Και πάνω που είμαστε έτοιμοι να πούμε Δόξα το Θεό
¨τσουπ¨! Κάτι πάλι θα συμβεί και αρχίζουμε τα...  Παναγιά μου βόηθα
......Γιατί;Γιατί έπρεπε να πάνε τώρα τόσο στραβά τα πράγματα;
.....Γιατί;Γιατί με άφησε μετά απο 4 χρόνια;(Ο δικός μου πόνος!)
....Γιατί;Ηταν ανάγκη τώρα   μα,τώρα   να χάσω το λεοφορείο και την ψυχραιμία μου μαζί;
...Γιατί το ένα;
..Γιατί το άλλο;
Άπο τα σοβαρότερα ¨γιατί¨ μου μέχρι τα πιό κυριολεκτικά ανόητα
μια φίλη μου,μου είπε:

Μια φορά και έναν καιρό(χαχα)ήταν ένας άνθρωπος που όλο αναρωτιόταν...
Βγήκε απ΄το σπίτι του για έναν περίπατο,αγόρασε ένα παγωτάκι και περπατώντας
έφτασε στην παραλία.Λίγο πριν τελειώσει το παγώτο του,έπιασε αέρας που όλο και δυνάμωνε..
Τότε σκέφτηκε:μα,καλά..  Γιατί να φυσάει τώρα;Ήταν ανάγκη να χαλάσει ο καιρός και να γεμίσει
το παγωτό μου με άμμο;Και γιατί έχει τόσο πολύ κόσμο στη παραλία;Γιατί δε φεύγουν όλοι απ΄την παραλία
αφού έχει τόσα σύννεφα και σε λίγο θ΄αρχίσει να βρέχει;Γιατί μου χάλασε ξαφνικά η διάθεση απο τον καιρό;
Προχωρούσε,προχωρούσε και όλο μουρμούσε ψιθυριστά..
Κάποια στιγμή ακριβώς μπροστά του βλέπει ένα μικρό αγοράκι που ήταν τόσο όμορφο και λαμπερό...
Είχε ανοίξει με τα χεράκια του μια λακουβίτσα,όταν τον πλησίασε ο φίλος με τα πολλά ¨γιατι¨ και του είπε:
Τώρα εσύ αγοράκι.. γιατί άνοιξες αυτήν την λακούβα στη παραλία;
Το αγοράκι αποκρίθηκε:επειδή θέλω να βάλω όλη την θάλασσα μέσα!
Μα καλά,λέει ο φίλος μας.. είσαι τόσο χαζός που πιστεύεις οτι θα χωρέσεις οοοοόλη την θάλασσα
στην μικρή σου λακουβίτσα;
Μα καλά,του λέει και το παιδάκι.. είσαι τόσο χαζός που πιστεύεις οτι θα χωρέσεις οοοοοόλο το μυαλό
του Θεού στο δικό σου μικρό κεφάλι;

Σας το αφιερώνω..