Καλημέρα Γιώργο.

Εύχομαι τα θέματα που έχεις να μην είναι υγείας. Ίσως όμως α-σθενούμε όταν έχουμε καταπιέσει το σθένος μας. Για να καταλάβουμε το μάθημα και να καταρρίψουμε τα άλλοθι που μας οδηγούν σε λάθος δρόμο; Είναι πιθανό... Σου στέλνω λοιπόν κι εγώ τη θετική μου ενέργεια, κι όλα να σου πάνε καλά.

Κάτι με αφορμή κάποια από τις απαντήσεις σου: Το παιδάκι που έλεγε ότι ήθελε να γίνει συγγραφέας τα’χε 400, ακόμη κι αν δεν ήξερε τον ορισμό της λέξης. Μετέφερε την ουσία της στον ενήλικα κι αυτό φαίνεται! Νομίζω ότι αν γράψεις βιβλίο, θα είναι εξαιρετικό. Ήδη ξέρεις ότι τρόπος που γράφεις αγγίζει πολύ κόσμο – σε μερικούς μπορεί να δίνει και το έναυσμα για να εκφραστούν οι ίδιοι αυθεντικά, με ευθύτητα και ειλικρίνεια. Υπάρχουν πάντα καλές δόσεις φροντίδας που μας χαϊδεύει και ειρωνείας που μας βγάζει απ’το λήθαργο, χιούμορ και έξυπνα hints (υποψιαζόμαστε τουλάχιστον από πού θα μας έρθει...). Είναι σαν κάποιος να ξέρει τα μειονεκτήματα μας, αλλά δεν τα τονίζει κουνώντας σπαστικά το δάχτυλο. Απλώς προσπαθεί να μας βοηθήσει να τα κατανοήσουμε και να κάνουμε συνειδητά ό,τι καλύτερο μπορούμε, χωρίς να κάνει τις ανασφάλειές μας χαρτοπόλεμο και να μας τις πετάει χαιρέκακα στα μούτρα...

Εννοείται, μετά από όλα αυτά, ότι θα’θελα πολύ να γίνω κι εγώ μαθήτριά σου. Αλλά ακόμη κι αν αυτό δε γίνει τελικά, εύχομαι να συνεχίσω αυτό το ταξίδι της αυτογνωσίας διαβάζοντας (κάποια μέρα) το βιβλίο σου.

Να’σαι καλά!

Υ.Γ. Πολλά φιλιά στην «ομάδα» της προηγούμενης Παρασκευής (Eria, Lover, Pink Angel [+bro], Dreamshow, Sugar, Billy, Harry και φυσικά JohnnyG). Πέρασα πολύ ωραία μαζί σας, ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα – κι αυτή τη φορά να προλάβω να μιλήσω με όλους, μιας και μέσω ίντερνετ δεν έχω συχνά την ευκαιρία... Ματς! :***