Η Σελήνη, που είναι η παραξενιά η ίδια, κοίταξε από το παράθυρο την ώρα που κοιμόσουν στην κούνια σου και είπε στον εαυτό της : "Αυτό το παιδί μ' αρέσει".
Και κατέβηκε με μαλακές κινήσεις τη συννεφένια σκάλα της και πέρασε αθόρυβα ανάμεσα απ' τα τζάμια. Έπειτα απλώθηκε πάνω σου με την απαλή τρυφερότητα μιας μητέρας και απόθεσε τα χρώματά της πάνω στο πρόσωπο σου.Οι κόρες των ματιών σου έμειναν πράσινες, και τα μάγουλά σου ασυνήθιστα χλωμά. Κοιτάζοντας με θαυμασμό αυτή την επισκέπτρια τα μάτια σου μεγάλωσαν τόσο παράξενα· και σου έσφιξε τόσο τρυφερά το στήθος, που σου 'μεινε για πάντα η επιθυμία για δάκρυα.
Ωστόσο, μέσα στο ξέσπασμα της χαράς της, η Σελήνη γέμιζε όλο το δωμάτιο σα μια φωσφορική ατμόσφαιρα, σαν ένα λαμπερό ψάρι· και όλο αυτό το ζωντανό φως σκεπτόταν και έλεγε: "Θα υποστείς αιώνια την επιρροή του φιλιού μου. Θα 'σαι όμορφη με το δικό μου τρόπο, θα αγαπήσεις αυτό που αγαπώ και αυτό που μ' αγαπά : το νερό, τα σύννεφα, τη σιωπή και τη νύχτα· την απέραντη και πράσινη θάλασσα· το άμορφο και χιλιόμορφο νερό· τον τόπο όπου δε θα πας· τον εραστή που δε θα γνωρίσεις· τα τερατόμορφα λουλούδια· τα αρώματα που φέρνουν παραλήρημα· τις γάτες που λιγώνονται πάνω στα πιάνα και που βογκούν σα γυναίκες, με μια βραχνή και γλυκιά φωνή!
Και θα αγαπηθείς από τους εραστές μου, θα θαυμαστείς από τους θαυμαστές μου. Θα είσαι η βασίλισσα των ανθρώπων που 'χουν πράσινα μάτια, που τους έσφιξα κι αυτών το στήθος μεσ' στα νυχτερινά χάδια μου· αυτών που αγαπούν τη θάλασσα, την απέραντη, ταραγμένη και πράσινη θάλασσα, το άμορφο και χιλιόμορφο νερό, τον τόπο που δεν βρίσκονται, τη γυναίκα που δεν ξέρουν, τα σκυθρωπά λουλούδια που μοιάζουν με λιβανιστήρια μιας άγνωστης θρησκείας, τα αρώματα που παραλύουν τη θέληση, και τα άγρια και ηδονικά ζώα που είναι τα σύμβολα της τρέλας τους".
Γι' αυτό, καταραμένο αγαπημένο χαϊδεμένο παιδί, είμαι τώρα ξαπλωμένος στα πόδια σου, ψάχνοντας σ' όλο σου το πρόσωπο την αντανάκλαση της φοβερής Θεότητας, της μοιραίας νονάς σου, της δηλητηριάστριας παραμάνας όλων των φεγγαροπαρμένων.
*****
Ερχεται και μια δευτερη ξανθια και την ρωταει:
-Κανεις λιγο πιο κει να κατσω και εγω?
Και απανταει η αλλη;
-Οχι γιατι ειναι ατομικη.
- Ναι παρακαλώ, Ράδιο Κορασίδη;
- Μάλιστα κυρία μου...
- Θα ήθελα να κάνω μία αφιέρωση...
συγνώμη κιόλας που δεν συμβάλλω,αλλά είμαι σε φάση ανάρρωσης!
φευγει η 1η γυρναει μετα απο κανενα 10λεπτο, εσταζε αιμα απο το στομα της.
"ελα ρε, που πηγες?" τη ρωτανε.
"την βλεπετε αυτη τη κολωνα?"
"ναι"
"ε, πισω απο αυτη, ειναι ενα χαμοσπιτο μενει ενας παππους μονος του, τον αδειασα τον ατιμο"
πεσανε τα σχετικα μπραβο, ξεκιναει η επομενη, γυρναει μετα απο 20 λεπτα, εσταζε αιμα απο στομα μυτη αυτια, τρελλαθηκαν οι αλλες.
"που πηγες μωρε?"
"την βλεπετε αυτη τη κολωνα?
ε, πισω απο αυτη ειναι μια μεζονετα, μενει μια οικογενεια τους ρουφηξα ο,τι ειχαν και δεν ειχαν, αμε."
Μπραβο- μπραβο και δωστου μπραβο και εισαι αξια κτλ.
ξεκιναει η τριτη, γυρναει μετα απο ενα λεπτο, τιγκα στο αιμα, απο μαπα, απο σωμα, απο φτερα απο παντου.
"πωωωω ρε... που πηγες? τι εκανες?"
"την βλεπετε αυτη τη κολωνα?"
"ναι"
"εγω δεν την ειδα"