Oλα ανακατευτηκαν μαζι με τις εποχες.
Aπο που ειχανε μαζευτει ολοι αυτοι μεσα στο λεωφορειο ενω οι δρομοι ητανε αδειοι σχεδον, δεν μπορω να το λυσω.
Kαι μαζευοτανε κοσμος που φορουσε ο,τι ειναι δυνατον να βαλει ανθρωπος, που μυριζε οπως ναναι , απο θεσπεσια εως εντελως ανεπιτρεπτα, κραγιον σε προσωπα σκεπασμενα με γαλλικα μπερε, κοκκινα κραγιον κι ενα λαμπερο πορτοκαλι, ρυτιδες σε ματια με ριμελ, φαλακρα σε ωμους νεανικους, ποδια με λασπωμενες μποτες, βηματα, ησυχια και ομως φασαρια ενα "φσσσ φσσσ φσσσ" ενω κανεις δεν μιλουσε...
Eμεις κατεβηκαμε μετα απο καμποσο μετα το τσουβαλιασμα μεσα στη βροχη που μολις ειχε σταματησει και αρχισαμε να τρεχουμε προς αλλες μυρωδιες, χαρτιου, μολυβιων, ειχα δει και ενα cd rom με πεταλουδες, ηθελα να το παρω.
Δεν το αγορασα, τι να τις κανω και αλλες πεταλουδες.
Το τσιμεντο ειχε σκιστει και ειχε γεμισει με νερο, φυλλα σαπια, κολλημενα , γλυστρουσε και δεν μπορουσα να παω πιο γρηγορα, μια ακομα βροχη σε μια βροχερη χωρα που κανεις δεν μιλαει και ολο ακουγεται ενα "φσσσ φσσσ φσσσ". μαλλον δεν εχω ξανανεβει σε λεωφορειο απο τοτε, εγω τις πολεις μου τις θελω με αγχος, νευρα, μουντζες, ταριφες, τα προσωπα που ειναι σκεπασμενα με γαλλικα μπερε και κασκετα , ρυτιδες σε ματια με ριμελ, φαλακρες σε ωμους νεανικους δεν αντεχω να τα βλεπω για πολυ ωρα.
Ομως εκεινη τη βροχη τη μυριζω καθε που βρεχει ολο και πιο συχνα, αν και την ειχα ξεχασει, νομιζω οτι οπου ναναι θα γλυστρισω σε εκεινα τα χωνεμενα φυλλα, θα παω να αγορασω τις πεταλουδες απο εκει που μυριζε χαρτι, μολυβι και απογευματινη βροχη που μολις ειχε σταματησει, κι αυτος θα ξεφευγει παντα γλυστρωντας μαζι με το νερο που σταζει, λιγο θολος στο οπτικο μου πεδιο, ποτε πολυ κοντα, ποτε πολυ μακρια, ποτε πολυ πλαγια, κι εγω θα νομιζω οτι ητανε πολλα οσα ειχαμε ζησει, δεν ξερω γιατι ξυπνουσα παντα με την ιδεα οτι ειχα ζησει χιλια χρονια μεσα σε βροχη που μολις ειχε σταματησει, σε ενα μερος που μυριζε χαρτι και μολυβι, καπου αναμεσα απο εξωφυλλα με πεταλουδες ...