Δεν ξερω τι απ ολα φταιει,ισως να ειναι ο καιρος που χαλασε ετσι αποτομα και μελαγχολησα,αλλα τις τελευταιες μερες δεν μπορω να παψω να σκεφτομαι το παρελθον και συγκεκριμενα ενα γλυκο καρκινακι...μεταξυ μας υπηρχε κατι ιδιαιτερο και το ξερω.ειναι απ αυτα που δεν μπορεις να τα εκφρασεις,μονο τα νιωθεις.δυστηχως ομως δεν προχωρησε λογω του οτι δν μπορουσα να αισθανθω ασφαλεια αφου ηταν αρκετα εγωιστης για να παραδεχτει τα συναισθηματα του.μια ζεστη μια κρυο..εγω ομως τι κανω???γιατι τον σκεφτομαι ακομα?και γιατι νομιζω οτι κ εκεινος με σκεφτεται ακομα?

ειχα την αναγκη να τα πω και την ελπιδα οτι εσεις σαν καρκινακια θα μπορουσατε να μου δωσετε καμια συμβουλη γ να σας καταλαβω καλυτερα..



 http://www.youtube.com/watch?v=-TPeR8Aq6BQ