far, far, far away - way

People heard him say - say

I will find a way - way

There will come a day - day

Something will be done.

Then at last the mighty ship

Descending on a point of flame

Made contact with the human race at Mildenhall

Now, now, now is the time - time

Time to be - be - be aware

Carter's father saw him there

and knew the Rhull revealed to him

the glowing soul of Hereward The Wake.

Oh, my, something in my eye - eye

Something in the sky - sky

Waiting there for me

The outer lock rolls slowly back

The service men were heard to sigh

For there revealed in glowing robes

Was Lucy in the sky

Oh - oh - did you ever know - know

Never ever will they

I cannot say

Summoning his cosmic powers

And glowing slightly from his toes

The psychic emanations fly

 

 http://www.youtube.com/watch?v=WprjXjwxYXU

.

.

 

Ο Ρέμπραντ λειτουργούσε αδίστακτα αν και ήξερε τι θυσίαζε.

Θα μου πεις, αν δεν ξέρεις τι θυσιάζεις δεν μπορείς να είσαι αδίστακτος.

Μ αυτόν τον τρόπο μπορείς να γίνεις ίσως αλλόφρων, ίσως ανόητος, ένας σούπερ ήρωας..

 

Μπορείς ακόμα να γίνεις Μονέ και να μην αποφασίσεις ποτέ ποιο χρώμα θέλεις να επιλέξεις, έτσι τα ανακατεύεις όλα σε μια μουντάδα , μια ζοφερότητα ..η αισθητική είναι τέλεια αλλά αυτό το αναποφάσιστο σπάει τα νεύρα.

 

Θέλω να πω, αν ένας άνθρωπος ζήσει κοιτάζοντας για πολύ  μόνο πίνακες του Μονέ θα γίνει άβουλος.

Με ενδιαφέρει η  άνευρη μουντάδα του Μονέ αλλά η ζωή είναι ένα σαν ένας *

 

Πολύ Λαμπερή..

 

 

 

Πριν πολλά - πολλά  χρονιά αυτός ο Ρέμπραντ έπιανε τα πινέλα του και καθόταν με τις ώρες, με τις μέρες και έκανε ακόμα πιο μαύρο το ήδη μαύρο για να τονίσει τα φωτεινά , τα ανοιχτόχρωμα σημεία.

Μάγκα, αυτό είναι τέχνη.

Έτσι στην ιστορία έμεινε το μαύρο του Ρέμπραντ ως υπόδειγμα μαύρου ενώ οι πίνακες του έχανε πάντα τα πιο άσπρα, τα πιο φωτεινά, τα πιο λαμπερά , τα πιο χρυσάφι, αληθινά, εντελώς εκτυφλωτικά χρώματα.

 

 

Δεν μπορώ να ζήσω στην άνευρη θαμπάδα του Μονέ γιατί  μπορώ να παίξω με τις πιθανότητες ούτε να περιμένω κάτι βουτηγμένη σε μια τόσο αβέβαιη παλέτα.

 

Μʼ αρέσουν οι χαρακιές, γουστάρω τις ακρότητες.

Μόνο το πολύ μαύρο μπορεί  να δίνει τόση εκτυφλωτικότητα.

Ήταν το ρίσκο του Ρέμπραντ.

Μας άφησε το μαύρο του και δεν τον θυμόμαστε για τίποτα άλλο.

Αυτός το χρησιμοποίησε ώσπου να πάρει την απόφαση του.

 

Κι εγώ κάποτε θα πάρω τη δική μου αν δεν με προλάβει κάτι αναπόφευκτο.

Ξέρω καλά τι είναι κόλαση, τι είναι παράδεισος αν και δεν έχω αποφασίσει ως τώρα που θα ενταχθώ.

 

Ως τότε θα εκπλήσσομαι και θα τεντώνομαι, με  νεύρο, με τσαμπουκά, και πώς να τα βάλεις με τους γίγαντες? τρως τα μούτρα σου.

Αλλά,  άμα ξέρω τι θυσιάζω, τότε θα είμαι αδίστακτη..

 

 

Με εκπλήσσει που ο κόσμος όλων δεν είναι στοιχειωμένος από σκοτάδια, οιωνούς, φαντάσματα κι εκείνα τα μικρά μαύρα που κινούνται στη γωνία μόλις πάρω από εκεί τα ματιά μου.

 

Ο Ρέμπραντ γελάει και δείχνει τα δόντια του.

 

Και η ζωή, είναι σαν ένας *..

Δ   ι     ά    τ    τ     ω     ν

 

 

http://www.youtube.com/watch?v=6_PAHbqq-o4

.