Λίγο πριν, περνώντας από μία κεντρική διασταύρωση μίας πολυσύχναστης περιοχής - εκτός κέντρου της πόλης μου-  είδα δύο νεαρούς στα 18, ίσως 20, ίσως και μικρότερους να σκίζουν ένα αναρτημένο πανό που βρίσκεται εκεί για πολύ καιρό.

Επειδή περνάω συχνά από το σημείο, ξέρω πως υπάρχουν δύο.

Το ένα, αριστερού κόμματος και το άλλο, μίας κίνησης πολιτών της περιοχής που συσπειρώνονται κατά των μέτρων του τελευταίου καιρού.

Αυτό των πολιτών δεν το είδα σήμερα.

Είδα να σκίζουν το άλλο τα δύο αγόρια, ντυμένα με μαύρα Τ - shirts που έγραφαν στο πίσω μέρος με άσπρα κεφαλαία Χρυσή Αυγή.

Μου πήρε κάμποσο για να συνειδητοποιήσω τι έβλεπα.

Κοίταξα γύρω, και άλλα αυτοκίνητα στο φανάρι σταματημένα, γύρω γύρω καταστήματα, κόσμος, κανείς δεν φάνηκε να κάνει το παραμικρό, έστω να αναρρωτιέται.

Τίποτα.

 

Μην με παραπέμψετε παρακαλώ στα πολύ κατατοπιστικά άρθρα της βιβλιοθήκης μας για τις εποχές που αναμένονται με τον Πλούτωνα και τον Ουρανό και τα Τ-Τετράγωνα, τα έχω διαβάσει.

 

Παρ όλα αυτά τώρα είναι που αρχίζω να μην πιστεύω πως πράγματι, θα ζήσουμε μέρες απίστευτες.

 

Έρχεται σιγά σιγά, μας κυκλώνει λίγο-λίγο, κάνει ολοένα και περισσότερο αισθητή την παρουσία του, αλλά σε δόσεις να το συνηθίζουμε.

 

Κοινωνικός Μιθριδατισμός.

 

Το δηλητήριο λίγο λίγο καθημερινά ώστε να συνηθίσουμε στην υπερδοσολογία.

Ποιά και πόση θα είναι αυτήν και πως θα μας δοθεί, θα μας δίνεται??

 

Ανατρέχω στις μελέτες, τα συμπεράσματα , τις περιγραφές αστρολόγων που προτιμούν να αναλύουν την αστρολογία με κλασσικά εργαλεία και τρόπους.

 

Υπάρχει μία απαισιοδοξία που οφείλεται στην εξής παρατήρηση: 

 

Oι τέσσερις σημαντικοί απλανείς αστέρες ( behemian stars ), δηλ οι Fomalhaut, Aldebaran,Antares και πρόσφατα ο Regulus,  έχουν μετακινηθεί στα 4 μεταβλητά ζώδια.

 

Aυτό, αλλάζει τις ισορροπίες και τις συνθήκες. 

Είναι ένα ακόμα αστρολογικό γεγονός όπως και τα τετράγωνα Ουρανού, Πλούτωνα κλπ που τόσο συχνά μνημονεύονται.

Η διαφορά είναι πως οι επιδράσεις των εξωκρόνιων είναι κατά πολύ μικρότερες χρονολογικά από αυτήν των απλανών.

 

Οι απλανείς θα μετατοπιστούν σε παρορμητικά το 2160.

 

Οι διακυμάνσεις, οι μεταστροφές και οι "οπισθοχωρήσεις"  των μεταβλητών μας οδηγούν στη σκέψη της επιστροφής σε ίσως πιο σκοτεινούς καιρούς.

 

Πόση πνευματικότητα θα μας απομείνει στο τέλος αυτού του μεγάλου κύκλου που αρχίζει?

Ενδεχομένως, με την είσοδο των απλανών στα παρορμητικά, πολλά πολλά χρόνια μετά πυο εμείς δεν θα ζούμε τότε να πρέπει να κάνουμε μία  νέα αρχή.

 

Ως τότε?

 

Με κατέκλυσε κάτι άσχημο βλέποντας αυτά τα παιδιά.

Δεν θέλω καν να τα ρωτήσω για το λόγο.

Δεν θέλω καν να αναρρωτηθώ - και άλλο- καθώς εδώ και καιρό παρατηρώ να οδηγούνται τα πράγματα και εμείς σε καταστάσεις έξω από τη φαντασία και τις προσδοκίες μας.

 

Ξέρω καλά πως το "έλα μωρέ, όλα θα φτιάξουν" δεν έχει χώρο στη σημερινή πραγματικότητα.

 

Πόσο νομίζετε οτι θα αντέξουμε ακόμα να λέμε έλα μωρέ  πριν όλα καταρρεύσουν? 

Το ξάφνιασμα, η έκπληξη και ο πανικός δεν θα γίνουν δεκτά ως δικαιολογίες.

Τότε, θα μας πει αυτό το μαύρο πράγμα που μας καταπίνει " έλα μωρέ, τώρα το κατάλαβες οτι σε έπαιρνε ο διάολος τόσο καιρό? "