Αυτό το κειμενάκι μου κίνησε το ενδιαφέρον..
Νομίζω πώς, το μεγαλύτερο διεγερτικό είναι να κατακτάς αυτό που - δείχνει -
δύσκολο, άβατο. Να μετακινείς, κάθε φορά, τα όρια σου, τις επιθυμίες σου. Ψηλότερα, πιο σύνθετα... Δεν είναι θέμα "γοητείας του φτυσίματος"..Είναι θέμα υποταγής του άλλου στα δικά μου θέλω.
Οσο ο άλλος με αγνοεί, τόσο επιζητώ να δηλώσω την ύπαρξη μου, να του επιβληθώ. Να αλλάξω τους ρόλους μας,απο θύμα να γίνω θύτης, να είμαι εγώ τωρα αυτή που "έχω την μπάλα"..Φαύλος κύκλος..
Οι άντρες, κοντύτερα στο "πρωτόγονο" ένστικτο τους, θαρρώ πως εκστασιάζονται στην ιδέα της κατάκτησης του "επάθλου" τους (ειδικά όταν αυτό μοιάζει απρόσιτο και δύσκολο). Η συνέχεια είναι γνωστή..Πάμε γιά άλλα, πιο μεγάλα..
Εγώ, σαν γυναίκα, απο τη μία βρίσκω ενδιαφέρουσες τις "δύσκολες" περιπτώσεις..Απο την άλλη, κουράστηκα, βαρέθηκα, μεγάλωσα..Θέλω να είμαι ο εαυτός μου, απλή, ειλικρινής.
Βαρέθηκα τα πρέπει, τα δήθεν. Βαρέθηκα τα κακομαθημένα "golden boys" να αλωνίζουν στο σώμα και τη ψυχή μου..
ΟΙ "ρόλοι" και οι "σαδομαζοχιστικές" εκφράσεις επιτρέπονται μόνο στο κρεβάτι...
 
ΥΓ. Και μια ερώτηση (ψιλοάσχετη αλλά με ενδιαφέρει). Είμαι καρκίνος, ωροσκόπο υδροχόο, σελήνη ζυγό. Η ύπαρξη του κρόνου στο ζυγό πώς σχετίζεται με τη σελήνη μου;;
 
elenaco