Πάντοτε την πατάω κάπως έτσι...

Έχω την αόριστη αίσθηση πως παρατηρώντας ή αναλύοντας εγώ, δεν θα βρεθώ στο μάτι του κυκλώνα, θα την γλυτώσω στο παρατσάκ, ενίοτε με ακροβατικά τύπου  mission impossible όπου ο σκληρός αλλά καλός( που στην περίπτωσή μου  δεν είναι άλλος από το νονό το Δία ) θα κρεμάσει μία σκοινόσκαλα από ένα ελικόπτερο που κρατιέται σταθερό ακίνητο εν πτήσει ενώ το βαράνε 8 μποφώρ , κι εγώ, αφού τραξήξω με χάρη την τούφα από το μάτι ( είπαμε, έχει 8 μποφώρ) θα πω μια έξυπνη ατάκα ( γλυκανάλατη μόνο στις χολλυγουτιανές ταινίες) και θα σκαρφαλώσω με το ένα χέρι ενώ με το άλλο , επειδή είμαι και large τυπάκι θα κρατάω του Γουίλι τη φάλαινα για να τον σώσω και αυτόν ( αν και με φαντάζομαι σε βουνοκορφή, επομένως θα πρέπει να βρω κάτι άλλο από τον Γουίλι) και θα χαθώ στο ηλιοβασίλεμα ενώ θα ακούγονται μερικά ταραττζουμ για υπόκρουση.....

Πάντα?

Όχι πάντα..

Σήμερα μου ήρθε το τετράγωνο στο κεφάλι με φοβερή ευστοχία και αξιοσημείωτη επιτυχία!

Αν αυτό ήταν ένα χαλαρό προοίμιο για όσα είναι πιθανά σε όσους έχουν τη χαρά ( ωωωω) προσωπικών πλανητών στην 5η ως 10η μοίρα των παρορμητικών και που θα εξελιχθούν όταν η Πανσέληνος γίνει ακριβείας, μιας και προπορεύτηκα, έχω να πω μόνο : 

 take no prisoners!!!!!!!!!!!!!!!!!

 http://www.youtube.com/watch?v=Wf1Y5McLyzY

 .