Μηπως ειναι κατι στο οποιο ολοι ειμαστε επιρρεπεις λιγο πολυ? Η μηπως αφορα περισσοτερο ατομα με χαμηλη αυτοεκτιμηση ?

Ποια ειναι η γοητεια του να μας κακομεταχειριζονται η να μην αναγνωριζεται η αξια μας?  Ναι ΝΑΙ υπαρχει γοητεια σε αυτο. Μπορω να την νιωσω καθε φορα , οχι μονο οταν νιωθω την παραμεληση αλλα και οταν βλεπω τον ιδιο μου τον εαυτο να δυσανασχετει και να χανει την ενταση και τον ηλεκτρισμο οταν με αντιμετωπιζουν με σεβασμο και ανθρωπινα (!) ouch. Σχιζοφρενεια .

 Υπαρχει σε καθε ανθρωπο ενα μικρο κομματι που εχει αναγκη απο σκωτσεζικο ντους? Θελω να πω, ακομα και αν βρισκεσαι σε μια τελεια σχεση, σε φιλικο ειτε ερωτικο επιπεδο , ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ καποιον να σε εχει στην λαδοκολλα? στο τηγανι? στον φουρνο? στην σχαρα? 

Και σε αυτο το σημειο θα ρωτησω κατι ακομα. ΟΛΟΙ οι ανθρωποι γοητευονται απο το φτυσιμο? Πιανει σε ΟΛΕΣ τις περιπτωσεις (απλα μερικοι δεν το παραδεχονται) ? Τι το γοητευτικο μπορει να εχει μια απορριψη στην ζωη ενος ατομου? Δεν ειναι εξαιρετικα ψυχοφθορο επισης? Ποιος ξερει , ισως απο καποια ηλικια και μετα , λειτουργει ο ανθρωπος με συστημα προστασιας. Αμα δεν μου συμπεριφερεσαι οπως θελω και δεν αλλαζεις, δεν σε θελω κοντα μου. ΝΑΙ ΑΥΤΟ ειναι! Η ωριμοτητα ειναι η αμυνα μας. Και η απομονωση μας μερικες φορες ομως. Ποσοι ανω των εικοσι-πεντε-και-κατι , ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ λιγοτερες συναναστροφες..? Αυτο ειναι αμυνα η ποιοτητα στις συναναστροφες? 

ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ μιλαμε ομως? Ποιος μπορει να θεωρηθει ωριμος? αγουρος? ΣΑΠΙΟΣ?

Ισως ο μαζοχισμος ειναι μια μορφη ψυχωσης. Γιατι οπως και ΟΛΕΣ οι ψυχωσεις και εμμονες εξυπηρετουν παντα σε κατι. Ως αμυντικοι μηχανισμου βεβαια.. εχοντας μια εμμονη με ενα ατομο/κατασταση/οτιδηποτε ,αυτοματως  ξεχνας το πραγματικο προβλημα. Δημιουργεις ουσιαστικα κατι και αφοσιωνεσαι σε αυτο για να μην δεις κατι αλλο που ισως ποναει indeedy, σωστα? Πιθανον να ισχυει και το ιδιο στον μαζοχισμο στις σχεσεις.. Επιλεγουμε να ποναμε -(να ενοχλουμαστε ας το πω καλυτερα..)- γιατι? Το κανουμε για την ενταση? Επειδη πιστευουμε οτι ΑΥΤΟ μας αξιζει? Επειδη ισως ειναι αφροδισιακο ..?

 Ως ατομο με πυροβολημενη αφροδιτη ( αντιθεση με ουρανο και ποσειδωνα) ΠΡΟΣΠΑΘΩ να καταλαβω γιατι η υδροχοισια παγωμαρα και ανεξαρτησια μου την δινει τοσο στα νευρα και ταυτοχρονα με ελκυει τοσο πολυ.. Ειναι το ελαφρυντικο μου (!) αυτο μαλλον. Παρολα αυτα ομως ,το ιδιο προβλημα εχουν ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΙ ,ανεξαρτητα απο το τι λεει ο χαρτης τους πιθανοτατα...

 Μηπως τελικα το φτυσιμο ειναι στην φυση μας? Μηπως ειναι μια αποδραση απο κατι γλυκαναλατο και βαρετο, στο οποιο ειμαστε ολοι καταδικασμενοι να καταληξουμε αν θελουμε διαρκεια? μπλιαξ, μολις μου ηρθε μια αναγουλα.

 ΝΑΙ ΟΚ , ο καθενας ειναι αξιος της μοιρας του, i fucking know....