αφού έχω φάει τα σωθικά μου τόσο καιρό με την γκρίνια, τη μίρλα, την έλλειψη αυτοπεποίθησης κ βλέποντας να μην με στηρίζει κανένας κ αυτοί που με στηρίζουν να μην τους θέλω (άκουσον άκουσον) κ αφού κατάλαβα ότι επαθα κατάθλιψη τώρα δε με νοιάζει ρε συ...
ναι έπαθα κ παθαίνω όταν βλέπω τέλμα...
κ πάχυνα εκεί που αδυνάτισα...κ γάμησε τα..
ναι ειλικρινά μπορεί να χάσω κ τη δουλειά μου, ναι μπορεί να μείνω άνεργη και είναι κάτι που με τρομάζει..κ ειδικά στις μέρες μας...
έπαψα να φοβάμαι...έτρεμα παιδιά αλήθεια...κ αν...κ αν..κ αν....;;;
ανησυχώ σίγουρα αλλά έπαψα -νομίζω- να τρέμω σαν το ψάρι...
πάντα ξεπέρναγα φόβους γιατί ήθελα να πάω πιο πέρα κ μετά από 1 χωρισμό τα δα από την ανάποδη...κ τότε γνώρισα κ εναν καταθλιπτικό κ μου γάμησε την ψυχολογία...
τελικά τι ειναι αυτό που μας κάνει άθλιους;κ πρώτα απ΄όλα για μας!!!;;;
κλωθωγυρίζω, κλωθωγυρίζω...αυτό είμαστε....
θα ήθελα να μην παίρνω τα πράγματα τόσο σοβαρά...να ελπίζω....να μην μπλέκομαι στο δέντρο...να βλέπω το δάσος...
πολύ ευαισθησία ρε αδερφέ...
άσχημη ευαισθησία..που γυρνάει μέσα μου κ ξεσπάει με θυμό κ θλίψη αλλά όχι να κάνω κακό..σε θυμό που τον ξεσπάω σε όσους αγαπώ...!!!κ μετά τύψεις ε μα είναι ζωή ρε γμτ!!!
θα ήθελα λοιπόν από τα αέρινα,κ πυρινα παιδιά της αστροπαρέας συμβουλές προς αποφυγίν αυτής της ανυπόφορης πραγματικά συναισθηματικά κατάστασης!!!
σας φιλώ!
exthes eixa douleia k den mporesa na apantiso...
sumfono apoluta lilith...k protovoulies pairnoume k malista prosopika paroti karkinos ekxo parei riska...alla mallon pio polu epaggelmatika...
den emeina sto sigoyro...
agxos...polu megali leksi....me xaraktirizei afantasta...
uparxoun fores pou exo apofasisei kati k afou exo dei ligo ta uper kata to xo kanei...
i alitheia einai i eksis k den ksero an exete tin idia ilikia me mena (32)..me ton krono sto leonta k sto 12 @@@@@@@@@@@ o dias...
k meta stin partheno ksana@@@@@@@ o dias...ti ennoo...
polu agxos, polles fovies pou ego pote den eixa....k to upogrammiso pou pote den eixa...
tora ok mia xara...k exasa tin organosi mou...!!!!
suneiditopoiisa oti afto pou oneireftika den mporo na to exo...to aggiksa omos, to geftika...
afto einai pou me stenoxorei, me pikrainei...
afta ta 3xronia eixa pikra..
evaza stoxous alla exo thesei k kaluterous...
k to agxos einai gia to meta...
pantos ksanavrika tin elpida mesa mou o,ti k na ginei..!!!k afto me trefei!!!
i kuklothumia asximo polu...
sas filo olous
exw apodextei oti etsi eimaste ftoiagmenoi...na vasanizomaste monoi mas k na mn mporoume na to alaksoume...
alla pistevw oti vathia mesa mas mas aresei ligo auti i ''talaiporia'' p prokaloume stn eauto mas...eimaste k ligo mazoxistes...
" με το να βασανιζω τον εαυτο μου" το λεω, επειδη αυτη η κυκλοθυμια μια ασπρο-μια μαυρο , το ενα ετσι - το αλλο αλλιως , και γιατι να συμβαινει αυτο??κτλ.και οταν οι αλλοι ειναι περισσιτεροι αδιαφοροι και αναισθητοι , τοτε λεω: τι βασανιζεσαι?
(dn kserw an eimai swsti,alla milaw me vasi tn diko m eauto)
eilikrina pistevw oti oloi oi karkinoi exoun ena themataki me to agxos
maggyjem,dn tha simfwnisw mazi s...oi karkinoi pairnoun prwtovoulies k malista poli dinates alla i malakeia einai oti prepei na perasoun ena diastima frikis gia na tarakounithoun ligo...alla se erwtika themata den exei ma kai mou..isws epeidi eimaste erwtiarides tromara mas!
paidia...exoume monimo provlima zwdiou...
δεν χρειαζεται να βασανιζες τον εαυτο σου ,γιατι στο τελος εσυ χαλιεσαι.
ο καρκινος αμφιταλαντευεται και τα παιρνει ολα τοις μετρητοις.
εχω βρεθει στην ιδια ψυχολογικη κατασταση..
φως πουθενα...δεν ηξερα τι ηθελα.παντα με το αγχος και φοβιες.ειχα βαρεθει να ακουω , "γιατι αυτη η μελαγχολια?? ολο τι εχεις και τι εχεις? "ολο μουτρα κανεις, κτλ.
τα παιρνα ολα στα σοβαρα , δεν χαμογελουσα , μια σκετη μιζερια.κρυβομουνα,
καποια στιγμη χτυπησε το καμπανακι, και αρχισα να λεω " τι θελω? τι μ αρεσει?"
αρχισα να αδιαφορω και μην στεναχωριεμαι και τσαντιζομαι με το παραμικρο..
αυτο ηταν το 1 βημα.και μετα χαμογελο !!
ουτως η αλλως , οτι ειναι να γινει θα γινει ..
προσπαθησε λοιπον να βαζεις καινουρια πραγματα στην ζωη σου ,και ξεκινα να βαζεις στοχους ..εναν καθε μερα.σιγα σιγα..αυτο που ισως σε βοηθησει ειναι αλλαγες ..ξεκινα απο το χωρο σου , γιατι ο καρκινος στην μιζερια του κλειδωνεται στο καβουκι του ,οταν λοιπον εχει καινουριες εικονες γυρω του ανανεωνεται.απλα οι ανασφαλειες μας πολλες φορες μας μπλοκαρουν.
αναζητησε καινουρια πραγματα ..με σταυρωμενα χερια τιποτα δεν γινεται .ολα γινονται οταν θελουμε.
ειναι καλο να πραγματοποιουμε επιτελους και τα" θελω" μας, να διωχνουμε και αυτην την απαισιοδοξια..
Μα το ζωδιο σου δεν μενεις??το προοδευμενο δεν ειναι μονο για προβλεψεις?
αν ειναι ετσι εχεις και προοδευμενο ωροσκοπο....
η ανασφαλεα κραταει και εμποδιζει να πας μπροστα!!
και φυσικα αυτη η ελλειψη οργανωτικοτητας του καρκινου πιυ δε σ αφηνει να βαλεις καποιο στοχο και να τον ακολουθεις!!!!
με την εμπλοκη του συναισθηματος και την συνεχη εναλλαγη διαθεσης, δουλεια δε γινεται!!!
μικρα βηματα!!
αλλα βηματα!
Επίσης αν κάνεις "αντιστροφή συναισθημάτων" δηλαδή λες ότι είσαι εσύ κάτι για να το δει αυτός που είναι απέναντι σου(το έχω δει πολλές φορές εδώ και το έχουν κάνει και με μένα), καλή πρόθεση, αλλα καλύτερα να τα λες πάντοτε στα ίσια.
Αν όχι, το να βρίζεις ουσιαστικά αυτό που είσαι, είναι αυτοαναίρεση και δηλώνει και αυτολύπηση(εκτος και δεν θεωρείς ευατόν Καρκίνο) και επιθυμία αυτοτιμωρίας, ή εναλλακτικά απελπισμένη έκκληση βοήθειας.
Κανεις δε μπορει να σου πει κάτι να κάνεις αν δεν θέλεις να το κάνεις. Για αυτό και πας να κανεις κάτι αλλά δεν συνεχίζεις...θέσε τον στόχο σου και έχε τον πάντα στο μυαλό, άλλες μέρες θα κάνεις ενα βήμα, άλλες κανένενα, αλλες πολλά προς τα εμπρός και άλλες κάποια προς τα πίσω, αλλά το να ξέρεις ότι έχεις συγκεκριμμένο στόχο βοηθάει.
Αρκει να είσαι αποφασισμένος/η. αν δεν είσαι, και σε ειδικό να πας, δεν θα τον αφήσεις να σε βοηθήσει. Αρα το πρώτο και μεγάλο σου βήμα θα πρέπει να είναι το να πάρεις απόφαση τι θες και να θέσεις στόχο.