Σε συνέχεια του 1

http://www.stardome.gr/tribes/aries/24253.html

Ή και αυτόνομα..δεν με νοιάζει, σε κανέναν δεν νοιάζει

 Σήμερα πήγα αυτοκινητάδα στη δουλειά.

Θέλω να πω, κάποιος άλλος οδηγούσε κι εγώ ήμουν χωμένη στο κάθισμα του συνοδηγού κρατώντας ένα κύπελλο με ζεστό καφέ.

Αγαπάω πολύ να πίνω καφέ,

Δυνατό, όλο μυρωδιά.

Λέω « θέλω να πάμε από εκεί» και το « εκεί» ήταν ένας δρόμος με κούρμπες, φοβερή κατηφόρα..

Έτσι όπως ήταν τα σύννεφα κάπως κίτρινα έβαλα και το ραδιόφωνο να παίζει, ευτυχώς δεν είχε διαφημίσεις, είχε το

http://www.youtube.com/watch?v=ijZRCIrTgQc

και ω τι υπέροχα..άρχισε να παίζει την ώρα που βουτήξαμε στην κούρμπα, κατήφορος, όλος ο ορίζοντας προς βορά ένα κίτρινο σύννεφο, και να νιώθω τη βουτιά σαν κάτι που δεν τελειώνει..εκείνη την ώρα άρχισα να νιώθω ότι όλα είναι δυνατά, χαρούμενη..όλα ήταν χαρούμενα.. κι εγώ..εγώ να νιώθω πως όλα είναι εφικτά..πως έχω κάτι πέρα από έναν αποδομημένο εαυτό να σέρνω κρατώντας τον όρθιο πρωινιάτικα με έναν ζεστό καφέ στο χέρι..

 Αντιμέτωπη  με ένα λάθος που βλέπω να έρχεται και αισθάνομαι πως δεν θα αποφύγω να κάνω, προσπαθώ να μπω στη λογική τού να γεμίζεις το χρόνο των άλλων τη στιγμή που εκείνοι δεν δίνουν δεκάρα για σένα. So be that, δεν μπορείς να είσαι μια ζωή με τους νικητές.
Αυτά που έχω, όμως, δεν θα φύγουν από πάνω μου. Λάβετε φάγετε, όλα για κατανάλωση είναι, και μάλιστα με την άδεια της διευθύνσεως. Η ψυχή και η ενοχή θα μείνουν για πάντα δικές μου σε μια ιδιότυπη συμμαχία όπου η μια θα καθησυχάζει την άλλη.

Μάλλον...