"Οι ερωτευμένοι", λέει ο Αλκιβιάδης μοιάζουν με αυτούς που τους δάγκωσε φίδι: "Δεν θέλουν καθώς λένε να μιλούν για το ατύχημά τους σε κανέναν, παρά μόνο σε αυτούς που έπεσαν θύματα του ίδιου ατυχήματος, σαν να ήταν αυτοί οι μόνοι ικανοί να συλλάβουν και να δικαιολογήσουν ό,τι τόλμησαν να κάνουν και να πουν υπό την επήρεια των πονων τους".
Ένας ερωτευμένος, ένας άνθρωπος του πάθους είναι πάντα μόνος...Δεν ανήκει σε κανένα κλαμπ, σε καμία λέσχη, σε κανένα κατάλογο... Η κοινωνία δεν λογοκρίνει τον ερωτά μου, δεν μου απαγορεύει το πάθος, δεν με εξαναγκάζει να γίνω σαν τους "κανονικούς"...απλά με κρατάει σε απόσταση...με αποφεύγει αφού δεν ανήκω πουθενά...
Να γιατί είμαι μόνος:
Όλοι έχουν τα πλούτη τους,
μόνο εγώ μοιάζω να μην έχω τίποτε.
Το πνεύμα μου είναι πνεύμα ενός αδαούς
γιατί προχωρεί πολύ αργά.
Όλοι έχουν οξυδέρκεια,
μόνο εγώ βρίσκομαι στο σκοτάδι.
Όλοι έχουν ξεκάθαρο μυαλό.
Μόνο το δικό μου μυαλό είναι συγχυσμένο,
πηγαινοέρχεται σαν τη θάλασσα, πνέει σαν τον άνεμο.
Όλοι έχουν τον ξεκάθαρο σκοπό τους,
μόνο εγώ δεν βλέπω πέρα από τη μύτη μου, σαν αγροίκος.
Μόνο εγώ διαφέρω από τους άλλους ανθρώπους,
γιατί επιμένω να βυζαίνω τη Μητέρα μου.
(Ταό Τε Κινγκ)
Τον έρωτα-πάθος δεν τον αναλαμβάνει σήμερα κανένα μεγάλο σύστημα σκέψης, καμία φιλοσοφία, κανένας δεν τον υπερασπίζεται... Έτσι η μοίρα κάθε ερωτευμένου είναι η απόλυτη μοναξιά που συνοψίζεται στη φράση: "κανείς δεν με καταλαβαίνει..."
Eίναι εκείνη η ''ανεκπλήρωτη'' σκιά πού τυλίγει τον έρωτα και μάς τρελαίνει. Αλλά πάλι έρωτας δίχως το ανεκπλήρωτο υφάδι του είναι σαν να θωρείς αργαλειό δίχως τ'ακροδάχτυλα μιας φιλντισένιας κόρης πανωθέ του γεμάτη προσδοκίες...
Κ. Πανοπουλε για το "κανεις δεν με καταλαβαινει μαζι" με την ακολουθια του - γοητευμενη ..... και να δηλωσω ευθαρσως σαν αξια κρονια .. βαρεθηκα πολυ και πλητω που καθεται αστραμα ονομαζεται ερωτας και φτου ξανα μανα...
Ο έρωτας δεν κουβεντιάζεται...GP
Καλό μήνα μελαγχολικό κριάρι...
Ένας ερωτευμένος, ένας άνθρωπος του πάθους είναι πάντα μόνος...Δεν ανήκει σε κανένα κλαμπ, σε καμία λέσχη, σε κανένα κατάλογο... Η κοινωνία δεν λογοκρίνει τον ερωτά μου, δεν μου απαγορεύει το πάθος, δεν με εξαναγκάζει να γίνω σαν τους "κανονικούς"...απλά με κρατάει σε απόσταση...με αποφεύγει αφού δεν ανήκω πουθενά...
Να γιατί είμαι μόνος:
Όλοι έχουν τα πλούτη τους,
μόνο εγώ μοιάζω να μην έχω τίποτε.
Το πνεύμα μου είναι πνεύμα ενός αδαούς
γιατί προχωρεί πολύ αργά.
Όλοι έχουν οξυδέρκεια,
μόνο εγώ βρίσκομαι στο σκοτάδι.
Όλοι έχουν ξεκάθαρο μυαλό.
Μόνο το δικό μου μυαλό είναι συγχυσμένο,
πηγαινοέρχεται σαν τη θάλασσα, πνέει σαν τον άνεμο.
Όλοι έχουν τον ξεκάθαρο σκοπό τους,
μόνο εγώ δεν βλέπω πέρα από τη μύτη μου, σαν αγροίκος.
Μόνο εγώ διαφέρω από τους άλλους ανθρώπους,
γιατί επιμένω να βυζαίνω τη Μητέρα μου.
(Ταό Τε Κινγκ)
Τον έρωτα-πάθος δεν τον αναλαμβάνει σήμερα κανένα μεγάλο σύστημα σκέψης, καμία φιλοσοφία, κανένας δεν τον υπερασπίζεται... Έτσι η μοίρα κάθε ερωτευμένου είναι η απόλυτη μοναξιά που συνοψίζεται στη φράση: "κανείς δεν με καταλαβαίνει..."
When I see, I see my signs
It's the same face presenting the same lie
If you keep walking sideways
If you keep changing your mind
They say, that silence it sometimes pays
In war, silence it sometimes pays
Saw the seashore, unfamiliar
The water and oil, unfamiliar
Success and toil, unfamiliar
Unaccustomed, unfamiliar
Παρηγοριά!
και απο πληρη βαρεμα δεν θα συνεχισω τον ονειδο..