Καλησπερες, πολλες καλησπέρες..

Μεγαλώνοντας -καθότι μπήκα στα πρώτα -άντα - συνειδητοποιω εντονότερα κάποια πράγματα για το άτομό μου και μεταξύ άλλων και αυτό: έχω δυσανεξία στην αντρική αλαζονεία. Γενικώς με εξοργίζει η αλαζονεία αλλά όταν είναι γένους αρσενικού δεν μπορώ να συγκρατηθώ. Είναι σαν μια φυσιολογική αντίδραση  του οργανισμού μου σε ένα εξωτερικό ερέθισμα. Έχει να κάνει και με το άτομο αυτό καθεαυτό αλλά και ειδικά με το γεγονός ότι φέρει κάποιας μορφής εξουσία που όταν αντιληφθώ ότι την καταχράται αντιδρώ επιθετικά. Μου έχει συμβεί με: τον πατέρα μου άπειρες φορές, καθηγητή στη σχόλη, τη σχέση μου, οδηγό λεωφορείου, ελεγκτή που πρόσφατα του ζήτησα τα στοιχεία του για τον τσεκάρω, σταθμάρχη του οασα που ζήτησα να δω το πρόγραμμα του, μ'ένα ηλίθιο γείτονα που πως δεν πιαστήκαμε στα χέρια και άλλα τέτοια.  

Με αντίστοιχες γυναικείς συμπριφορές λειτουργώ πολύ πιο διπλωματικά.

Να υποθέσω ο Αρούλης στον Κριο...;

Με όψεις κτλ. δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα.