Φευγω που λετε να ερθω στη δουλεια.Παω να βαλω μπροστα το μηχανακι-τιποτα.Ξανα-τιποτα.Καινουργιο να σημειωσω-οχι το σαραβαλακι που ειχα και δεν πηγαινε ουτε μεχρι την επομενη γωνια χωρις να μουλαρωσει.Λεω οτι δε γινεται να προσπαθω αλλο γιατι θ'αργησω στη δουλεια.Βλεπω οτι ερχεται λεωφορειο και το προφταινω.Πηχτρα ειναι αλλα δεν πειραζει.Λιγα τετραγωνα μετα το λεωφορειο σταματα.Βλαβη λεει ο οδηγος-θα κατεβετε να περιμενετε το επομενο λεωφορειο.Κοιταζοντας στην τσεπη μου καταλαβαινω οτι εχω λησμονησει να παρω το επαγγελματικο κινητο και δε μπορω να τηλεφωνησω στη δουλεια οτι αργω.Ενω εχω αρχισει να βγαζω αφρους ψαχνοντας να βρω τηλεφωνο στο πουθενα-ακουω κορναρισμα.Ο προϊσταμενος μου αυτοπροσωπως.Καπως ετσι τελειωσε μια αναδρομη ταλαιπωρια με αισιο τελος και χωρις αλλα παρατραγουδα.Τελικα δυσκολοι οι αναδρομοι καιροι.Πολυ δυσκολοι.Γεια σε ολο τον κοσμο.