Πώς αλήθεια γίνεται να εμπιστευτείς ξανά κάποιον που σε πρόδωσε;Από τότε που έμαθα για τα ψέματά του,κάνω συνέχεια προσπάθειες να τα ξεπεράσω(γιατί βλέπεις αποφάσισα πως θέλω να είμαι μαζί του και να αφησω πίσω τα λάθη μας...ΜΑΣ...οχι ΤΟΥ...καθώς είχα πει και εγώ κάποια ψέματα) Όμως,τίποτα δεν είναι εύκολο...Είμαι συνέχεια στην πρίζα πως ο άλλος κρύβεται καλά πίσω από τος δικαιολογίες του και τρελαίνομαι πιστεύοντας πως είναι αλλού από εκεί που μου λέει ότι είναι...Τα ψέματα-τουλάχιστον αυτά που εγώ έχω αποκαλύψει-έχουν να κάνουν με πράγματα που δε μου έλεγε απλά και μόνο για να μην τσακωθούμε,καθώς ήμουν αρκετά καταπιεστική...πχ να βγει με τους φίλους του αργότερα από ότι μου είχε πει για να μη φωνάζω και του το βγάλω ξινό...οκ,έφταιξα κ εγώ που υπήρξα υπερβολική,γιατί αν δε φοβόταν να μου μιλήσει,θα το έκανε,όπως άλλες φορες.Το θέμα είναι πως από τότε που μαθεύτηκαν όλα αυτά και του μίλησα και εγώ για τα παρόμοια δικά μου λάθη,βρίσκω συνέχεια αφορμές για να τσιτώνω και νομίζω πως μου λέει συνέχεια ψέματα....Δεν ξέρω πως να το χειριστώ όλο αυτό...Βέβαια,δεν κάνω συνέχεια σκηνές και τις περισσότερες φορές δεν του μιλώ για τις ''αρρωστημένες'' σκέψεις μου,αλλά όλο αυτό υπάρχει μέσα μου τους τελευταίους 5 μήνες και δεν μπορώ να χαρώ τον έρωτα μας,φοβόμενη ότι θα σκάσει και νέα βόμβα!!Να σημειώσω πως είμαστε μαζί κάποια χρόνια και ότι τα ψέματα του απ'ο,τι μου λένε δικοί μου άνθρωποι είναι ανθρώπινα και όχι τόσο τραγικά,αλλά εγώ πιστεύω πως 1)Το ψέμα είναι ψέμα και 2)ο άνθρωπος δεν αλλάζει...ΚΑΙ η ειρωνεία ποια είναι??ότι τον κρίνω ενώ εχω κάνει κ εγω βλακείες και ίσως και χειρότερες.....αλλά έτσι αισθάνομαι...Μακάρι να μην είχα μάθει τίποτα....Τι να κάνω????