Ζόμπι: Το ζόμπι είναι «ο νεκρός που περπατάει», το έμψυχο ή «επανεμψυχωμένο» («reanimated») πτώμα, που παρά τη σήψη και την απουσία των βασικών φυσιολογικών προϋποθέσεων της ζωής εμφανίζει αισθητηριοκινητικές λειτουργίες, στοιχειώδη «στοχοκατευθυνόμενη» συμπεριφορά και λόγο (κυρίως επιδιώκει το να σκοτώσει και να τραφεί με σάρκες ή μυαλά –«brrraaains!»). Χαρακτηριστικό γνώρισμα των ζόμπι όταν πια έχουν περάσει στη δράση, είναι το ασταθές κούτσαυλο περπάτημα με τα χέρια προτεταμένα.

 Γενικά μιλώντας, ένα ζόμπι είναι δράση χωρίς σκέψη.

Λοιπόν.

Bρίσκομαι μέσα σε μία τσιχλόφουσκα. Κάθομαι λοιπόν μέσα στη φούσκα  και περιμένοντας να με μασήσουν και να με ξανακάνουν τσιχλόφουσκα, θεωρώ.

Θεωρώ αναθεωρώ επιθεωρώ. Όλα αυτά.

Εκεί βρισκόμουν έτσι κι αλλιώς καθισμένη αναπαυτικά, με τον καναπέ μέσα και το τηλέφωνο για τα delivery.

Λίγο πριν με πάρουν και με σηκώσουν οι 3 νόμοι της θερμοδυναμικής είχα αρχίσει να αντιλαμβάνομαι ότι σε χρόνο dt θα προσέκρουα στον 4 ο και πιο σημαντικό.

Η θερμοκρασία είχε αρχίσει να ανεβαίνει επικίνδυνα και αυτό έκανε την επιφάνεια της τσιφλόφουσκας να διαστέλλεται έως νεωτέρας.

Άρχισα να υποψιάζομαι ότι έξω από αυτήν να υπήρχε το ενδεχόμενο ενός πραγματικού  κόσμου γεμάτου μυστικά, μυστήρια, εκπλήξεις και πράγματα πέρα από κάθε φαντασία που [ευτυχώς] δεν έχουν καταγραφεί ακόμα.

Γυάλισα λίγο τη σαπουνόφουσκά μου από μέσα γιατί είχε θολώσει από την απότομη αλλαγή θερμοκρασίας αλλά ο 4 ος νόμος μου τη σβούριξε κατάμουτρα γιατί όλα ήταν μία εξαγγελία σαν πακέτο ταξιδιωτικού γραφείου λίγο πριν την χαρτονένια ταμπέλλα "κλειστόν λόγω συνταξιοδότησης".

Εντάξει μου πήρε λίγο καιρό αλλά τελικά το κατάλαβα ότι το ζόμπι στην πραγματικότητα είμαι εγώ.

Η αλήθεια είναι μάλλον ότι ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να γίνεται όσο μπορεί πιο πολύπλοκος για να αντιμετωπίσει αυτή την επιθετική απλότητα του κόσμου. Είναι επίσης πολλά άλλα πράγματα: Διπολικός εκ φύσεως , αρσενικοθήλυκος, ανίκανος να είναι ολόκληρος χωρίς το άλλο του μισό [ρεαλιστικά και καθόλου με τη ρομαντική έννοια] , εγκλωβισμένος στο παρόν ανάμεσα σε παρελθόν και μέλλον , νοιώθοντας δέος πάντα για τα δύο μεγάλα μυστήρια του κόσμου , τη ζωή και το θάνατο.

Καταδικασμένος.

Όλοι οι νεκροζώντανοι έχουν ένα κοινό μυστικό. Έχουν κολλήσει στο φάσμα που ζωή και θάνατος αλληλοαναιρούνται. Νεκροί αλλά ωστόσο ζωντανοί. Αλλά κυρίως νεκροί. Στην τελική όμως τίποτε από τα δύο.

Οι νεκροζώντανοι είναι στην πραγματικότητα ένα συγκεκαλυμμένο ανέκδοτο του πριν και του μετά. Ένα ανέκδοτο που προκαλεί ΤΡΟΜΟοοοο . Γιατί κανένας δε θέλει να είναι ακροβάτης της ζωής και του θανάτου. Κάποιοι θέλουν να ζούνε , κάποιοι άλλοι όχι. Κανένας το ενδιάμεσο. Εντάξει κάποιοι που το σκέφτηκαν πρόχειρα θα ήθελαν να είναι αθάνατοι αλλά αυτό δεν είναι καθόλου το ίδιο με το να είσαι νεκροζώντανος

Ηλίθια ζόμπι , δράση χωρίς σκέψη.

Εγώ έχω υπάρξει το αντίθετο , ένα ζόμπι από την ανάποδη αλλά στην κοσμοθεωρία μου τα δίπολα είναι το ίδιο , επομένως φαντάζομαι αυτό σημαίνει ότι είμαι as good as οποιοδήποτε ζόμπι.

Αυτό με μπερδεύει λίγο τώρα που το σκέφτομαι γιατί εγώ μπορώ να σκεφτώ , πράγμα αντιφατικό με το δόγμα της ταύτισης των αντιθέτων το οποίο με τη σειρά του με κάνει να αμφιβάλω για τις σκέψεις μου.

Πράγμα που με κάνει ένα πραγματικά ηλίθιο ζόμπι. Ωραία.

Σε φιλώ***

Εγώ λέω να το ρίξω στην ποίηση κλείνοντας τα μάτια και τα αυτιά στο αισθηματικό λαθρεμπόριο πέντε αστέρων και να μείνω στην τσιφλόφουσκα όσο θα υπάρχει η απεγνωσμένη ανάγκη να βρεθεί κάποιος να γίνεται κωλοτρυπίδι.

Πι.Ες.

Και αν μ αγαπάς, σου λείπω?

Αυτό..

 http://www.youtube.com/watch?v=EWf7cT8CTDI