Μετά από τόσα χρόνια επιτέλους κατάλαβα ότι για όλα μου τα προβλήματα (ερωτικής φύσεως) φταίει το ξερό μου το κεφάλι. Ναι. Τόσα χρόνια μου φταίγαν οι άλλοι, η γκαντεμιά μου, τα γκρίζα σύννεφα, οι πλανήτες, κάτι Σκορπιοί Σαββατογεννημένοι που έριχναν κατάρες και ό,τι άλλο φαντάζεται κανείς.

Και τώρα που το κατάλαβα τι κάνω; Τίποτα. Γιατί για ακόμη μια φορά η κούτρα μου δεν λέει να πάρει μπροστά...εκεί....στο ίδιο τέμπο. Πάρτα ζώον. (μούντζα) Είμαι άξια της μοίρας μου. Αν υπάρχει.

Διότι κυρίες και κύριοι, πόσες δεύτερες ευκαιρίες μπορεί να έχουμε; Εεε;;; Πόσα λάθη πρέπει να κάνουμε για να μάθουμε;;;; Κι εντωμεταξύ ο χρόνος κυλάει σαν νερό και χάνεται...

Μαύρη κατάθλιψη μ' έχει πιάσει. Δεν αντέχω άλλο πια, βαρέθηκα. Με τον εαυτό μου τα χω. Ναι, έχω μεγάλο πρόβλημα στα ερωτικά μου...

...αλλά είναι το μικρότερο απ' όλα τ' άλλα προβλήματα που έχω αυτή τη στιγμή. Ρίχνω το βάρος εκεί για να μην τρελαθώ.