Δυο θάλασσες τα μάτια σου που πνίξαν την καρδιά μου
είναι καράβια στο βυθό απόψε τα όνειρά μου
Σ΄αγάπησα κι όσο θα ζω για σένα θ΄αναπνέω
μακριά σου κάθε μου λεπτό θα μοιάζει πιο μοιραίο

Μα αν με χρειαστείς και θέλεις να γυρίσεις
και δεν βρεις τη δύναμη ξανά να μ΄αντικρίσεις
ένα δάκρυ σου ψυχή μου να αφήσεις στα σκαλοπάτια μου
Αν με χρειαστείς τις νύχτες του χειμώνα
έλα να χαρείς και φίλα με στο στόμα
κρύψε τη σιωπή στου φεγγαριού το χρώμα
μάτια παλάτια μου μάτια παλάτια μου

Δυο μάγισσες τα μάτια σου που πήραν το μυαλό μου
κι είναι οι νύχτες μου φωτιές απ΄το παράπονό μου


...τα τελευταια χρονια ενιωθα να με κυνηγαει,να στοιχειωνει τις σκεψεις μου ο αριθμος 31,δε μπορουσα να καταλαβω τι εντονο προαισθημα ηταν αυτο και απλα περιμενα,ενιωθα την ανατροπη που θα εφερνε το 2008,μαρτυρες τα φιλαρακια μου,που μοιραστηκα μαζι τους τις σκεψεις μου τα περασμενα Χριστουγεννα ...φετος  μου λυθηκε η απορια...τιποτα πλεον δεν ειναι ιδιο μετα απο εκεινη τη συναντηση στις 31...αφιερωμενο το παραπανω τραγουδι...καλημερες