Δεν θα ξεχάσω στο Μουσικόραμα της τότε ΕΡΤ, όταν πρωτοέπαιξε το βίντεο κλιπ του Billie Jean, που πατούσε πάνω στα πλακάκια και φωτίζονταν. Μικροί τότε, μας είχε φανεί κάτι εντελώς καινούριο και πρωτοποριακό αυτό το βίντεο κλιπ και στην ουσία είναι ο καλλιτέχνης που το καθιέρωσε ως είδος, με τις μικρές ταινίες που έφτιαχνε κάθε φορά και έκτοτε θεωρείται απαραίτητο συνοδευτικό κάθε νέας κυκλοφορίας.
Χάθηκε ένας εξαιρετικά ταλαντούχος άνθρωπος, ο τελευταίος ίσως από εκείνους τους μεγάλους σταρ που ήταν ικανοί να προκαλούν κύματα υστερίας με τις εμφανίσεις τους. Άσχετα από τις μουσικές προτιμήσεις του καθενός, το ταλέντο του είναι αδιαμφισβήτητο. Πόσο ηλίθιο φαντάζει τώρα το τότε δίλημμα "Prince ή Michael Jackson?" που είχαμε χωριστεί σε δύο στρατόπεδα. Λες και θα παθαίναμε τίποτα αν αγαπούσαμε και τους δυο.
Ένα από τα αγαπημένα νου...
http://www.youtube.com/watch?v=SGeZYednWtI
μπα για μενα δεν υπηρξε ποτε τετοιο διλημμα...τελειως αλλο στυλ ο Prince...εβρισκα χαζη την οποιαδηποτε συγκριση...
και ναι οπως τα ειπες Pet...οποια και να ηταν τα μουσικα γουστα καποιου...στην εμφανιση του Michael πανω στη σκηνη,κοβονταν οι ανασες...ακομα και της γιαγιας μου...
...που καθε φορα που ερχοταν Αθηνα και εμπαινε στο δωματιο μου κι εβλεπε τις 2 απο τις πολλες αφισες που ειχα στο τοιχο της Tina Turner και του Michael Jackson φωναζε..."βγαλε αυτους τους βρυκολακους απο τους τοιχους επιτελους!!!"
Mιλαμε για μια εποχη που το χρημα ειχε μια αλλη αξια και οταν δεν υπηρχε ανεση ηταν μεγαλη η συγκινηση να δινεις 900-1200 δραχμες να παρεις τον δισκο...πηγαινα σπιτι και τον ελιωνα...ειχα δανεισει τον Bad που ειχε 2πλο εξωφυλλο θυμαμαι και το μπαζο που τον πηρε τραβηξε μια γρατσουνια πανω στο The way you make me feel...μου ρθε να τη πνιξω τοτε τη φιλεναδα......τραγωδια...
και μεχρι το 87 κοπανιομουν με το κασσετοφωνο...μετα μας ηρθε το πικαπ...
65 εκατομυρια δισκοι μονο το Thriller...πανω απο 800 εκατομυρια στο συνολο....τι να λεμε...σκεψου ποση αντιγραφη,δανεισμο...φαντασου ποσο "κυκλοφορησε" η μουσικη του....ασε τις επισημες πωλησεις..
Είπες Bad και θυμήθηκα το Dirty Diana, που όλοι λέγανε ότι το έγραψε για την Diana Ross... Δεν το έπαιξε στις συναυλίες του στο Λονδίνο για να μη γίνει παρεξήγηση με την πριγκίπισσα τότε...
..πολύ όμορφο αυτό που έγραψες astropeleki ..ολο ..αλλα και ειδικά το κομμάτι "αλλα με αυτον τον θανατο,πιστευεις πραγματικα οτι κλεινει μια εποχη κι εσυ μεγαλωσες..."
Μαζί του φεύγουν και κάποια παιδικά όνειρα .. Ποτέ δεν κάθησα να ασχοληθώ με το αν τελικά ίσχυαν αυτά που τον κατηγορούσαν ..έλεγα..και λέω..οτι δεν με ενδιαφέρει η προσωπική ζωη του καλλιτέχνη ..αλλά το έργο του. Τι αξία εξάλλου θα είχε το να ασχοληθώ ..με όλα αυτά. [..και κάτι άσχετο : μου έχει κολλήσει οτι δεν πέθανε εχθές ..οτι είχε πεθάνει πριν αρχίσει γίνεται λόγος για καινουριες εμφανίσεις , και οτι όλο αυτό σκηνοθετήθηκε ..ξέρω..ξέρω ..παραληρώ..]
http://www.youtube.com/watch?v=7Hg-IRZk4D0
Ενας μεγαλος της ποπ μουσικης εφυγε.εγω που ειμαι 49 ετων πρεπει να σας πω οτι εχω τον πρωτο του δισκο τοτε που ηταν ακομη μικρουλης στην ηλικια μου και αυτο που με στεναχωρει ειναι οτι αυτος ο θρυλος ηταν ενας τοσο δυστυχισμενος ανθρωπος με πολλα ψυχολογικα προβληματα κακοποιημενος απο την οικογενεια αρνηθηκε ακομη και το χρωμα του.Τι κριμα να φυγει ετσι οπως εζησε με πολυ πονο,αδικα.........τελικα ο πλουτος δεν φερνει την ευτυχια........ας τα εχουμε καλα με εμας ας αγαπησουμε την ψυχη μας και ας ζησουμε με αγαπη
..εφυγα ξαφνικα χθες απο τη κουβεντα και δε χαιρετησα...ανωτερα βια...
το Mr. Jackson στο τιτλο ηταν φυσικα ειρωνικο...ποτε δε θα μπορουσες να τον αποκαλεσεις ετσι...ενα παιδι μεχρι το τελος της ζωης του,για το οποιο ο χρονος παγωσε σε εκεινα τα πρωτα και οχι και τοσο τρυφερα χρονια...
και δε με νοιαζει ποσα κονομησε ολα αυτα τα χρονια και ποση δοξα ειχε...αυτα που ειχε χασει προωρα δεν αναπληρωθηκαν ποτε και ηταν αχρηστα οσα ειχε την υστατη ωρα...γιατι μπροστα στη κακοποιηση,την αρρωστια,το θανατο ολοι ειναι ισοι...και οπως πολλα αυθεντικα ταλεντα διοχετευσε ολη του την ενεργεια,οσα ενιωσε και βιωσε σε εργο και εψαξε την αγαπη και την επιβεβαιωση στο χειροκροτημα...πως νιωθει αραγε μπροστα σε ενα σταδιο γεματο χιλιαδες κοσμο που ουρλιαζει και εκδηλωνει τη λατρεια του προς το προσωπο του με καθε τροπο...?
ο ανθρωπος ειχε αστρο...ενα μοναδικο,πολυπλευρο οπτικο-ακουστικο ταλεντο,που επεσε στα καταλληλα χερια τη σωστη στιγμη και ειχε μια πορεια τοσο λαμπερη, που αλλαξε πολλα στη μουσικη σκηνη παγκοσμιως και θα μεινει στην ιστορια για παντα...
και για οσα κατηγορηθηκε αληθεια ή ψεμματα ποτε δε θα μαθουμε...ειναι δυσκολο αλλα πρεπει να διαχωριζεται ο ανθρωπος απο τον επαγγελματια/λειτουργο/καλλιτεχνη...
μια τετοια ψυχη ηταν σχεδον αδυνατο να βρει ηρεμια σε αυτη τη ζωη...ειναι σχεδον ακατορθωτο να χωνεψει ενα παιδι πως οι πιο δικοι του ανθρωποι τον κακοποιουν,τον χρησιμοποιουν,τον απορριπτουν και αργοτερα βρισκονται εκατομυρια ξενοι να το λατρευουν,να το παραδεχονται,να το δοξαζουν...απο το τιποτα στα παντα ειναι μια πορεια που δε τη διαχειριζεται ευκολα καποιος...ποσο μαλλον ενα χαμενο παιδι...
Καλο ταξιδι Mr. Jackson
απο τα πολυ αγαπημενα μου...κι αν δεν εχω φαει βρισιδι για την ενταση της μουσικης....
http://www.youtube.com/watch?v=hzvGTrqpQp0
Χάθηκε ένας εξαιρετικά ταλαντούχος άνθρωπος, ο τελευταίος ίσως από εκείνους τους μεγάλους σταρ που ήταν ικανοί να προκαλούν κύματα υστερίας με τις εμφανίσεις τους. Άσχετα από τις μουσικές προτιμήσεις του καθενός, το ταλέντο του είναι αδιαμφισβήτητο. Πόσο ηλίθιο φαντάζει τώρα το τότε δίλημμα "Prince ή Michael Jackson?" που είχαμε χωριστεί σε δύο στρατόπεδα. Λες και θα παθαίναμε τίποτα αν αγαπούσαμε και τους δυο.
Ένα από τα αγαπημένα νου...
http://www.youtube.com/watch?v=SGeZYednWtI
και ναι οπως τα ειπες Pet...οποια και να ηταν τα μουσικα γουστα καποιου...στην εμφανιση του Michael πανω στη σκηνη,κοβονταν οι ανασες...ακομα και της γιαγιας μου...
...που καθε φορα που ερχοταν Αθηνα και εμπαινε στο δωματιο μου κι εβλεπε τις 2 απο τις πολλες αφισες που ειχα στο τοιχο της Tina Turner και του Michael Jackson φωναζε..."βγαλε αυτους τους βρυκολακους απο τους τοιχους επιτελους!!!"
65 εκατομυρια δισκοι μονο το Thriller...πανω απο 800 εκατομυρια στο συνολο....τι να λεμε...σκεψου ποση αντιγραφη,δανεισμο...φαντασου ποσο "κυκλοφορησε" η μουσικη του....ασε τις επισημες πωλησεις..
http://www.youtube.com/watch?v=7Hg-IRZk4D0
http://www.youtube.com/watch?v=5_n7cftdkl0
...αξεπαίρεστο video clip....
http://www.youtube.com/watch?v=qlpTFa-wGc4
γεια σου πετ...!!!
http://www.youtube.com/watch?v=YBgd5u-_JVA
Μαζί του φεύγουν και κάποια παιδικά όνειρα .. Ποτέ δεν κάθησα να ασχοληθώ με το αν τελικά ίσχυαν αυτά που τον κατηγορούσαν ..έλεγα..και λέω..οτι δεν με ενδιαφέρει η προσωπική ζωη του καλλιτέχνη ..αλλά το έργο του. Τι αξία εξάλλου θα είχε το να ασχοληθώ ..με όλα αυτά. [..και κάτι άσχετο : μου έχει κολλήσει οτι δεν πέθανε εχθές ..οτι είχε πεθάνει πριν αρχίσει γίνεται λόγος για καινουριες εμφανίσεις , και οτι όλο αυτό σκηνοθετήθηκε ..ξέρω..ξέρω ..παραληρώ..]
http://www.youtube.com/watch?v=7Hg-IRZk4D0
το Mr. Jackson στο τιτλο ηταν φυσικα ειρωνικο...ποτε δε θα μπορουσες να τον αποκαλεσεις ετσι...ενα παιδι μεχρι το τελος της ζωης του,για το οποιο ο χρονος παγωσε σε εκεινα τα πρωτα και οχι και τοσο τρυφερα χρονια...
και δε με νοιαζει ποσα κονομησε ολα αυτα τα χρονια και ποση δοξα ειχε...αυτα που ειχε χασει προωρα δεν αναπληρωθηκαν ποτε και ηταν αχρηστα οσα ειχε την υστατη ωρα...γιατι μπροστα στη κακοποιηση,την αρρωστια,το θανατο ολοι ειναι ισοι...και οπως πολλα αυθεντικα ταλεντα διοχετευσε ολη του την ενεργεια,οσα ενιωσε και βιωσε σε εργο και εψαξε την αγαπη και την επιβεβαιωση στο χειροκροτημα...πως νιωθει αραγε μπροστα σε ενα σταδιο γεματο χιλιαδες κοσμο που ουρλιαζει και εκδηλωνει τη λατρεια του προς το προσωπο του με καθε τροπο...?
ο ανθρωπος ειχε αστρο...ενα μοναδικο,πολυπλευρο οπτικο-ακουστικο ταλεντο,που επεσε στα καταλληλα χερια τη σωστη στιγμη και ειχε μια πορεια τοσο λαμπερη, που αλλαξε πολλα στη μουσικη σκηνη παγκοσμιως και θα μεινει στην ιστορια για παντα...
και για οσα κατηγορηθηκε αληθεια ή ψεμματα ποτε δε θα μαθουμε...ειναι δυσκολο αλλα πρεπει να διαχωριζεται ο ανθρωπος απο τον επαγγελματια/λειτουργο/καλλιτεχνη...
μια τετοια ψυχη ηταν σχεδον αδυνατο να βρει ηρεμια σε αυτη τη ζωη...ειναι σχεδον ακατορθωτο να χωνεψει ενα παιδι πως οι πιο δικοι του ανθρωποι τον κακοποιουν,τον χρησιμοποιουν,τον απορριπτουν και αργοτερα βρισκονται εκατομυρια ξενοι να το λατρευουν,να το παραδεχονται,να το δοξαζουν...απο το τιποτα στα παντα ειναι μια πορεια που δε τη διαχειριζεται ευκολα καποιος...ποσο μαλλον ενα χαμενο παιδι...
κι αυτο για αυλαια...απο τα πιο γλυκα τραγουδια...
(λειπεις ρε Κοκο και βαζω και Mariah...