Αν, σε παρηγορει νιωθουμε και αλλοι ετσι.Εγω δεν καταλαβα καμια εκλειψη,αλλα νιωθω απο τα Χριστουγεννα μια τσαντιλα και μια θλιψη .Ισως να ειναι ο κρονος που ερχεται...αν δεν εχεις ανθρωπους διπλα σου να σε στηριξουν σε τετοιες ωρες αισθανεσαι ακομα χειροτερα...μια ατελειωτη μοναξια και την υποψια οτι κατι εχεις κανει λαθος...τι?
,Οταν μαθεις σε παρακαλω πες μου και μενα.
Silvertongue, με Πλούτωνα απέναντί σου και στον ωροσκόπο σου και τις εκλείψεις στο άξονά σου δεν χρειάζεται κανείς πολλά για να καταλάβει πώς νιώθεις. Κάτι τέτοιες στιγμές στη ζωή, όταν τα πράγματα έχουν φτάσει στο έσχατο σημείο, αναβλύζει μια ανεξήγητη δύναμη από μέσα σου ότι όσο έχεις ανοιχτά τα μάτια τίποτα δεν μπορεί να σε νικήσει και ότι μπορείς να τα αλλάξεις όλα- αν δεν το έχεις νιώσει θα το νιώσεις σύντομα. Σου το λέει κάποια με ήλιο στην 28η της Παρθένου και ωροσκόπο στις πρώτες μοίρες του Σκορπιού που πηγαινοερχόταν αυτό το χρόνο πάνω της ο Κρόνος και τη σφυροκοπούσε ο Άρης για εννιά μήνες σε 12ο και 10ο- το μόνο που ελπίζω ότι δεν καταστράφηκε είναι η υγεία μου και η υγεία των δικών μου.
αν οντως σε παρηγορει σου λεω οτι δεν εισαι η μονη....(εμενα παντως οταν μου το λενε μου κανει το ιδιο....) και εδω χαλι μαυρο... 2 χρονια κρονος και αλλα δυο που ερχονται στον ωροσκοπο μου...και φυσικα ενα τετραγωνο πλουτωνα σελινης στο γενεθλιο χαρτη , να ξυπναει καθε φοβο και ανασφαλεια ,νομιζω οτι ειναι αρκετα για να δεις οτι υπαρχουν ανθρωποι που νιωθουν σαν και σενα. Το μυστικο να ξερεις ειναι ενα: εκει στον πατο που εισαι,η που νομιζεις οτι εισαι... μαθε οτι υπαρχει και πιο κατω...οποτε καθε πρωι που θα ξυπνας λεγε στον εαυτο σου οτι πρεπει να μενει εκει, να μην κατεβει αλλο, να ζησει γιατι υπαρχουν καποιοι ανθρωποι για τους οποιους εισαι πολυ σημαντικη και καποιοι αλλοι που θα υπαρξουν παρακατω σε θελουν υγειη και ζωντανη!!! δες το σαν αγωνα επιβιωσης.Οφειλουμε να ζησουμε!!!!
Χτες ξεσπασα σε κλαμματα ενω μιλουσα με καποιον που εμπιστευομαι και ανοιξα την καρδια μου...τοσο εντονα που και εγω η ιδια τρομαξα....καταλαβα ποσο πολυ ειχα γεμισει και καταφερα να κοιμηθω....αυτο που δεν αντεχω ειναι οι ενοχες και αυτες οι σκεψεις που κανω καθε βραδυ γνωριζοντας οτι κανενας δεν μπορει να με καταλαβει...ειναι το εσχατο σημειο!!!!και δεν ξερω τι μου ξημερωνει,απλα κολυμπαω...και καταλαβαινω οτι δυστυχως πρεπει να γινεις παρτακι για να επιζησεις...γιατι εχουν γινει ετσι οι ανθρωποι????ειμαι ρομαντικη ή ηλιθια τελικα????και ναι γουσταρω και τη μοναξια μου....αλλα ΤΩΡΑ θελω να ΜΕ ΔΟΥΝ,να πεσει ενας προβολεας πανω μου...και ετσι να παρω δυναμη και κουραγιο να πεταξω.ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΠΑΙΔΙΑ....ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΤΥΠΗΜΑΤΑ ΤΗΣ...ΚΑΡΜΑ/ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΤΟ ΛΕΝΕ...(αφρο παρθενος)...
Πάμε ένα στοιχηματακι ότι εγώ νιώθω χειροτερα; προκαλώ ένα που ξερει να αναλύει ωροσκοπια να δεί ποιός έιναι χειροτερα. Εγώ, ή silvertongue? πω πω, παλι εγωίσρια ειμαι, και σε αυτό την πρωτιά θέλω, πλάκα κανω, απλώς πλεον είμαι απελπισμένη.
Χμ... Μερικές φορές υπάρχει λόγος για όλα αυτά.
Πριν μερικά χρόνια με τον Κρόνο στον Καρκίνο και διάφορες περίεργες όψεις του Πλούτωνα στο χάρτη μου, έχασα και τους 2 μου γονείς με μικρή χρονική διαφορά, έκλεισε η εταιρία που εργαζόμουν κι έμεινα άνεργη, πήρα διαζύγιο και συν όλα τα άλλα κόντεψα να χάσω το σπίτι μου από τράπεζα. Όλα αυτά μαζί. Δεν προλάβαινα να δέχομαι χαστούκια. Δεν θα σου πω πόσες φορές έπιασα ψυχολογικό πάτο, δεν χρειάζεται άλλωστε.
Επί 2 χρόνια πάλευα και πολλές φορές πίστεψα ότι όλος αυτός ο αγώνας ήταν μάταιος.
Τώρα πια μπορώ να σου πω ότι τα μαθήματα που πήρα, είναι να μην χολοσκάω για πολλά πράγματα, να δέχομαι πιο εύκολα τις αλλαγές, να μπορώ να ζήσω μόνη μου, να είμαι σκληρή απέναντι σ'αυτούς που προσπαθούν να με πληγώσουν και το κυριότερο; Να έχω την αυτοπεποίθηση ότι μπορώ να μάχομαι και τις περισσότερες φορές με επιτυχία.
Πιθανότατα δεν σε βοήθησα καθόλου με αυτά που έγραψα, όμως και σε κατανοώ και σε νιώθω. Απλά θα ήθελα να ξέρεις ότι όλα περνάνε και κάθε τέλος είναι μια καινούργια αρχή. Το μεσοδιάστημα είναι που πονάει, αλλά κι αυτό περνάει.
Keep walking.
(και συγνώμη αν σε κούρασα με την πολυλογία μου)
ολα έρχονται για καποιο λογο στη ζωή μας. απο κει και περα ειναι στο χερι μας για το πως θα δεχτούμε και θα αντιμετωπίσουμε οτιδήποτε καινούριο εμφανίζεται στο δρόμο μας.
selcouth ειπες κάτι πολύ σωστό" ότι όλα περνάνε και κάθε τέλος είναι μια καινούρια αρχή"
οταν ενοιωθα ότι πνιγομαι και βασάνιζα τον εαυτό μου γιατι ήρθαν ετσι τα πράγματα, γιατι το ένα , γιατί το άλλο ,σκέψεις , έννοιες, κλάματα κτλ. και το αποτελεσαμα , δεν διόρθωσα κάτι άμεσα, απλα λέω συνέχεια στο εαυτό μου , ότι καθε τι αντιμετωπίζεται.όπυ υπάρχει πρόβλημα υπάρχει και λύση.στο σημαντικότερο όμως , είναι να έχουμε την υγεία μας. και όλα τ'αλλα ,μκρές λακουβίτσες στο δρόμο.
ΑΓΑΠΗΤΗ ΜΟΥ SILVERTONGUE,
ΝΙΩΣΕ ΛΙΓΟ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΓΙΑΤΙ ΑΝΑΠΝΕΕΙΣ...ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΕ ΤΙ ΣΥΜΠΑΝ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙς ΚΑΙ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΓΥΡΩ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΧΕΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΕΠΙΛΟΓΩΝ...ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΣΤΕΙΟ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΔΕΝ ΜΑς ΣΤΕΡΕΙ ΤΙΠΟΤΑ...ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ. ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΦΥΣΑΕΙ ΤΟ ΑΕΡΑΚΙ ΖΗΤΑ....ΖΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ,ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΡΕΛΟ ΝΑΣΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ..ΖΗΤΑ ΤΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΟΜΩΣ... ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΟ...ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ !!!
ΟΛΑ ΣΚΑΤΑ...
,Οταν μαθεις σε παρακαλω πες μου και μενα.
Πριν μερικά χρόνια με τον Κρόνο στον Καρκίνο και διάφορες περίεργες όψεις του Πλούτωνα στο χάρτη μου, έχασα και τους 2 μου γονείς με μικρή χρονική διαφορά, έκλεισε η εταιρία που εργαζόμουν κι έμεινα άνεργη, πήρα διαζύγιο και συν όλα τα άλλα κόντεψα να χάσω το σπίτι μου από τράπεζα. Όλα αυτά μαζί. Δεν προλάβαινα να δέχομαι χαστούκια. Δεν θα σου πω πόσες φορές έπιασα ψυχολογικό πάτο, δεν χρειάζεται άλλωστε.
Επί 2 χρόνια πάλευα και πολλές φορές πίστεψα ότι όλος αυτός ο αγώνας ήταν μάταιος.
Τώρα πια μπορώ να σου πω ότι τα μαθήματα που πήρα, είναι να μην χολοσκάω για πολλά πράγματα, να δέχομαι πιο εύκολα τις αλλαγές, να μπορώ να ζήσω μόνη μου, να είμαι σκληρή απέναντι σ'αυτούς που προσπαθούν να με πληγώσουν και το κυριότερο; Να έχω την αυτοπεποίθηση ότι μπορώ να μάχομαι και τις περισσότερες φορές με επιτυχία.
Πιθανότατα δεν σε βοήθησα καθόλου με αυτά που έγραψα, όμως και σε κατανοώ και σε νιώθω. Απλά θα ήθελα να ξέρεις ότι όλα περνάνε και κάθε τέλος είναι μια καινούργια αρχή. Το μεσοδιάστημα είναι που πονάει, αλλά κι αυτό περνάει.
Keep walking.
(και συγνώμη αν σε κούρασα με την πολυλογία μου)
selcouth ειπες κάτι πολύ σωστό" ότι όλα περνάνε και κάθε τέλος είναι μια καινούρια αρχή"
οταν ενοιωθα ότι πνιγομαι και βασάνιζα τον εαυτό μου γιατι ήρθαν ετσι τα πράγματα, γιατι το ένα , γιατί το άλλο ,σκέψεις , έννοιες, κλάματα κτλ. και το αποτελεσαμα , δεν διόρθωσα κάτι άμεσα, απλα λέω συνέχεια στο εαυτό μου , ότι καθε τι αντιμετωπίζεται.όπυ υπάρχει πρόβλημα υπάρχει και λύση.στο σημαντικότερο όμως , είναι να έχουμε την υγεία μας. και όλα τ'αλλα ,μκρές λακουβίτσες στο δρόμο.
ΝΙΩΣΕ ΛΙΓΟ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΓΙΑΤΙ ΑΝΑΠΝΕΕΙΣ...ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΕ ΤΙ ΣΥΜΠΑΝ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙς ΚΑΙ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΓΥΡΩ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΧΕΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΕΠΙΛΟΓΩΝ...ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΣΤΕΙΟ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΔΕΝ ΜΑς ΣΤΕΡΕΙ ΤΙΠΟΤΑ...ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ. ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΦΥΣΑΕΙ ΤΟ ΑΕΡΑΚΙ ΖΗΤΑ....ΖΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ,ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΡΕΛΟ ΝΑΣΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ..ΖΗΤΑ ΤΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΟΜΩΣ... ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΟ...ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ !!!