωσιαζε τους παντες?
το αισθημα της ματαιοτητας, αυτο θα το νικησω?

νιωθω σαν να θρηνω θανατο δικου μου ανθρωπου.

any ideas?

σας παρακαλω, δειτε το!