Η διάθεση, καρδιογράφημα. Μόνο που σε αυτή τη γραφική παράσταση έχουμε και τιμές κάτω του μηδενός. Μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, τριών κονιάκ, δύο κόκα ζέρο και ενάμισι τοστ, καμμιά φορά αγαπάω όλο τον κόσμο και σε στιγμές αυτή η ενέργεια στρέφεται σε πραγματικούς ανθρώπους. Λίγο πριν, το μίσος εσωστρεφόταν και γέμιζε με μαύρο χρώμα τις κόρες των ματιών μου για να με σκοτώσει τυφλά με μια παρορμητική απόφαση και μετά από ένα κυκαιώνα συναισθηματοσκέψεων, σφάλματα συναισθήματος - ορθής ψυχρής λογικής. Διαλύω μέσα, οφείλω να χτίσω απ' έξω. Βάφω κόκκινο το σκοτεινό μου δωμάτιο και χτυπάω με μπουνιές για να ανοίξω παράθυρα για καθαρό αέρα και ευανάγνωστες ιδέες προς υλοποίηση. Ζωγραφίζω, φωτογραφίζω, παίζω και σκαλίζω. Θάβω τη νεκρή φύση χωρίς πένθος, και δε λυπάμαι για κανένα χαμό. Δεν ελπίζω, αλλά ούτε σηκώθηκα πάνω από την ύλη και το σώμα μου που φύτρωσε στη γη, ούτε από τον ακρωτηριασμένο ψυχισμό μου. Η δύναμη είναι θανατηφόρα, προς πάσα κατεύθυνση - προς τα μέσα και προς τα έξω. Το ρολόι κόλησε και δείχνει Τρεις. Μέσα στο επόμενο δευτερόλεπτο, θα αλλάξει ο χτύπος και ο δείκτης θα σημάνει το χρόνο όπως είναι σε ευθεία, και όχι σε άλλον ένα φαύλο κύκλο. Ούτε λυπημένος, ούτε χαρούμενος είμαι αν και θλίβομαι. Φοβάμαι και είναι ψέμα. Είμαι Άλλος. Τπ πραγματικό μου όνομα είναι... Ήταν. Και ποτέ δεν θα είναι όπως άλλοτε. Τίποτα το τραγικό όταν ενηλικιώνεσαι.