@μπλου, Ανεπιθύμητα αλλά προβλέψιμα νέα παρθένι.
@τοξ, Δεν έπιασε, λέω να δράσω επιθετικά.
@Ροβ, Ναι κάπως έτσι.
Όταν σε γ@μάν, να γ@μάς πίσω δε λένε; Αν δε λένε το λέω γω.
Τον Άρη κ την Αφρο μου στον 8ο που με καταριέται και την καταριέμαι κ εγώ, έχω καιρό να τους πιάσω απ'τα χαλινάρια. Αυτό λέω μόνο.
(Νάου. Πού είναι εκείνοι οι σλάττυ τακούναροι που είχα αγοράσει στην Κάρναμπυ στρητ...)
τα ωραίοτερα πραγματα τελικα βγαινουν επειτα απο κοκτειλ:
απντέιτ ατακας στο τηλεφωνο μετα απο δακρυβρεχτες ξομολογήσεις:
"ντάρλιν', αυτη τη στιγμη άι γουντ ράδερ να πεθανω στον υπνο μου παρα να επισκεφτω ποτε ξανα τα όνειρά σου"
@αλις καλή μου τα γκομενικα στραβωσαν οσο ο γιαλος που αρμενιζω . . . .
<3 ευχαριστω ολους για το σαπορτ, πρωτη φορα εκλειψη κανει τοσο ακαριαιο μπαμ που να το καταλαβαινω . . .
Στα μούτρα
@τοξ, Δεν έπιασε, λέω να δράσω επιθετικά.
@Ροβ, Ναι κάπως έτσι.
Όταν σε γ@μάν, να γ@μάς πίσω δε λένε; Αν δε λένε το λέω γω.
Τον Άρη κ την Αφρο μου στον 8ο που με καταριέται και την καταριέμαι κ εγώ, έχω καιρό να τους πιάσω απ'τα χαλινάρια. Αυτό λέω μόνο.
(Νάου. Πού είναι εκείνοι οι σλάττυ τακούναροι που είχα αγοράσει στην Κάρναμπυ στρητ...)
κερνώ το τζιν με τόνικ
τα ωραίοτερα πραγματα τελικα βγαινουν επειτα απο κοκτειλ:
απντέιτ ατακας στο τηλεφωνο μετα απο δακρυβρεχτες ξομολογήσεις:
"ντάρλιν', αυτη τη στιγμη άι γουντ ράδερ να πεθανω στον υπνο μου παρα να επισκεφτω ποτε ξανα τα όνειρά σου"
@αλις καλή μου
<3 ευχαριστω ολους για το σαπορτ, πρωτη φορα εκλειψη κανει τοσο ακαριαιο μπαμ που να το καταλαβαινω . . .
Κρεβάτια θὰ ῾χουμε ἄνθινα γεμάτα αἰθέρια μύρα·
ντιβάνια ὁλοβελούδινα σὰ μνήματα βαθιά·
στὶς ἐταζέρες λούλουδα παράξενα τριγύρα,
ποὺ ἀνοίξανε μόνο γιὰ μᾶς σὲ μέρη μαγικά.
Καὶ ποιὰ τὴν ἄλλη νὰ ὑπερβεῖ στὴν ὕστατη φωτιά τους,
οἱ δυὸ καρδιές μας -σὰ τρανὲς λαμπάδες δυό- μαζί
θὰ διπλοκαθρεφτίσουνε τὸ διπλοφώτισμά τους
στὰ πνεύματά μας ποὺ ῾ναι δυὸ καθρέπτες ἀδερφοί.
Καὶ μία βραδιὰ ὁλογάλανη, ρόδινη, μυστικὴ
θὲ ν᾿ ἀνταλάξουμε ἄξαφνα τὴν ἴδια ἀναλαμπή,
σὰν ἕνα μακροθρήνημα ποὺ φέρνει ὁ χωρισμός·
κι ἀργότερα ἕνας Ἄγγελος θά ῾ρθει φῶς νὰ χύσει,
-τὶς πόρτες μισανοίγοντας πιστὸς καὶ χαρωπός-,
στοὺς δυὸ καθρέπτες τοὺς θαμπούς,
στὶς φλόγες ποὺ ῾χαν σβήσει.
http://fleursdumal.org/poem/197
Ok.. Δεν είναι επιτάφιος, τον κλαίω τον Έρωτα ένιγουεϊ.
Και συγχωράτε με την αμαρτωλή. Σήμερα θα νηστέψω, promise.. αφού μου έχει κοπεί κ η όρεξη.