Ακριβως τις ιδιες σκεψεις καναμε Πριγκηπα. Κανοντας εναν απολογισμο της ζωης μου, διαπιστωνω οτι "τραινα" περασαν, ειτε αισθηματικα, ειτε επαγγελματικα, εγω ομως εκεινη την ωρα θυμομουν να παω να πιω καφε..Δεν ειναι υπερβολη να σου πω πως τον τελευταιο μηνα αρχισα να παιρνω υποψη μου αυτα τα σημαδια και να προσπαθω να τα αξιοποιω, αν και ειμαι επισης ανθρωπος του ορθου λογου. Οσο για φολες αλλο τιποτε...Μπραβο σου παντως για τους προβληματισμους σου, για τη σταση σου απεναντι στην κοπελα σου και τον τροπο εκφρασης σου. Ειναι ο γιος μου Κριος, μικρουλης βεβαια ακομη, αλλα πολλες φορες δεν ξερω πως να τον χειριστω. Διαβαζοντας εσενα παιρνω ενα κουραγιο! Να 'σαι καλα!
Ξεστραβωθηκα πριν ειναι αργα και ανεβηκα στο τραινο ενω εφευγε.Γραπωθηκα στο τελευταιο βαγονι και προλαβα.Αν δεν ειχα ξεστραβωθει ομως- θα την εχανα.Και τωρα θα ημουν πολυ αλλιως-χειροτερα αλλιως.Κι απ'τα ασχημα παραδειγματα που ειχα στο περιβαλον μου-καταλαβα τι ειναι αυτο που πρεπει να ψαξω κι οταν καταλαβα οτι το εχει-δεν την αφησα να φυγει.Εγω δεν ειμαι τιποτα φοβερο-εχω κανει απειρες βλακειες αλλα παθαινω και μαθαινω.Μπορει να εχω ωριμασει και πριν την ωρα μου με οσα εχω περασει.Ομως τιποτα φοβερο δεν ειμαι.Και καποια που ειναι σωστη για μενα-μπορει να μην ειναι για καποιον αλλο.Αν εγω ειμαι ο σωστος για κεινη-δεν ειμαι για καποια αλλη.Δεν ψαχνουμε ολοι τα ιδια πραγματα.Κι αφου ηξερα τι ψαχνω και το βρηκα-δεν ειμαι κοροϊδο να το αφησω να φυγει-ουτε εχω λογο να ψαχνω αλλου.Τελειοτητα δεν υπαρχει-ουτε εγω ειμαι τελειος οποτε γιατι να ψαχνω την δηθεν τελεια?ματαιοδοξο ειναι.Ασε που η τελειοτητα ειναι βαρετη ακομα και ετσι οπως ακουγεται η λεξη.Εχεις κριαρακι λοιπον.Να το χαιρεσαι τοτε.Ευκολα θα το χειριστεις.Μην σε προβληματιζει.Το κριαρι μονο με ευθυ τροπο το χειριζεσαι.Ευχαριστω για τα σχολια.
Δεν εχω καταληξει ακομα αν το συμπαν μπορει να τιμωρει ανευ αιτιας.Με αιτια ομως-εχει καθε λογο να τιμωρησει.Αφου στραβωνομαστε και δε βλεπουμε τα πραγματα οπως ειναι-αφου δεν ξερουμε τι μας γινεται-τι θελουμε-τι ψαχνουμε.Το συμπαν κανει οτι μπορει μπας και αλλαξει κατι αλλα δε φταιει αυτο για τα λαθη και συχνα την αχαριστια και την απληστια μας.
Μηπως ομως κι αυτοι αδιαφορησαν για σημαδια που τους εστειλε το συμπαν-τυχη (οπως το λες)? μηπως πεταξαν στα σκουπιδια ευκαιριες-ανθρωπους-δουλειες (οτι κι αν ηταν αυτο)?
Να μιλησω για μενα ομως.Οσες φορες εφαγα τρελη φολα-εφταιγα εγω γιατι για κατι δεν εδωσα δεκαρα τσακιστη.Και το πληρωσα μετα με τοκο.Βγαζω απ'εξω το τροχαιο που ειχα και σωθηκα κατα λαθος.Βγαζω απ'εξω το θανατο κοντινου ανθρωπου-γιατι αυτα τα βαζω σε αλλη κατηγορια.
Αυτα που εχω διαβασει μεχρι τωρα για τον Πλουτωνα-ειναι ενα τετοιο παραδειγμα.Αφου δεν αλλαζεις-θα σε αλλαξω με το ζορι.Με το πολυ ζορι ομως.Και οι ευκαιριες του Δια που μπορει να ειναι πολλες αλλα οι περισσοτερες να ειναι για τη χωματερη.Σε βαζει αναγκαστικα να κοσκινισεις και να κρατησεις οτι αξιζει το κοπο και οχι τη σκαρταδουρα.Και ο Κρονος που βαζει βαση σε οτι πρεπει να υπαρχει και χαλαει οτι πιανει τζαμπα χωρο.
Δεν ξερω αν η λεξη τιμωρια ειναι η σωστη η καλυτερα οι συνεπειες των επιλογων μας. Αν βγεις στη βροχη χωρις ομπρελα θα βραχεις.Αυτο ειναι φυσικη συνεπεια, οχι τιμωρια. Ωστοσο θα συμφωνησω με τον Yperexio, κρινοντας απο το περιβαλλον μου, οτι καποιοι υφιστανται τις συνεπειες πιο αμεσα και σε μεγαλυτερο βαθμο, ενω αλλοι δειχνουν να μενουν "ατιμωρητοι". Μηδενα προ του τελους μακαριζε ομως. Ποτε δεν ξερουμε τι επιφυλασσει η ζωη για ολους μας.Πολυ ωραια η παρεα σας κυριοι, αλλα πρεπει να παω για δουλεια. Το Κριαρακι μου ειναι μεν ο αντρας της ζωης μου αλλα ειναι και πολυεξοδος (η μηπως τον κακομαθαινω εγω.Καλη σας μερα!
Αυτα που εχω διαβασει μεχρι τωρα για τον Πλουτωνα-ειναι ενα τετοιο παραδειγμα.Αφου δεν αλλαζεις-θα σε αλλαξω με το ζορι.Με το πολυ ζορι ομως.Και οι ευκαιριες του Δια που μπορει να ειναι πολλες αλλα οι περισσοτερες να ειναι για τη χωματερη.Σε βαζει αναγκαστικα να κοσκινισεις και να κρατησεις οτι αξιζει το κοπο και οχι τη σκαρταδουρα.Και ο Κρονος που τα βαζει ολα σε τεστ αντοχης και στελνει απο κει που ηρθε οτι πιανει τζαμπα χωρο-ενω βαζει βασεις σε οτι πρεπει να υπαρχει.
Η λεξη τιμωρια ηταν βαρια-μπορει να επρεπε να γραψω συνεπεια.Ομως μερικες φορες οι συνεπειες ειναι τοσο βαριες που μοιαζουν με τιμωρια γιατι φτανει να υποφερει καποιος.
Δεν ηταν δικαιο -αλλα τετοια περιστατικα βρισκονται σε αλλη κατηγορια.Ηταν να συμβει ο θανατος.Υπαρχουν κι αλλοι που περασαν τετοιο λουκι.Για καποιους αλλους υπηρξε ανεργια-ταλαιπωριες-στραπατσα αλλου ειδους.Λεω μονο για "τιμωρια" οταν δεν καταλαβαινεις οτι η ευκαιρια σου βροντα την πορτα και δεν ανοιγεις.Και για οταν πετας μια ευκαιρια στα σκουπιδια-νομιζοντας οτι παρακατω θα βρεις αλλη πιο συμφερουσα.
Στο περιβαλον μου υπηρχε και οικονομικη καταστροφη.Ομως και αυτη συνεβη μετα απο λαθος επιλογες και υπερβολες.Αυτο που ψαχνω να δω-ειναι αν τελικα εχουμε τον τροπο να προλαβουμε κατι ασχημο (που δεν ειναι θανατος και ασθενεια) αν αντιδρασουμε αλλιως σε πραγματα.Ειναι σαν αυτο που ειχε πει ο κ.Πανοπουλος.Ο Διας σου ανοιγει πορτες-αλλα πρεπει να βαλεις αμεσως το ποδι σου στη γωνια της πορτας και να μην την αφησεις να κλεισει.Κατι τετοιο λεω.
καλημερα σας...θα δωκω σκορπιες σκεψεις και αποψεις μου...
-what goes around,comes around...παντα μα παντα μα παντα ομως...
-δε πιστευω και τοσο στη τυχη...κι αν υπαρχει ειναι σιγουρα εκτος της επιρροης και της δυναμης μας...
-ειναι λιγο σκιαχτικο να σκεφτει κανεις, πως μια σειρα "τυχαιων" επιλογων- αποφασεων σημερα(απο ποιο δρομο θα παω στη δουλεια,ποιον τρακαρω,ποιον εχει ασφαλιστη ο αλλος,ποιος περνουσε εξω απο την ασφαλιστικη εκεινη τη μερα,ποιος ηταν συνοδηγος κλπ κλπ κλπ...θα σε οδηγησουν σε 5 χρονια απο σημερα., ας πουμε,στη δουλεια που θα σε καταξιωσει,στον συντροφο της ζωης σου,στον πιο πιστο φιλο,στο πατερα των παιδιων σου,στον δολοφονο σου κλπ κλπ κλπ..αν σκεφτει κανεις τη ζωη του θα δει πως μια γνωριμια απο "τυχη" τον πηγε σε ενα δρομο που δε φανταζοταν...ολα αυτα θα σε βαλουν στο τρυπακι για πριν και μετα ζωη...για ανωτερη δυναμη,για μοιρα και γραμμενο...
-υπαρχουν μαθητες που επιαναν το μαθημα απο τη προφορικη παραδοση του δασκαλου...με τη πρωτη...υπαρχουν και πολλοι που και 100 φορες να το διαβασουν σπιτι,παλι δε θα παρουν πρεφα...ειναι χαζοι?Οχι...τους λες επιπολαιους,αδιαφορους ή κατι αλλο...την ωρα που θα τους χρειαστει η γνωση θα ειναι αργα...
γιατι μπορει να οδηγησεις μεθυσμενος 10 φορες και να τρακαρεις ισως κανα 2 φορες..μια φορα ομως θα σκοτωσεις ή θα σκοτωθεις...φταιει η κακια η ωρα?Οχι...φταιει οτι εσυ δεν ακουσες ποτε κανεναν να σου λεει Μη πιεις και οδηγησεις...ή δε σου εφτασε εκεινο το τρακαρισμα στο οποιο στουκαρες σε ενα δεντρο και κατεστρεψες το αμαξι και σωθηκες "ως εκ θαυματος"...η επιγνωση θα ερθει απλα παιζει να ειναι και αργα...και η δικη σου καταστροφη-θυσια να πρεπει να αποτελεσει μαθημα για καποιον αλλον...και παει λεγοντας...
μακαρι να καταλαβαινουμε τα λαθη μας σε πρωτο χρονο και να ζηταμε συγνωμη εφοσον το νιωθουμε...
Ιρλανδε ειναι απιστευτες οι συνθηκες κατω απο τις οποιες γνωριζονται καποιοι ανθρωποι...κι αν ερχονται σαν ευλογια στη ζωη μας,δε θα επρεπε να τους προστατευουμε με καθε τροπο κι αυτους και τη σχεση μας μαζι τους,no matter what?
Αν γινομουν ντεφι απ'το πιοτι και οδηγουσα-καλα να τα παθω ακομα κι αν σκοτωνομουν.Ομως ηταν ντεφι ενας αλλος και επεσε πανω μου αλλα σωθηκα.Αυτο δεν ξερω τι ηταν.Οσο για τους ανθρωπους που σκανε στο δρομο μας-ειδικα με παραξενους τροπους-υπαρχει λογος.Κι αν οπως λες αστροπελεκι-ερχονται σαν ευλογια-θα πρεπει να κοψουμε το κεφαλι μας (για να μην πω κατι αλλο και με κοψουν απ'τη λογοκρισια) να τους προστατευουμε και να τους κραταμε με καθε -μα καθε τροπο.Αυτο ειναι που εχω αποφασισει να κανω.Να κρατησω με καθε τροπο την ευλογια που μου ηρθε.Πηγα να τη χαραμισω αλλα το καταλαβα πριν τη χασω και χτυπιεμαι κατω μετα.
Οι σπουδες μου εχουν παει στο βροντο επισης.Κανω κατι που δεν εχει να κανει με αυτο που εχω σπουδασει.Τωρα κανω το μεταπτυχιακο μου και δουλευω part time καπου που ειναι βαρετα και ηλιθια.Αλλα με τα χρηματα αυτα που μαζευω σιγα σιγα-θα σηκωθω να φυγω στο εξωτερικο να κανω αυτο που σπουδασα.Εχω ριξει τα κονε εκει να μου βρουν καμια χαζη δουλεια οταν παω και ολα θα βρουνε το δρομο τους.Τι να κανω ομως?υπαρχουν ανθρωποι που δεν εχουν ουτε μια ξερη δουλεια.Δεν ειμαι αχαριστος-εχω μια δουλεια τουλαχιστον.Οσο για την οικονομικη καταστροφη που εγραψα πριν-ηταν λαθος χειρισμος και υπερβολη και ο ανθρωπος αυτος καταστραφηκε απο λαθος του.Αν σε δερνει η υπερβολη και η υπερ-φιλοδοξια-ευκολα το χανεις.Δε μπορει να κατηγορησει κανεναν για τη βλακεια που τον εδερνε-γιατι ειναι υπευθυνος για την καταστροφη του.
Ειναι βλακεια να χαραμιζεις τον καιρο σου σε διαβασματα και να εισαι "Γενικων καθηκοντων" σαν την αφεντια μου.Αλλα δεν εχω σκοπο να μεινω εδω.Τουλαχιστον εχω δουλεια ακομα κι αν βγαζω λιγα λεφτα.Ακομα και σ'αυτη τη δουλεια ομως-ειχα λογο.Εσκασε κατι αλλο πριν λιγο καιρο-ειχα βαλει και θεμα εδω για τον αναδρομο Ερμη που μολις ειχε ερθει σε ορθη πορεια-και ειπα οχι χωρις πολλη μελετη.Και τωρα καταλαβαινω οτι ηταν βλακεια να πω οχι και πως τουλαχιστον θα εβγαζα περισσοτερα χρηματα και θα ηταν αλλιως τα πραγματα και στην ιδια τη δουλεια.
εχω ακουσει ανθρωπους να λενε οτι ..."τη στιγμη που εφερνε τουμπες το αμαξι στο γκρεμο και πιστεψα πως τελειωναν ολα και θα πεθαινα,περασε σαν ταινια η ζωη απο μπροστα μου και τελευταια μου σκεψη ηταν η ταδε....αχ θεε μου,αν ζησω θα παω να τη βρω να της μιλησω...ποσο την αγαπαω,να ΄ξερε...!!!"¨
αυτος το ατομο εφαγε μουτζα απο μενα που θα τη θυμαται ακομα....πρεπει να φτασεις στο θανατο για να καταλαβεις ποσο αγαπας καποιον??
Η πιστεψες πως δε θα πεθανεις ποτε???Οτι θα εισαι για παντα 30 χρονων???
Ο Paulo Coelho στον Αλχημιστή, έγραφε,πως "το σύμπαν συνωμοτεί για να μας βοηθήσει,όταν προσπαθούμε να ζήσουμε το προσωπικό μας όνειρο".Κι όλοι ψάχνουμε να δούμε τα σημάδια....
Ο Coelho τα λέει σημάδια, γιατί είναι άντρας. Αν ήταν γυναίκα, είμαι σίγουρη θα τα έλεγε διαίσθηση!
Η «ελευθερία της επιλογής» έχει γίνει το σλόγκαν της εποχής μας και σχετίζεται με κάθε πλευρά της ζωής μας: με την επιλογή εργασίας με την επιλογή συντρόφων ή παπουτσιών. Μερικές φορές, όμως, οι πάρα πολλές επιλογές, αντί να μας απελευθερώνουν μας κάνουν δέσμιους τους και μας φυλακίζουν.
Τι γίνεται όμως με άλλου είδους συμπεριφορές, όπου οι πολλές επιλογές οδηγούν σε επιπόλαιες αποφάσεις;
Είναι συχνό το φαινόμενο να διαλύονται σχέσεις ή γάμοι που δεν είχαν κανένα πρόβλημα, μόνο και μόνο επειδή το ένα από τα δύο μέλη γνώρισε κάποιο άλλο άτομο που του φάνηκε καλύτερο και δοκίμασε τη νέα αυτή «επιλογή», χωρίς να σκεφτεί άλλες συνέπειες. Ευχαρίστηση και έλεγχος της ζωής
Γιατί λοιπόν οι επιλογές αποτελούν τόσο σοβαρό ζήτημα; Η κοινή λογική μας λέει ότι το να έχουμε επιλογές είναι καλό πράγμα: μας δίνει ευχαρίστηση και την αίσθηση ότι ελέγχουμε τη ζωή μας. Αντίθετα, η ζωή χωρίς επιλογές μας φέρνει στο μυαλό μια σκοτεινή εικόνα, την αίσθηση της φτώχιας, της καταπίεσης, της μιζέριας.
Ακόμα και όταν κάποιος που είναι αναποφάσιστος και βασανίζεται ανάμεσα σε πολλές επιλογές τελικά διαλέξει κάτι, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα είναι ιδιαίτερα ευτυχισμένος, αφού θα σκιάζει την επιλογή του το συννεφάκι της αμφιβολίας: «διάλεξα τελικά το καλύτερο, ή μήπως κάτι άλλο ήταν πιο καλό;».
Αυτή η τελευταία αίσθηση του ανικανοποίητου πηγάζει από ένα «κοκτέιλ» σκέψεων και συναισθημάτων: το άτομο μετανιώνει για την απόφασή του, έχει την αίσθηση ότι έχασε κάποια άλλη καλή ευκαιρία και αν συγκρίνει την επιλογή του με τις ανάγκες του ίσως διαπιστώσει ότι δεν ταιριάζουν απόλυτα, κι έτσι μπορεί να του γεννηθεί η αίσθηση ότι έκανε λάθος και ότι τελικά έπρεπε να είχε διαλέξει κάτι άλλο. Το κυνήγι του μέγιστου ή της ευχαρίστησης;
Ξεχνάμε οτι....ο ενθουσιασμός από την επιλογή ξεθυμαίνει γρήγορα....και τότε όντως νομίζω ότι οι "συνέπειες" μοιάζουν με τιμωρία!!!
Γλιτωσα την εφορια για λιγο.Ο κολλητος μου ειναι μια κατηγορια ανθρωπου που οταν βλεπει οτι ειναι ολα οκ-ψαχνει να βρει την παγιδα.Και λεει βαρετα "μα δε μπορει-καπου υπαρχει φαουλ-καπου υπαρχει παγιδα" με αποτελεσμα να κανει κατι που να τα τιναζει ολα στον αερα και μετα να μην ξερει απο που του ηρθε η κατραπακια.Ομως την αξιζε την κατραπακια γιατι αντι να κατσει να εκτελεσει το πεναλτι που του εδωσε ο διαιτητης-σουταρε τη μπαλα αουτ.Τον εαυτο του να κατηγορησει ομως-ουτε τη μπαλα-ουτε το διαιτητη.
ενα νεαρο ζευγαρι τσακωνεται διπλα μου αυτη τη στιγμη...ακουω τον αντρα να της φωναζει..."Μα ποτε δε σε ενδιεφερε η αποψη μου!!!"
...αρα δε τα εχουν μερικες μερες..περισσοτερο καιρο...Γιατι μενεις με καποιον που δε τον ενδιαφερει η αποψη σου και πρεπει να περασουν μηνες και χρονια για να του το πεις καταμουτρα??
Συνηθίζουμε να βολευόμαστε σε καταστάσεις και να αρνούμαστε πεισματικά μερικές φορές να δούμε και να φέρουμε στην επιφάνεια τα αρνητικά...και σε συνδιασμό με τον φόβο της αλλαγής ή ακόμα και της "προσωρινής" μοναξιάς...του πόνου αλλά και του κενού που θα μας φέρει ένα χωρισμός (στη προκειμένη)...καταλήγουμε να πνίγουμε συναισθήματα και να μένουμε σε "ανύπαρκτες" ουσιαστικα σχέσεις-καταστάσεις που δεν οδηγούν πουθενά!!!!
Δεν ξέρω...όλα θα ήταν τοσο απλά....αν δεν...τα κάναμε δύσκολα!!!
Ανθρωποι.....τι περιμένεις!!!!
το συμπαν εχει τη σοφια του ...που τελικα ειναι πιο δυνατη απο καθε ξεροκεφαλο και επιπολαιο και ελαφρομυαλο ον...ο Κρονος στα γρηγορα...ή ο Πλουτο για τις περιπτωσαρες που κυκλοφορουν,για βαθιες αλλαγες...αλλαγες που εσυ δεν αποφασιζεις...και φυσικα ο Ουρανος...σε μια στιγμη ενας κεραυνος...με ενα τηλεφωνημα...αλλαζει η ζωη σου απο το πουθενα...
Η τιμωρια ειναι βαρια λεξη-ομως στην υπερβολη της κατι δειχνει γι'αυτο που συμβαινει οταν πεταμε μια ευκαιρια και μετα πεφτουμε στα χειροτερα.Γυρισα απο εφορια-ομως πρεπει να φυγω για τραπεζα.Αν αργησω και δεν επιστρεψω αφου σχολαω νωρις-γεια σε ολους.
κατά κάποιον τρόπο, τα έλκουμε με τον τρόπο μας νομίζω, όλα.
εμένα ένας άγνωστος κάποτε στα καλά καθούμενα μου έκανε μια συγκλονιστική εξομολόγηση για ένα γεγονός που του άλλαξε τη ζωή. ένα ατύχημα στα 16 του που τον άφησε 6 μήνες σε κόμμα και συνήλθε και έγινε άλλος. στην τότε φάση μου, για κάποιους προσωπικούς λόγους μου είπε πάρα πολλά.
Τιμωρια
-what goes around,comes around...παντα μα παντα μα παντα ομως...
-δε πιστευω και τοσο στη τυχη...κι αν υπαρχει ειναι σιγουρα εκτος της επιρροης και της δυναμης μας...
-ειναι λιγο σκιαχτικο να σκεφτει κανεις, πως μια σειρα "τυχαιων" επιλογων- αποφασεων σημερα(απο ποιο δρομο θα παω στη δουλεια,ποιον τρακαρω,ποιον εχει ασφαλιστη ο αλλος,ποιος περνουσε εξω απο την ασφαλιστικη εκεινη τη μερα,ποιος ηταν συνοδηγος κλπ κλπ κλπ...θα σε οδηγησουν σε 5 χρονια απο σημερα., ας πουμε,στη δουλεια που θα σε καταξιωσει,στον συντροφο της ζωης σου,στον πιο πιστο φιλο,στο πατερα των παιδιων σου,στον δολοφονο σου κλπ κλπ κλπ..αν σκεφτει κανεις τη ζωη του θα δει πως μια γνωριμια απο "τυχη" τον πηγε σε ενα δρομο που δε φανταζοταν...ολα αυτα θα σε βαλουν στο τρυπακι για πριν και μετα ζωη...για ανωτερη δυναμη,για μοιρα και γραμμενο...
-υπαρχουν μαθητες που επιαναν το μαθημα απο τη προφορικη παραδοση του δασκαλου...με τη πρωτη...υπαρχουν και πολλοι που και 100 φορες να το διαβασουν σπιτι,παλι δε θα παρουν πρεφα...ειναι χαζοι?Οχι...τους λες επιπολαιους,αδιαφορους ή κατι αλλο...την ωρα που θα τους χρειαστει η γνωση θα ειναι αργα...
γιατι μπορει να οδηγησεις μεθυσμενος 10 φορες και να τρακαρεις ισως κανα 2 φορες..μια φορα ομως θα σκοτωσεις ή θα σκοτωθεις...φταιει η κακια η ωρα?Οχι...φταιει οτι εσυ δεν ακουσες ποτε κανεναν να σου λεει Μη πιεις και οδηγησεις...ή δε σου εφτασε εκεινο το τρακαρισμα στο οποιο στουκαρες σε ενα δεντρο και κατεστρεψες το αμαξι και σωθηκες "ως εκ θαυματος"...η επιγνωση θα ερθει απλα παιζει να ειναι και αργα...και η δικη σου καταστροφη-θυσια να πρεπει να αποτελεσει μαθημα για καποιον αλλον...και παει λεγοντας...
μακαρι να καταλαβαινουμε τα λαθη μας σε πρωτο χρονο και να ζηταμε συγνωμη εφοσον το νιωθουμε...
Ιρλανδε ειναι απιστευτες οι συνθηκες κατω απο τις οποιες γνωριζονται καποιοι ανθρωποι...κι αν ερχονται σαν ευλογια στη ζωη μας,δε θα επρεπε να τους προστατευουμε με καθε τροπο κι αυτους και τη σχεση μας μαζι τους,no matter what?
αυτος το ατομο εφαγε μουτζα απο μενα που θα τη θυμαται ακομα....πρεπει να φτασεις στο θανατο για να καταλαβεις ποσο αγαπας καποιον??
Η πιστεψες πως δε θα πεθανεις ποτε???Οτι θα εισαι για παντα 30 χρονων???
Ο Coelho τα λέει σημάδια, γιατί είναι άντρας. Αν ήταν γυναίκα, είμαι σίγουρη θα τα έλεγε διαίσθηση!
Η «ελευθερία της επιλογής» έχει γίνει το σλόγκαν της εποχής μας και σχετίζεται με κάθε πλευρά της ζωής μας: με την επιλογή εργασίας με την επιλογή συντρόφων ή παπουτσιών. Μερικές φορές, όμως, οι πάρα πολλές επιλογές, αντί να μας απελευθερώνουν μας κάνουν δέσμιους τους και μας φυλακίζουν.
Τι γίνεται όμως με άλλου είδους συμπεριφορές, όπου οι πολλές επιλογές οδηγούν σε επιπόλαιες αποφάσεις;
Είναι συχνό το φαινόμενο να διαλύονται σχέσεις ή γάμοι που δεν είχαν κανένα πρόβλημα, μόνο και μόνο επειδή το ένα από τα δύο μέλη γνώρισε κάποιο άλλο άτομο που του φάνηκε καλύτερο και δοκίμασε τη νέα αυτή «επιλογή», χωρίς να σκεφτεί άλλες συνέπειες. Ευχαρίστηση και έλεγχος της ζωής
Γιατί λοιπόν οι επιλογές αποτελούν τόσο σοβαρό ζήτημα; Η κοινή λογική μας λέει ότι το να έχουμε επιλογές είναι καλό πράγμα: μας δίνει ευχαρίστηση και την αίσθηση ότι ελέγχουμε τη ζωή μας. Αντίθετα, η ζωή χωρίς επιλογές μας φέρνει στο μυαλό μια σκοτεινή εικόνα, την αίσθηση της φτώχιας, της καταπίεσης, της μιζέριας.
Ακόμα και όταν κάποιος που είναι αναποφάσιστος και βασανίζεται ανάμεσα σε πολλές επιλογές τελικά διαλέξει κάτι, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα είναι ιδιαίτερα ευτυχισμένος, αφού θα σκιάζει την επιλογή του το συννεφάκι της αμφιβολίας: «διάλεξα τελικά το καλύτερο, ή μήπως κάτι άλλο ήταν πιο καλό;».
Αυτή η τελευταία αίσθηση του ανικανοποίητου πηγάζει από ένα «κοκτέιλ» σκέψεων και συναισθημάτων: το άτομο μετανιώνει για την απόφασή του, έχει την αίσθηση ότι έχασε κάποια άλλη καλή ευκαιρία και αν συγκρίνει την επιλογή του με τις ανάγκες του ίσως διαπιστώσει ότι δεν ταιριάζουν απόλυτα, κι έτσι μπορεί να του γεννηθεί η αίσθηση ότι έκανε λάθος και ότι τελικά έπρεπε να είχε διαλέξει κάτι άλλο. Το κυνήγι του μέγιστου ή της ευχαρίστησης;
Ξεχνάμε οτι....ο ενθουσιασμός από την επιλογή ξεθυμαίνει γρήγορα....και τότε όντως νομίζω ότι οι "συνέπειες" μοιάζουν με τιμωρία!!!
άλλες σκόρπιες σκέψεις.........
...αρα δε τα εχουν μερικες μερες..περισσοτερο καιρο...Γιατι μενεις με καποιον που δε τον ενδιαφερει η αποψη σου και πρεπει να περασουν μηνες και χρονια για να του το πεις καταμουτρα??
Συνηθίζουμε να βολευόμαστε σε καταστάσεις και να αρνούμαστε πεισματικά μερικές φορές να δούμε και να φέρουμε στην επιφάνεια τα αρνητικά...και σε συνδιασμό με τον φόβο της αλλαγής ή ακόμα και της "προσωρινής" μοναξιάς...του πόνου αλλά και του κενού που θα μας φέρει ένα χωρισμός (στη προκειμένη)...καταλήγουμε να πνίγουμε συναισθήματα και να μένουμε σε "ανύπαρκτες" ουσιαστικα σχέσεις-καταστάσεις που δεν οδηγούν πουθενά!!!!
Δεν ξέρω...όλα θα ήταν τοσο απλά....αν δεν...τα κάναμε δύσκολα!!!
Ανθρωποι.....τι περιμένεις!!!!
εμένα ένας άγνωστος κάποτε στα καλά καθούμενα μου έκανε μια συγκλονιστική εξομολόγηση για ένα γεγονός που του άλλαξε τη ζωή. ένα ατύχημα στα 16 του που τον άφησε 6 μήνες σε κόμμα και συνήλθε και έγινε άλλος. στην τότε φάση μου, για κάποιους προσωπικούς λόγους μου είπε πάρα πολλά.