επειδη με τα πολλα λογια εχω μαλωσει...κ τα βαριεμαι...κ καποια πραγματα δεν μπορεις να τα μοιραστεις γιατι ειναι κρυφα κ ετσι πρεπει να μεινουν....ομως την νυχτα μπαινεις στα ονειρα μου λες κι ειναι ο δικος σου κηπος.θα γινω οδηγος μπουλντοζας, με ειδα να βγαινω κρυφα απο το σπιτι σου σαν ποντικος αφου αναψα κ εσβησα ολα τα φωτα κ το τελευταιο στη μνημη μου η φωνη σου, που με γεμισε τρομο!!!Ας ειναι, μετανοιωνω για καθε καλη κουβεντα που σκεφτηκα να πιστεψω. που ειχα το μυαλο μου αραγε?