Oι δρόμοι είναι κοινοί/δημόσιοι αλλά ταυτόχρονα θα πρέπει να διαφυλάττουν τα δικαιώματα όσων τους διασχίζουν.
Αν κάποιος περπατάει στο δρόμο και δολοφονηθεί η αστυνομία (
συντεταγμένο πολιτειακό όργανο ) θα κυνηγήσει το δολοφόν, και εφόσον
τον συλλάβει, ο δολοφόνος θα δικαστεί κλπ.
Ωραία.
Αυτό είναι εύκολο. Είναι κάτι διακριτό από τη νομοθεσία.
Νομοθεσία, είναι η οργανωμένη διοικητική μέριμνα μίας κοινωνίας -
πολιτείας που διαφυλάττει τα δικαιώματα αλλά και ζητά την άσκηση των
καθηκόντων και υποχρεώσεων από τα μέλη της- πρόσωπα φυσικά και νομικά
κάθε τύπου.
Η Νομθεσία κάποιες φορές υστερεί στο να διακρίνει το έγκλημα.
Ειδικά για το διαδίκτυο, υπάρχει η αίσθηση πως όλα είναι εν πληρότητα ασύδοτα.
Είναι όμως έτσι?
Οι σύγχρονοι τρόποι ζωής ξεπερνούν τη νομοθεσία πολύ συχνά και αυτό είναι μία διεγνωσμένη και αναγωνρισμένη της αδυναμία.
Η θέση των ορίων και του συστημικού πλαισίου σε κάτι που από μόνο του είναι άναρχο είναι ένα ζήτημα εκ βαθέων ηθικό.
Βέβαια, υπάρχουν τρόποι διαχωρισμού αυτής της άναρχης δόμησης του διαδικτύου ανάλογα με το τι υπηρετεί η κάθε του χρήση.
Αν υπάρχει ένας "δρόμος" δηλαδή κάτι κοινό που λειτουργεί με
διαμοιρασμό της προσωπικής ευθύνης του καθενός αλλά και τις επιτηρητικής
αρχής του, τότε τα πράγματα είναι ίσως πιο απλά.
Ειδικά αν τα μέλη του "δρόμου" δεν είναι απλοί περαστικοί αλλά
εξυπηρετούν το σκοπό του " δρόμου" που είναι κερδοσκοπικός..άρα, τα μέλη
είναι πελάτες και καταναλωτές.
Σαν να λέμε, κάποιος, έχει ένα μπαράκι με μία σκάλα που κάθε τόσο πέφτει..
Στο μπαράκι, οι πελάτες διασκεδάζουν, κοινωνικοποιούνται κλπ, αλλά είναι αυτήν η ρημάδα η σκάλα που πέφτει συνέχεια..
Δεν θα πρέπει οι πελάτες να προφυλαχτούν? Πόση ανοχή θα πρέπει να δείχνουν επειδή το μπαράκι αυτό έχει τα καλύτερα ποτέ? Ε? πόση?
Στο μπαράκι, μπορεί ένας καλοπληρωτής πελάτης ( επειδή πίνει πολά ποτά και φέρνει όλο του το παρεάκι ) να μεθάει ή να έχει κάποια αστορλογική ένδειξη ή ή ή και να μην μπορεί να συγκρατήσει τον εαυτό του, έτσι, να αρχίζει να ενοχλεί κατ επανάληψη άλλους εκεί μέσα, που επίσης πληρώνουν τα ποτά τους..
Θα το κάνει μία φορά, δύο, τρείς...θα το κάνει για χρόνο και πάνω.
Το κατάστημα, όσο δεν αντιδρά σ αυτό, είναι σαν να επιλέγει πελάτες.
Έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει.
Όμως, έχει και την υποχρέωση να το βάλει στην ταμπέλα του ( σε κάποιον ιστότοπο στους όρους χρήσης) με φαρδειά-πλατειά γράμματα που να λέει : Στο μαγαζί μου, εγώ αποφασίζω πως όποιος μαίνει, θα υφίσταται τη συμπεριφορά ορισμένων πλετάων χωρίς να μου ζητούν ευθύνες"
Και τότε, πραγματικά, η ευθύνη θα βαρύνει όλους όσους προσέρχονται υπό τον όρο αυτόν.
Όταν όμως δεν γράφει κάτι τέτοιο πουθενά, η ευθύνη ποιόν βαραίνει και ποιόν αφορά?
! Σωστή. Προσωπικά, πρόσθετω δε, ο,τι πρέπει να προφυλαχτουν οι ανυποψίαστοι ´η έστω στοιχειωδώς αστικά ευγενείς πελάτες (sic) κι απο βρισιδια ή οιστριονικα μίνι παραληρηματα μέσω προσωπικών μηνυματων.
@ Epique: Καλά, κοίταξε, υπάρχουν πράγματα που πέρα από την υπόθεση μπορεί να είναι πραγματικά.
Αν ας πούμε κάποιος θαμώνας τρώει συνέχεια μια καρέκλα στο κεφάλι που πετάει ο ας πούμε κάπως δραστήριος πελάτης, ο κάπως επιθετικός και προσβλητικός, κάποια στιγμή θα αρπάξει και αυτός μία και θα αρχίσει να πετάει.
Αν την φάνε άμαχοι στο κεφάλι- πιθανότατο το βρίσκω- θα φταίει, αλλά θα φταίει και ο ηθικός αυτουργός.
Θα μου πεις, γιατί να αρχίσει να πετάει και αυτός καρέκλες? Ας σηκωθεί να φύγει..
Η αντίδραση όμως μπορεί να είναι δυστυχώς κάποιες φορές άσχημη, αλλά θες να μιλήσουμε για την αντίδραση ή για τη δράση που την προξένησε?
Εγώ μπορώ να φτάσω και στην καταδίκη της αντίδρασης , είμαι τόσο μα τόσο απεγνωσμένα και ανέλπιδα Κρονιασμένη, όμως, τα θέλω όλα....θέλω να φτάσουμε στο μεδούλι της δράσης που άναψε το φυτίλι.
Τη δράση μπορεί να την έχει ο ασύδοτος πελάτης, την ηθική αυτουργία όμως το κατάστημα.
Ας πληρώσει όποιος αντιδρά πετώντας κι αυτός καρέκλες, και εγώ να είμαι στη θέση του, να πληρώσω, αλλά να να βγει σένιος ο δράστης και ο αυτουργός? Θα πετάξω κάτι μη αστικά αποδεκτό τώρα και δεν πρέπει
Στην υποθετικη περίπτωση που αναφέρεις ,προφανώς ευθύνεται η όλη κατάσταση, φυσικα και ο ηθικος αυτουργιος, εξ ού και ο άμαχος πληθυσμός δεν έκανε χρήση κάτι άριστων γαλλικών που μαθαίνει αδιάλειπτα απ´ το νήπιο. Αλλα, η απροκλητη προσωπικη επιθεση και η υστερικη αγένεια, είναι τέτοια απο όπου κι αν προέρχεται, και δηλοι πάντα τη χαμηλή λίγκα του δράστη- είτε αυτή του φαίνεται, είτε αυτή την κρύβει πίσω απο εντυπωσιακά νοητικα προτερήματα, που φεύ πανε απολύτως χαμένα και άχρηστα. Καλή συνέχεια.
Επειδή δεν πιστεύω στα λαϊκά δικαστήρια- φαντάζομαι πως και η δική
σου αστική ευθιξία συμφωνεί, έκανα μία φιλολογικού τύπου προσέγγιση σε
ένα θέμα όπως κάνον όλοι λέγοντας ό,τι σκέφτονται και τους
προβληματίζει.
Το δε λαϊκό δικαστήριο με δικαστές τους ομοτράπεζους, ομοκρέββατους
του ζωηρού δράστη, τους ομοτράπεζους, ομοκρέββατους των
ομοτράπεζων.ομοκρέββατών του κλπ κλπ, φίλων γνωστών, συγγενών πρώτου,
δεύτερου και 14ου βαθμού είναι ανεπτίτρεπτο.
Σε ανώνυμα μέρη δεν ανθίζουν λαϊκά δικαστήρια αν και ως αντιδρούσα βρέθηκα αρκετές φορές εν μέσω τους.
Αν ανθίζουν , πάμε πάλι πίσω στον ηθικό αυτουργό.
Από την άλλη, όποιος γουστάρει να καταδικάσει την αντίδαση ως λαικός
διαστής ας το κάνει μιας και εφόσον ομοτράπεζος, ομοκρέββατος, φίλός,
συγγενείς, γνωστός κλπ έχει και άλλους τρόπους και μέρη και τόπους να το
κάνει.
Όσο ρίχνει λάδι στη φωτιά δεν είναι παρά ένας λαικός δικαστής και η αστική μου αίσθηση ευθύνης είναι εναντιομένη στο μέγιστο.
Όπως βλέπεις, έχουμε μια διαφορά στο βαθμό που μας ενοχλούν κάποια πράγματα.
Αν για παράδειγμα σε ρωτήσω αν η δική σου συμμετοχή διανθίζεται κάτω από την οποιαδήποτε από τις άνω αναφερόμενες ιδιότητες έχεις κάτι να μοιρστείς μαζί μας?
Μπορεί για παράδειγμα να είσαι η κουμπάρα του ξαδέρφου της γιαγιάς του πελάτη που ενοχλεί...ή φίλη της γυναίκας του...ή κάτι...
Λέω...υποθετικά μιλώντας πάντοτε.
Λαικό δικαστήριο από τους τόσο εύθικτους αστους? απαπαπα... όχι καλή μου..
ΑΝ κατάλαβα την ερώτηση, κι αυτή είναι η τελευταία απάντηση μου,ναι μπορώ.ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΝΕΝΑΝ σε προσωπικό επίπεδο απο το Ντόμ.ΑΠΟΛΥΤΩΣ. Μάλιστα, με συγκεκριμένα άτομα,ΠΟΤΕ ,αλλα ΠΟΤΕ δεν έχω ανταλλάξει ΚΑΝ προσωπικό μήνυμα - έστω για τον καιρο.ΠΟΤΕ.- Και η συζήτηση σε ό,τι με αφορά λήγει οντως εδώ.
Υποθετικά μιλάμε. Σε έναν ιστότοπο είμαστε.
Αλλά ακόμα κι έτσι, ελπίζω πως η αστική σου μυτούλα θα θεωρεί αρκετά δύσωδο έναν λαίκο δικαστήριο από αυτά που συχνά και πολλάκις στήνονται εδώ με συμμετοχή κλώνων αλλά και ορίτζιναλ νικ νέιμς που είναι:
η συνάδελφος του διπλανού γραφείου
η αδερφή
η ξαδέρφη
η κολητή
ομοτράπεζο παρεακι
η αραβωνιάρα
η πρώην
η νυν και ουκ έστι αριθμός.
Καλή συνέχεια και σε σένα και αν δεν τα ξαναπούμε, καλό καλοκαίρι.
Cinefil Memories..
Αν κάποιος περπατάει στο δρόμο και δολοφονηθεί η αστυνομία (
συντεταγμένο πολιτειακό όργανο ) θα κυνηγήσει το δολοφόν, και εφόσον
τον συλλάβει, ο δολοφόνος θα δικαστεί κλπ.
Ωραία.
Αυτό είναι εύκολο. Είναι κάτι διακριτό από τη νομοθεσία.
Νομοθεσία, είναι η οργανωμένη διοικητική μέριμνα μίας κοινωνίας -
πολιτείας που διαφυλάττει τα δικαιώματα αλλά και ζητά την άσκηση των
καθηκόντων και υποχρεώσεων από τα μέλη της- πρόσωπα φυσικά και νομικά
κάθε τύπου.
Η Νομθεσία κάποιες φορές υστερεί στο να διακρίνει το έγκλημα.
Ειδικά για το διαδίκτυο, υπάρχει η αίσθηση πως όλα είναι εν πληρότητα ασύδοτα.
Είναι όμως έτσι?
Οι σύγχρονοι τρόποι ζωής ξεπερνούν τη νομοθεσία πολύ συχνά και αυτό είναι μία διεγνωσμένη και αναγωνρισμένη της αδυναμία.
Η θέση των ορίων και του συστημικού πλαισίου σε κάτι που από μόνο του είναι άναρχο είναι ένα ζήτημα εκ βαθέων ηθικό.
Βέβαια, υπάρχουν τρόποι διαχωρισμού αυτής της άναρχης δόμησης του διαδικτύου ανάλογα με το τι υπηρετεί η κάθε του χρήση.
Αν υπάρχει ένας "δρόμος" δηλαδή κάτι κοινό που λειτουργεί με
διαμοιρασμό της προσωπικής ευθύνης του καθενός αλλά και τις επιτηρητικής
αρχής του, τότε τα πράγματα είναι ίσως πιο απλά.
Ειδικά αν τα μέλη του "δρόμου" δεν είναι απλοί περαστικοί αλλά
εξυπηρετούν το σκοπό του " δρόμου" που είναι κερδοσκοπικός..άρα, τα μέλη
είναι πελάτες και καταναλωτές.
Σαν να λέμε, κάποιος, έχει ένα μπαράκι με μία σκάλα που κάθε τόσο πέφτει..
Στο μπαράκι, οι πελάτες διασκεδάζουν, κοινωνικοποιούνται κλπ, αλλά είναι αυτήν η ρημάδα η σκάλα που πέφτει συνέχεια..
Δεν θα πρέπει οι πελάτες να προφυλαχτούν? Πόση ανοχή θα πρέπει να δείχνουν επειδή το μπαράκι αυτό έχει τα καλύτερα ποτέ?
Ε? πόση?
Θα το κάνει μία φορά, δύο, τρείς...θα το κάνει για χρόνο και πάνω.
Το κατάστημα, όσο δεν αντιδρά σ αυτό, είναι σαν να επιλέγει πελάτες.
Έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει.
Όμως, έχει και την υποχρέωση να το βάλει στην ταμπέλα του ( σε κάποιον ιστότοπο στους όρους χρήσης) με φαρδειά-πλατειά γράμματα που να λέει : Στο μαγαζί μου, εγώ αποφασίζω πως όποιος μαίνει, θα υφίσταται τη συμπεριφορά ορισμένων πλετάων χωρίς να μου ζητούν ευθύνες"
Και τότε, πραγματικά, η ευθύνη θα βαρύνει όλους όσους προσέρχονται υπό τον όρο αυτόν.
Όταν όμως δεν γράφει κάτι τέτοιο πουθενά, η ευθύνη ποιόν βαραίνει και ποιόν αφορά?
Ποια σκάλα;!!!
http://www.youtube.com/watch?v=Y25ZLHjd88I&feature=youtube_gdata_player
* "αναγωνρισμένη"
Αναγνωρισμένη
Αν ας πούμε κάποιος θαμώνας τρώει συνέχεια μια καρέκλα στο κεφάλι που πετάει ο ας πούμε κάπως δραστήριος πελάτης, ο κάπως επιθετικός και προσβλητικός, κάποια στιγμή θα αρπάξει και αυτός μία και θα αρχίσει να πετάει.
Αν την φάνε άμαχοι στο κεφάλι- πιθανότατο το βρίσκω- θα φταίει, αλλά θα φταίει και ο ηθικός αυτουργός.
Θα μου πεις, γιατί να αρχίσει να πετάει και αυτός καρέκλες? Ας σηκωθεί να φύγει..
Η αντίδραση όμως μπορεί να είναι δυστυχώς κάποιες φορές άσχημη, αλλά θες να μιλήσουμε για την αντίδραση ή για τη δράση που την προξένησε?
Ας πληρώσει όποιος αντιδρά πετώντας κι αυτός καρέκλες, και εγώ να είμαι στη θέση του, να πληρώσω, αλλά να να βγει σένιος ο δράστης και ο αυτουργός? Θα πετάξω κάτι μη αστικά αποδεκτό τώρα και δεν πρέπει
σου αστική ευθιξία συμφωνεί, έκανα μία φιλολογικού τύπου προσέγγιση σε
ένα θέμα όπως κάνον όλοι λέγοντας ό,τι σκέφτονται και τους
προβληματίζει.
Το δε λαϊκό δικαστήριο με δικαστές τους ομοτράπεζους, ομοκρέββατους
του ζωηρού δράστη, τους ομοτράπεζους, ομοκρέββατους των
ομοτράπεζων.ομοκρέββατών του κλπ κλπ, φίλων γνωστών, συγγενών πρώτου,
δεύτερου και 14ου βαθμού είναι ανεπτίτρεπτο.
Σε ανώνυμα μέρη δεν ανθίζουν λαϊκά δικαστήρια αν και ως αντιδρούσα βρέθηκα αρκετές φορές εν μέσω τους.
Αν ανθίζουν , πάμε πάλι πίσω στον ηθικό αυτουργό.
Από την άλλη, όποιος γουστάρει να καταδικάσει την αντίδαση ως λαικός
διαστής ας το κάνει μιας και εφόσον ομοτράπεζος, ομοκρέββατος, φίλός,
συγγενείς, γνωστός κλπ έχει και άλλους τρόπους και μέρη και τόπους να το
κάνει.
Όσο ρίχνει λάδι στη φωτιά δεν είναι παρά ένας λαικός δικαστής και η αστική μου αίσθηση ευθύνης είναι εναντιομένη στο μέγιστο.
Όπως βλέπεις, έχουμε μια διαφορά στο βαθμό που μας ενοχλούν κάποια πράγματα.
Λέω...υποθετικά μιλώντας πάντοτε.
Λαικό δικαστήριο από τους τόσο εύθικτους αστους? απαπαπα... όχι καλή μου..
Αλλά ακόμα κι έτσι, ελπίζω πως η αστική σου μυτούλα θα θεωρεί αρκετά δύσωδο έναν λαίκο δικαστήριο από αυτά που συχνά και πολλάκις στήνονται εδώ με συμμετοχή κλώνων αλλά και ορίτζιναλ νικ νέιμς που είναι:
η συνάδελφος του διπλανού γραφείου
η αδερφή
η ξαδέρφη
η κολητή
ομοτράπεζο παρεακι
η αραβωνιάρα
η πρώην
η νυν και ουκ έστι αριθμός.
Καλή συνέχεια και σε σένα και αν δεν τα ξαναπούμε, καλό καλοκαίρι.