Χθες που έπεσα για ύπνο μόνο ύπνο δεν είχα. Σκεφτόμουν τα περσινά Χριστούγεννα, το πόσο διαφορετικά θα είναι τα φετινά. Λόγω κρίσης και όχι μόνο. Έξω κρίση μέσα κρίση. Οι κοινωνιολόγοι και οι ψυχολόγοι λένε πως όταν ξεσπάει crisis//regression οι άνθρωποι έχουν μια ενστικτώδη αντίδραση προς αυτή την αλλαγή. Το “fight or flight”. Το fight έρχεται σαν αντίδραση σε μια δράση που πάει κόντρα στην αλλαγή της έννοιας που καθένας έχει σαν σταθερά ζωής//ενώ η μόνη σταθερά είναι η αλλαγή. Υποδηλώνεται με θυμό, αντίδραση, ένσταση. Όσο αυτά διαρκούν ο άνθρωπος επικοινωνεί με δογματισμό, πικρία, φωνή ενάντια σε ένα κατεστημένο που του επιβάλλεται. Αρνούμενος να δεχτεί την αλλαγή ζει ανακυκλώνοντας τα παραπάνω μέσα του γεμίζει οργή, επιθετικότητα, φθόνο, φόβο για τα κεκτημένα. Αποτέλεσμα>>το ανάθεμα και η κατάθλιψη.  To flight έρχεται εννίοτε και μετά to fight ή και μόνο του.  Είναι το «δεν τρέχει τπτ» ,΄΄εμένα δεν θα με επιρρεάσει όλο αυτό θα ζω όπως ζούσα», «θα φτιάξει από μόνη της η κατάσταση, θα έρθει η λύση η καλύτερη οπότε ποιός ο λόγος να κάνω κάτι, άλλωστε δεν είναι ευθύνη μου». Σε αυτή τη φάση ο άνθρωπος ζεί σε μια ψευδαίσθηση, μια άρνηση. Το εξωτερικό regression εσωτερικεύεται και ο άνθρωπος πάει πίσω ηλικιακά αρνείται ευθύνες και συμμετοχή στην αλλαγή. Όσο η εξωτερική κρίση διαρκεί τόσο αρνείται να δει την πραγματικότητα λειτουργεί όλο και περισσότερο σαν παιδί αρνείται να προσαρμοστεί να παλέψει, να συζητήσει για λύσεις αφού όλα θα διορθωθούν με κάποιο «μαγικό τρόπο» ή με ένα μαγικό ραβδί, κλείνεται στον εαυτό του σε ένα αδιαπέραστο καβούκι,μόνος μίζερος και αποξενωμένος. Αποτέλεσμα>> η κατάθλιψη και πάλι. Ζούμε σε μια κοινωνία που αυτή τη στιγμή παρουσιάζεται μια αύξηση της κατάθλιψης της τάξης του 70% στους νέους ανθρώπους. Πώς λοιπόν αυτά τα Χριστούγεννα να μην είναι διαφορετικά για τον καθένα μας???Γιατί η τάση για αυτή την αλλαγή ενός σαθρού συστήματος και μιας καπιταλιστικής κοινωνίας μας ενοχλεί τόσο πολύ που χάνουμε,μέσω “fight Or flight”,τον εαυτό μας. Μήπως γιατί ζούσαμε με λάθος βάσεις?Μήπως γιατί ζολυσαμε σαν παιδιά και μας ζητείται με σκληρό τρόπο να ωριμάσουμε?O Kαρλ Γιουνγκ λέει πως όσο ένα σύστημα ή μια προσωπικότητηα δεν εξελίσεται//αλλάζει τότε έρχεται «κάτι» που με βίαιο τρόπο μας αναγκάζει να αλλάξουμε.Και αυτό το κάτι δεν είναι ένα μαγικό ραβδί ....Αν από μόνοι μας δεν είχαμε φροντίσει να μεγαλώσουμε και να δούμε τις ευθύνες μας κάποιος άλλος θα το κάνει κα με σκληρό τρόπο.......