Κοιτάω παλιές φωτογραφίες Μικρές δικές μας ιστορίες Χαμόγελα που κλείστηκαν σ' ένα χαρτί Διαβάζω κάρτες, γράμματά σου Και στο ψυγείο σημειώματά σου Κι απ' ό,τι σε θυμίζει παίρνω ζωή Μα δεν τελειώσαμε Δεν γίνεται σου λέω, δεν τελειώσαμε Το χρόνο απλά για λίγο τον παγώσαμε Αυτό θυμάμαι, αυτό είπες πριν χαθείς Και μου το ορκίστηκες Μα απ' τη ζωή μου τώρα εξαφανίστηκες Για την αγάπη μου ποτέ δεν πείστηκες Μα ακόμα δεν τελειώσαμε εμείς Μα αντέχω ακόμα και ας γίνομαι λιώμα Πληγωμένη καρδιά μου, κάνε υπομονή Μα αντέχω σου λέω κι ας χτυπιέμαι, ας κλαίω Μέσα στην αγκαλιά μου κάποια μέρα θα 'ρθεί. Τραγούδια γράφω που πονάνε Κι από τα μάτια μου κυλάνε Δυο καταιγίδες δάκρυα που σε ζητούν Κι όταν η νύχτα ξημερώνει Τρομάζω αν δεν είσαι μόνη Κι αν άλλα χείλη για «καλημέρα» σε φιλούν Μα δεν τελειώσαμε..... αφιερωμενο σε οσους ξερουν καλα μεσα τους ,οτι τιποτα δε τελειωσε ποτε...ολα παιζονται ακομα...εστω κι αν φαινεται οτι ο χρονος παγωσε...παντα παιζει η πιθανοτητα για μια "ανοιξη",ακομα και στη καρδια του χειμωνα...κοντρα σε ολα τα δεδομενα και τα προγνωστικα...καλημερες...