Τί ερώτηση; Από τί κινδυνεύω! Από τους καθρέφτες, από το σώμα σου, από τη μνήμη, από τις απαντήσεις, από τα ουρλιαχτά της σιωπής μου. Φτάνουν αυτά; Η πιο ακίνδυνη στιγμή της μέρας είναι -ή έτσι νομίζω- το πρωί, όταν στην έξοδο των ονείρων σ΄ακούω να λες: έλα, ξύπνα. Είναι αυτές οι μικρές στιγμές: μπαίνω για μπάνιο, φτιάξε καφέ, ποιος θ' ανοίξει πρώτος την πόρτα να βγει στον πανικό του κόσμου; Η καθημερινότητα δέχεται τις σφαίρες μας σαν δολοφόνος του πάθους μας, κι όμως αυτή η γλύκα των ουσιαστικά ασήμαντων πραγμάτων είναι ο καλύτερος θεός για τις ήττες μας στο πεδίο των λαθών. Όλα αυτά το πρωί. Γιατί η νύχτα είναι άλλη χώρα.

στέλλα βλαχογιάννη - ιατρείον ασμάτων