Σε ευχαριστώ πολύ fldown .
Το nick μου έχει μεγάλη ιστορια , το χρησιμοποιω από τα 18 .
Γεννήθηκα 17-4-73 , 10:20 το πρωί .Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής μάζί σου , δεν με βοήθησες και πόλυ.
Εδω και πέντε μήνες βιώνω καταστάσεις που αγγίζουν τα όρια του παραλόγου .Πόσο να αντέξω ακόμα; Είχα φανταστεί ότι ο πλουτωνας είχε βάλει το χεράκι του αλλα αυτά που βιώνω δεν έχουν να κάνουν με εσωτερικές διεργασίες , φόβους ή κρίση ηλικίας . Έκανα ένα λάθος και αγάπησα (πραγμάτικα και βαθιά) έναν άνθρωπο που δεν ταιριάζαμε . Τον ακολούθησα , ρίσκαρα πολλά και έχασα . Το δέχομαι να πληρώσω το λάθος μου . Αλλα όταν αυτος ο ανθρωπος μου συμπερυφέρεται  τόσο άσχημα , όταν το περιβάλλον γύρω μου είναι απόλυτα εχθρικό προς εμένα , όταν προσπαθώντας να συνεχίσω την ζωή μου δοκιμάζοντας δυο σχέσεις που καταλήγουν να με πληγώσουν ακόμα περισσότερο με την υποκρισία και κακία των ανθρώπων αυτών να στρέφεται εναντίον μου , όταν από κοινωνικό και ευχάριστο άτομο καταλήγω χωρίς κανένα φίλο . Πως να τα εξηγήσω όλα αυτά ; Στα 36 μου , πρωτη μου φόρα γίνομαι αποδέκτης της ανθρωπινης κακίας , που ειλικρινά  σου  γραφω, δεν έχω δωσει αφορμη για να μου συμβαίνει κατι τετοιο .
Εσώτερικά το μόνο μου μαρτύριο είναι οτι παρόλο που έχω βασανιστει τόσο πολυ τον αγαπάω ακόμα . Προσπαθώ να διορθώσω τα πράγματα γύρω μου αλλα κάθε μου προσπάθεια στέφεται πανηγυρικά με αποτυχία . Παράδειγμα : Ξεκίνησα μαθήματα  οδήγησης (απλο πράγμα) και αυτά έχουν γίνει βασανηστιριο . Διπλωμα δεν προκυται να πάρω . Στην δουλεία μου , έχω ρίξει όλο το βάρος μου και οι κόποι μου δεν αποδίδουν ούτε στο ελάχιστο . Προσπάθω να φτιάξω το σπίτι μου και η οικογενεία μου βάζει συνεχως εμπόδια . Ένα τάξίδι προσπαθω να οργανώσω και δεν γίνεται .
Έχω στερέψει απο κουράγιο .Δεν θέλω όμως λόγια παρηγοριάς .