Σάββατο 29 Μαίου. 29 Μάηδες που τριγυρνώ στους δρόμους.Με λίγη αφέλεια παραπάνω. Με λίγο απο τον παρορμητισμό του ανυποψίαστου στεργιανού προτού ξεμυτίσει στα πελάγη. Σάββατο, της διέλευσης ουρανού πάνω απο τη μηδενική μοίρα της Αφροδίτης μου στον Κριό. Για ένα γεμάτο καλοκαιράκι η διάρκεια, μου ψιθύρισαν. Και η ερώτηση που ραγίζει τους φόβους, λέει: Τί εκπροσωπεί η χάρη της; (Για την Αφροδίτη μιλάω) Έναν 6ο οίκο στον Ταύρο; Έναν 10ο στο Ζυγό; Συνόδους με Άρη και Ήλιο που περιμένουν τη δική τους μοίρα;
Κι αν υποθέσουμε πως το ξανθό της κεφαλής μου το πασάλειψα με κάτι απο το χρώμα του χώματος, και λέω πως ξεμπέρδεψα από τις ουρανοτσακισμένες ανατροπές των αισθήσεων; Τί άλλο; Να προσέχω, μωρέ, την υγέια μου;
υ.γ Δηλαδή , αν παραδεχτώ πως φοβάμαι, υπάρχει πιθανότητα να κατευνάσω τις βολές τ'Ουρανού;
Σας φιλώ, μετα φόβου! ;)
Μια ιδέα....μια σκέψη