Για τον περιβόητο Ε.Σ. Παρόλα τα στραβά και απαράδεκτα, δεν περίμενα σε καμμιά περίπτωση πως το τέλος θα έμοιαζε με χάπυ εντ ταινίας... Μπήκα κουτσός, και βγήκα αρτιμελής. Η καρτέλα του απολυτηρίου κόπηκε από το ροζ χάρακα της λοχίος Μικρής Όλγας με τη βοήθεια του χάρακα Μπάρμπι, επειδή ήμασταν Μικροί Στρατιώτες - παιδάκια, όπως μας έλεγε. Με Γραμματικές Γνώσεις Πανεπιστημίου και λάθος στο Επάγγελμα: Οικοδόμος. Θέλω να περάσω να πω ένα γεια. Να έχω να θυμάμαι μια τυπικά κωλοχρονιά που είχε ΔΙΑ. Με πήγε μακριά, όχι κάπου καλά, αλλά πάρα πολύ...ανοιχτά. Δηλαδή, κάπου καλύτερα. 1000 χλμ απο το σπίτι σου, υπάρχουν δικοί σου άνθρωποι που δεν ξέρεις, σου τηλεφωνούν, πηγαίνεις μαζί τους για καφέ μέσα σε ένα αστρολογικό σάιτ και κοντινοί σου άνθρωποι σε περιμένουν να σε δουν σαν από πολύχρονο ταξίδι. Πριν 12 μήνες τι γινόταν; Απίστευτο!
Εν κατακλείδι... είμαι χαρούμενος σήμερα, και έχω μια αναπάντεχα χρυσή ισσοροπία που δυστυχώς δε μπορεί να κρατήσει για πολύ. Αλλά έτσι είναι τα πράγματα...
"Και τώρα φίλοι μου είν' αργά
μια καληνύχτα στη μαμά
και λίγη στάχτη στα μαλλιά
καιρός να πούμε αντίο..."
(στίχοι κ.θωμόπουλου, μουσική π. σιδηρόπουλου)
μια καληνύχτα στη μαμά
και λίγη στάχτη στα μαλλιά
καιρός να πούμε αντίο..."
(στίχοι κ.θωμόπουλου, μουσική π. σιδηρόπουλου)
Χαχαχαχαχα!
Την παστούλα δε μπορώ όμως να τη φάω απο το διαδίκτυο............